อิสยาห์
ศาสดาพยากรณ์ในภาคพันธสัญญาเดิมผู้ซึ่งพยากรณ์นับแต่ ๗๔๐–๗๐๑ ปีก่อนคริสตกาล. ในฐานะที่ปรึกษาคนสำคัญที่สุดของกษัตริย์เฮเซคียาห์, อิสยาห์มีอิทธิพลมากทางศาสนาและการเมือง.
พระเยซูทรงอ้างอิงถึงอิสยาห์บ่อยครั้งกว่าทรงอ้างอิงถึงศาสดาพยากรณ์คนอื่น ๆ. นอกจากนี้เปโตร, ยอห์น, และเปาโลในภาคพันธสัญญาใหม่ก็ยังอ้างอิงถึงอิสยาห์บ่อย ๆ ด้วย. พระคัมภีร์มอรมอนและหลักคำสอนและพันธสัญญามีข้อความอ้างอิงจากอิสยาห์มากกว่าศาสดาพยากรณ์คนอื่น ๆ และช่วยได้มากในการตีความอิสยาห์. นีไฟสอนผู้คนของท่านจากงานเขียนของอิสยาห์ (๒ นี. ๑๒–๒๔; อสย. ๒–๑๔). พระเจ้ารับสั่งกับชาวนีไฟว่า “ถ้อยคำของอิสยาห์ยิ่งใหญ่” และสิ่งทั้งปวงซึ่งอิสยาห์พยากรณ์ไว้จะเกิดสัมฤทธิผล (๓ นี. ๒๓:๑–๓).
หนังสืออิสยาห์
หนังสือเล่มหนึ่งในภาคพันธสัญญาเดิม. คำพยากรณ์มากมายของอิสยาห์เกี่ยวข้องกับการเสด็จมาของพระผู้ไถ่, ทั้งในการปฏิบัติศาสนกิจของพระองค์บนแผ่นดินโลก (อสย. ๙:๖) และในฐานะองค์พระมหากษัตริย์ในวันสุดท้าย (อสย. ๖๓). ท่านพยากรณ์ไว้มากด้วยเกี่ยวกับอนาคตของอิสราเอล.
บทที่ ๑ เป็นบทนำสำหรับหนังสือเล่มนี้ทั้งเล่ม. อิสยาห์ ๗:๑๔; ๙:๖–๗; ๑๑:๑–๕; ๕๓:๑–๑๒; และ๖๑:๑–๓ เล่าเหตุการณ์ล่วงหน้าถึงพระพันธกิจของพระผู้ช่วยให้รอด. บทที่ ๒, ๑๑, ๑๒, และ ๓๕ เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในยุคสุดท้าย, เมื่อพระกิตติคุณจะได้รับการฟื้นฟู, จะมีการรวมอิสราเอล, และดินที่แตกระแหงจะผลิดอกอย่างต้นดอกฝรั่น. บทที่ ๒๙ มีคำพยากรณ์เกี่ยวกับการมาปรากฏของพระคัมภีร์มอรมอน (๒ นี. ๒๗). บทที่ ๔๐–๔๖ ประกาศความล้ำเลิศของพระเยโฮวาห์ในฐานะพระผู้เป็นเจ้าองค์จริงเหนือเทพเจ้าอันเป็นรูปเคารพของบรรดาผู้นมัสการนอกศาสนา. บทที่เหลือ, ๔๗–๖๖, เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ในการฟื้นฟูครั้งสุดท้ายของอิสราเอลและการสถาปนาไซอัน, โดยพระเจ้าทรงพำนักอยู่ในบรรดาผู้คนของพระองค์.