โคโลสี, จดหมาย (สาส์น) ถึง

หนังสือในภาคพันธสัญญาใหม่. เดิมเป็นจดหมายซึ่งอัครสาวกเปาโลเขียนถึงชาวโคโลสีหลังจากที่เอปาฟรัส, ผู้ประกาศข่าวประเสริฐของศาสนจักรในเมืองโคโลสีมาเยือนเขา (คส. ๑:๗–๘). เอปาฟรัสบอกเปาโลว่าชาวโคโลสีกำลังตกอยู่ในความผิดใหญ่หลวง—พวกเขาคิดว่าตนดีกว่าคนอื่น ๆ เพราะพวกเขาประพฤติปฏิบัติศาสนพิธีภายนอกบางอย่างด้วยความเคร่งครัด (คส. ๒:๑๖), ยับยั้งตนเองจากความต้องการทางร่างกายบางอย่าง, และนมัสการเทพ (คส. ๒:๑๘). การปฏิบัติเหล่านี้ทำให้ชาวโคโลสีรู้สึกว่าพวกเขากำลังได้รับการชำระให้บริสุทธิ์. พวกเขารู้สึกอีกด้วยว่าตนเองเข้าใจความลี้ลับของจักรวาลได้ดีกว่าสมาชิกคนอื่น ๆ ของศาสนจักร. ในจดหมายของเปาโล, เขาตักเตือนคนเหล่านั้นโดยสอนว่าการไถ่เกิดขึ้นได้โดยผ่านพระคริสต์เท่านั้นและเราต้องฉลาดและรับใช้พระองค์.

บทที่ ๑ คือการที่เปาโลทักทายชาวโคโลสี. บทที่ ๒–๓ เป็นหลักคำสอนและประกอบด้วยข้อความเกี่ยวกับพระคริสต์ในฐานะพระผู้ไถ่, อันตรายของการนมัสการอย่างผิด ๆ, และความสำคัญของการฟื้นคืนชีวิต. บทที่ ๔ สอนว่าวิสุทธิชนต้องฉลาดในสิ่งทั้งปวง.