ซามูเอล, ศาสดาพยากรณ์ในภาคพันธสัญญาเดิม

ในพระคัมภีร์ไบเบิลบางเล่ม, หนังสือ ๑ และ ๒ ซามูเอลเป็นเล่มเดียวกัน. ในพระคัมภีร์ไบเบิลอื่น ๆ แบ่งเป็นสองเล่ม. หนังสือดังกล่าวครอบคลุมช่วงเวลาประมาณ ๑๓๐ ปี, ตั้งแต่กำเนิดของซามูเอลจนถึงก่อนการสิ้นชีวิตของกษัตริย์ดาวิด.

บทที่ ๑–๔ อธิบายว่าพระเจ้าทรงสาปแช่งและทรงลงโทษครอบครัวของเอลีและทรงเรียกซามูเอลเป็นมหาปุโรหิตและผู้วินิจฉัย. บทที่ ๔–๖ บอกถึงการที่หีบพันธสัญญาตกอยู่ในมือชาวฟีลิสเตีย. บทที่ ๗–๘ บันทึกคำเตือนของซามูเอลเกี่ยวกับการมีเทพเจ้าปลอมและกษัตริย์ที่ชั่วร้าย. บทที่ ๙–๑๕ กล่าวถึงการราชาภิเษกและการปกครองของซาอูลในฐานะกษัตริย์. บทที่ ๑๖–๓๑ กล่าวถึงประวัติของดาวิดและการเถลิงอำนาจของเขา—ซามูเอลเจิมดาวิดผู้สังหารโกลิอัท. ซาอูลเกลียดชังดาวิด, แต่ดาวิดไม่ยอมฆ่าซาอูลแม้จะมีโอกาสทำเช่นนั้น.

หนังสือดังกล่าวมีรายละเอียดเกี่ยวกับสมัยการปกครองของดาวิดในฐานะกษัตริย์ของยูดาห์และของอิสราเอลทั้งหมดในท้ายที่สุด. บทที่ ๑–๔ แสดงให้เห็นการต่อสู้อันยืดเยื้อระหว่างผู้ติดตามดาวิด, หลังจากเขาได้รับการราชาภิเษกโดยยูดาห์, กับผู้ติดตามซาอูล. บทที่ ๕–๑๐ แสดงให้เห็นว่าดาวิดเรืองอำนาจตลอดทั่วแผ่นดินมากมาย. บทที่ ๑๑–๒๑ แสดงให้เห็นความเสื่อมถอยในด้านความเข้มแข็งทางวิญญาณของดาวิดเพราะบาปและการกบฏในครอบครัวของเขาเอง. บทที่ ๒๒–๒๔ บรรยายความพยายามของดาวิดที่จะคืนดีกับพระเจ้า.