หลอกลวง (การ), หลอกลวง (คำ) ดู กล่าวคำเท็จ (การ); มารยา, อุบาย ด้วย ในพระคัมภีร์, การหลอกลวงหมายถึงการทำให้คนบางคนเชื่อสิ่งที่ไม่จริง. ผู้ที่มิได้สาบานอย่างหลอกลวงจะขึ้นไปบนภูเขาของพระเจ้า, สดด. ๒๔:๔. ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากคนล่อลวง, สดด. ๔๓:๑. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เรียกความชั่วร้ายว่าความดี, และความดีว่าความชั่วร้าย, อสย. ๕:๒๐ (๒ นี. ๑๕:๒๐). อย่าให้ผู้ใดหลอกลวงตัวเอง, ๑ คร. ๓:๑๘. อย่าให้ผู้ใดล่อลวงท่านด้วยคำพูดที่เหลวไหล, อฟ. ๕:๖. คนชั่วจะล่อลวงคนอื่นและถูกคนอื่นล่อลวงด้วย, ๒ ทธ. ๓:๑๓. ซาตาน, ผู้หลอกมนุษย์ทั้งโลก, ก็ถูกผลักทิ้งลงไป, วว. ๑๒:๙. ซาตานถูกมัดเพื่อเขาจะหลอกชนชาติทั้งหลายไม่ได้อีก, วว. ๒๐:๑–๓. พระเจ้าทรงถูกหลอกลวงไม่ได้, ๒ นี. ๙:๔๑. หากท่านจะตามพระบุตร, โดยไม่ทำการหลอกลวงต่อพระพักตร์พระผู้เป็นเจ้า, ท่านจะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์, ๒ นี. ๓๑:๑๓. เซเร็มสารภาพว่าเขาถูกหลอกโดยอำนาจของมาร, เจคอบ ๗:๑๘. ผู้คนของกษัตริย์โนอาห์ถูกหลอกด้วยคำป้อยอ, โมไซยาห์ ๑๑:๗. คนฉลาดรับพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เป็นผู้นำทางของพวกเขา, และไม่ถูกหลอก, คพ. ๔๕:๕๗. วิบัติแก่พวกเขาที่เป็นคนหลอกลวง, คพ. ๕๐:๖. เขากลายเป็นซาตาน, บิดาของความเท็จทั้งปวง, ที่จะหลอกลวงและทำให้มนุษย์มืดบอด, โมเสส ๔:๔.