ราคจริต ดู ตัณหาราคะ; บริสุทธิ์ทางเพศ (ความ); ผิดประเวณี (การ); ผิดศีลธรรมทางเพศ (การ); ล่วงประเวณี (การ) ด้วย ความหลงใหลหรือปรารถนาความพึงพอใจที่ไม่ชอบธรรมทางร่างกาย, โดยเฉพาะอย่างยิ่งการผิดศีลธรรมทางเพศ. ภรรยาของนายมองดูโยเซฟด้วยความปฏิพัทธ์, ปฐก. ๓๙:๗. ผู้ใดมองผู้หญิงเพื่อให้เกิดใจกำหนัดในหญิงนั้น ผู้นั้นได้ล่วงประเวณีในใจกับหญิงนั้นแล้ว, มธ. ๕:๒๘ (๓ นี. ๑๒:๒๘). ให้เว้นจากตัณหาของเนื้อหนัง, ซึ่งเป็นข้าศึกต่อวิญญาณจิต, ๑ ปต. ๒:๑๑. ตัณหาของเนื้อหนังและตัณหาของตาไม่ได้เกิดมาจากพระบิดา, ๑ ยน. ๒:๑๖. ไม่หลงอยู่กับตัณหาราคะในสิ่งที่เห็นอีกต่อไป, แอลมา ๓๙:๙. โดยการล่วงละเมิดกฎศักดิ์สิทธิ์, มนุษย์จึงกลับมีราคจริต, คพ. ๒๐:๒๐. หากคนหนึ่งคนใดจะประพฤติล่วงประเวณีในใจพวกเขา, พวกเขาจะไม่มีพระวิญญาณ, คพ. ๖๓:๑๖. จงยุติจากความปรารถนาที่เป็นตัณหาราคะทั้งปวงของเจ้า, คพ. ๘๘:๑๒๑. มนุษย์เริ่มมีตัณหา, ราคจริต, และเป็นเหมือนมาร, โมเสส ๕:๑๓ (โมไซยาห์ ๑๖:๓; โมเสส ๖:๔๙).