ธรรมศาลา

สถานที่ประชุมใช้เพื่อจุดประสงค์ทางศาสนา. ในสมัยพันธสัญญาใหม่, โดยปรกติเครื่องตกแต่งจะเรียบง่าย, ประกอบด้วยหีบบรรจุม้วนธรรมบัญญัติและงานเขียนศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ, โต๊ะเขียนหนังสือ, และที่นั่งสำหรับผู้มานมัสการ.

สภาเอ็ลเดอร์ในท้องที่จะจัดการดูแลธรรมศาลาแต่ละแห่ง. พวกเขาตัดสินใจว่าควรอนุญาตให้ใครเข้ามาและควรอัปเปหิผู้ใด (ยอห์น ๙:๒๒; ๑๒:๔๒). เจ้าหน้าที่คนสำคัญที่สุดคือนายธรรมศาลา (ลูกา ๑๓:๑๔; มาระโก ๕:๒๒). โดยปรกติบุคคลผู้นี้จะเป็นธรรมาจารย์, ดูแลอาคาร, และควบคุมพิธี. เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจะทำหน้าที่ด้านบันทึก (ลูกา ๔:๒๐).

มีธรรมศาลาในเมืองทุกเมืองที่ชาวยิวอาศัยอยู่, ทั้งในปาเลสไตน์และที่อื่น ๆ. สิ่งนี้ช่วยได้มากในการเผยแผ่พระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์เพราะผู้สอนศาสนารุ่นแรก ๆ ของศาสนจักรโดยปรกติแล้วจะพูดในธรรมศาลาได้ (กิจการ ๑๓:๕, ๑๔; ๑๔:๑; ๑๗:๑, ๑๐; ๑๘:๔). การปฏิบัติเช่นนี้ยังคงมีอยู่ในบรรดาผู้สอนศาสนาในพระคัมภีร์มอรมอน (แอลมา ๑๖:๑๓; ๒๑:๔–๕; ๓๒:๑), และในบรรดาผู้สอนศาสนารุ่นแรก ๆ ของสมัยการประทานนี้ (คพ. ๖๖:๗; ๖๘:๑).