ตัดสิน (การ), พิพากษา (การ) ดู กล่าวโทษ (การ), ตำหนิ; พระเยซูคริสต์—พระผู้พิพากษา; พิพากษา (การ), สุดท้าย ด้วย การประเมินพฤติกรรมที่สัมพันธ์กับหลักธรรมพระกิตติคุณ; การตัดสินใจ; การเล็งเห็นความดีจากความชั่ว. โมเสสออกนั่งพิจารณาพิพากษาความให้ประชาชน, อพย. ๑๘:๑๓. เจ้าจงพิพากษาเพื่อนบ้านของเจ้าด้วยความชอบธรรม, ลนต. ๑๙:๑๕. อย่ากล่าวโทษเขา, เพื่อพระเจ้าจะไม่ทรงกล่าวโทษท่าน, มธ. ๗:๑ (ปจส., มธ. ๗:๑–๒; ลูกา ๖:๓๗; ๓ นี. ๑๔:๑). คนทั้งหลายที่มีธรรมบัญญัติและทำบาป ก็จะต้องมีโทษตามธรรมบัญญัติ, รม. ๒:๑๒. ธรรมิกชนจะพิพากษาโลก, ๑ คร. ๖:๒–๓. พระบุตรของพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นนิจถูกโลกพิพากษา, ๑ นี. ๑๑:๓๒. อัครสาวกสิบสองของพระเมษโปดกจะพิพากษาสิบสองเผ่าของอิสราเอล, ๑ นี. ๑๒:๙ (คพ. ๒๙:๑๒). ความตาย, และนรก, และมาร, และทุกสิ่งซึ่งถูกยึดโดยสิ่งเหล่านั้นต้องรับการพิพากษา, ๒ นี. ๒๘:๒๓ (๑ นี. ๑๕:๓๓). หากท่านตัดสินคนที่ขอทรัพย์สินท่าน, การกล่าวโทษท่านจะเที่ยงธรรมยิ่งกว่านั้นเพียงใดเพราะการไม่ให้ทรัพย์สินของท่าน, โมไซยาห์ ๔:๒๒. มนุษย์จะถูกพิพากษาตามงานของพวกเขา, แอลมา ๔๑:๓. ตัดสินโดยชอบธรรม, ลูกจะมีความยุติธรรมกลับคืนมาสู่ลูกอีก, แอลมา ๔๑:๑๔. โลกจะได้รับการพิพากษาจากหนังสือซึ่งจะเขียนไว้, ๓ นี. ๒๗:๒๓–๒๖ (วว. ๒๐:๑๒). ผู้ที่เหลืออยู่ของผู้คนเหล่านี้จะรับการพิพากษาโดยคนสิบสองคนที่พระเยซูทรงเลือกไว้ในแผ่นดินนี้, มอร. ๓:๑๘–๒๐. มอรมอนอธิบายวิธีตัดสินความดีจากความชั่ว, โมโร. ๗:๑๔–๑๘. จงวางใจในพระวิญญาณองค์นั้นซึ่งนำให้พิพากษาอย่างชอบธรรม, คพ. ๑๑:๑๒. เจ้าควรกล่าวในใจเจ้า—ให้พระผู้เป็นเจ้าทรงตัดสินระหว่างข้าพเจ้ากับท่าน, คพ. ๖๔:๑๑. ศาสนจักรของพระเจ้าจะพิพากษาประชาชาติทั้งหลาย, คพ. ๖๔:๓๗–๓๘. พระบุตรเสด็จไปเยือนวิญญาณในเรือนจำเพื่อพวกเขาจะได้รับการพิพากษาตามมนุษย์ในเนื้อหนัง, คพ. ๗๖:๗๓ (๑ ปต. ๔:๖). อธิการจะเป็นผู้พิพากษาใหญ่, คพ. ๑๐๗:๗๒–๗๔. พระเจ้าจะทรงพิพากษามนุษย์ทั้งปวงตามงานของพวกเขา, ตามความปรารถนาของใจพวกเขา, คพ. ๑๓๗:๙.