อพยพ

หนังสือเล่มหนึ่งที่โมเสสเขียนไว้ในภาคพันธสัญญาเดิมซึ่งอธิบายการเดินทางของชาวอิสราเอลออกจากอียิปต์. ประวัติในเบื้องต้นของอิสราเอลดังที่บันทึกไว้ในอพยพสามารถแบ่งออกเป็นสามส่วน : (๑) ผู้คนตกเป็นทาสอียิปต์, (๒) คนเหล่านั้นเดินทางออกจากอียิปต์ภายใต้การนำของโมเสส, และ (๓) การอุทิศตนของคนเหล่านั้นเพื่อรับใช้พระผู้เป็นเจ้าในชีวิตทางศาสนาและชีวิตทางการเมืองของพวกเขา.

ส่วนแรก, บทที่ ๑–๑๕, อธิบายถึงการกดขี่อิสราเอลในอียิปต์; ประวัติศาสตร์ในช่วงต้น ๆ และการเรียกโมเสส; การอพยพและการสถาปนาพิธีปัสกา, และการเดินไปทะเลแดง, ความพินาศของกองทัพฟาโรห์, และเพลงแห่งชัยชนะของโมเสส.

ส่วนที่สอง, บทที่ ๑๕–๑๘, เล่าถึงการไถ่อิสราเอลและเหตุการณ์ในการเดินทางจากทะเลแดงไปซีนาย; น้ำขมของมาราห์, ประทานนกคุ่มและมานา, การรักษาวันสะบาโตให้ศักดิ์สิทธิ์, ของประทานอันน่าอัศจรรย์ของน้ำที่เรฟีดิม, และการสู้รบที่นั่นกับชาวอามาเลข; เยโธรมาถึงค่ายและคำแนะนำของเขาเกี่ยวกับการปกครองพลเรือน.

ส่วนที่สาม, บทที่ ๑๙–๔๐, เกี่ยวกับการอุทิศถวายของอิสราเอลต่อการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าระหว่างเหตุการณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ซีนาย. พระเจ้าทรงแยกผู้คนไว้ต่างหากเป็นอาณาจักรปุโรหิตและประชาชาติบริสุทธิ์; พระองค์ประทานพระบัญญัติสิบประการ; และพระองค์ประทานพระบัญชาเกี่ยวกับพลับพลา, เครื่องเรือนของพลับพลา, และการนมัสการในนั้น. จากนั้นตามมาด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับบาปของผู้คนที่กราบไหว้วัวทองคำ, และท้ายสุดเรื่องราวของการก่อสร้างพลับพลาและสิ่งจำเป็นสำหรับพิธีต่าง ๆ ในนั้น.