พระคัมภีร์พูดถึงจิตวิญญาณสามแบบได้แก่ : (๑) สัตภาวะที่เป็นวิญญาณ, ทั้งก่อนความเป็นมรรตัยและหลังความเป็นมรรตัย (แอลมา ๔๐:๑๑–๑๔; อับรา. ๓:๒๓); (๒) วิญญาณและร่างกายที่รวมกันในความเป็นมรรตัย (อับรา. ๕:๗); และ (๓) บุคคลที่พื้นคืนชีวิตแล้วและเป็นอมตะ, ซึ่งวิญญาณและร่างกายของเขาสัมพันธ์กันอย่างแยกไม่ออก (แอลมา ๔๐:๒๓; คพ. ๘๘:๑๕–๑๖).
ทุกคนเป็นลูกทางวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้า. พระองค์ทรงห่วงใยลูก ๆ ทุกคนของพระองค์และทรงถือว่าแต่ละคนมีความสำคัญ. เพราะพวกเขาเป็นลูกของพระองค์, พวกเขาจึงมีศักยภาพที่จะเป็นเหมือนพระองค์. ด้วยเหตุนี้, พวกเขาจึงมีค่ายิ่ง.