มีสัตภาวะสองประเภทในสวรรค์ซึ่งเรียกว่าเทพ : ผู้ที่เป็นวิญญาณและผู้ที่มีร่างกายเป็นเนื้อหนังและกระดูก. เทพที่เป็นวิญญาณยังไม่ได้รับร่างกายที่เป็นเนื้อหนังและกระดูก, หรือพวกเขาเป็นวิญญาณที่ครั้งหนึ่งเคยมีร่างกายมรรตัยและกำลังรอคอยการฟื้นคืนชีวิต. เทพซึ่งมีร่างกายเป็นเนื้อหนังและกระดูกได้รับการฟื้นคืนชีวิตจากบรรดาคนตายหรือไม่ก็ได้รับการแปรสภาพ.
มีข้ออ้างอิงมากมายในพระคัมภีร์เกี่ยวกับงานของเทพ. บางครั้งเทพพูดด้วยเสียงของฟ้าร้องขณะพวกเขามอบข่าวสารของพระผู้เป็นเจ้า (โมไซยาห์ ๒๗:๑๑–๑๖). มนุษย์มรรตัยซึ่งเป็นคนชอบธรรมอาจเรียกว่าเทพเช่นเดียวกัน (ปจส., ปฐก. ๑๙:๑๕). เทพบางองค์รับใช้รอบพระราชบัลลังก์ของพระผู้เป็นเจ้าในสวรรค์ (แอลมา ๓๖:๒๒).
พระคัมภีร์กล่าวถึงเหล่าเทพของมารด้วย. เทพดังกล่าวคือวิญญาณเหล่านั้นซึ่งติดตามลูซิเฟอร์และถูกผลักออกไปจากที่ประทับของพระผู้เป็นเจ้าในชีวิตก่อนเกิดและถูกโยนลงไปแผ่นดินโลก (วว. ๑๒:๑–๙; ๒ นี. ๙:๙, ๑๖; คพ. ๒๙:๓๖–๓๗).