ความผาสุก ดู คนจน, คนยากจน, จน, ยากจน; เครื่องถวายบูชา; ทาน, ทำทาน (การ); รับใช้ (การ); อดอาหาร (การ) ด้วย กระบวนการและวิธีดูแลตามความจำเป็นทางวิญญาณและทางโลกของผู้คน. ท่านต้องยื่นมือให้อย่างใจกว้างต่อพี่น้องของท่าน, ต่อคนขัดสนคนยากจน, ซึ่งอยู่ในแผ่นดินของท่าน, ฉธบ. ๑๕:๑๑. บุคคลที่ให้แก่คนยากจนจะไม่รู้จักการขัดสน, สภษ. ๒๘:๒๗. การอดอาหารอย่างนี้มิใช่หรือที่เราต้องการ ? คือการที่จะปันอาหารของเจ้าให้กับผู้หิว, และนำคนยากจนไร้บ้านเข้ามาในบ้านของเจ้า, อสย. ๕๘:๖–๗. เพราะว่าเมื่อเราหิวท่านทั้งหลายก็ได้จัดหาให้เรากิน; เราเป็นแขกแปลกหน้าท่านก็ได้ต้อนรับเราไว้. ซึ่งท่านได้กระทำแก่คนใดคนหนึ่งในพวกพี่น้องของเรานี้ถึงแม้จะต่ำต้อยเพียงไร, ก็เหมือนได้กระทำแก่เราด้วย, มธ. ๒๕:๓๕–๔๐. ให้ทรัพย์สินของท่านแก่คนขัดสน, โมไซยาห์ ๔:๑๖–๒๖. พวกเขาให้กันและกันตามความจำเป็นของตนและตามความต้องการของตนทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายวิญญาณ, โมไซยาห์ ๑๘:๒๙. พวกเขาได้รับบัญชาให้ร่วมอดอาหารและสวดอ้อนวอนเพื่อความผาสุกของคนที่หารู้จักพระผู้เป็นเจ้าไม่, แอลมา ๖:๖. สวดอ้อนวอนเพื่อความผาสุกของท่านและเพื่อความผาสุกของบรรดาคนที่อยู่รอบ ๆ ท่าน, แอลมา ๓๔:๒๗–๒๘. พวกเขามีสิ่งของทั้งหมดเพื่อใช้ร่วมกันในบรรดาพวกเขา, ๔ นี. ๑:๓. จงนึกถึงคนยากจน, คพ. ๔๒:๓๐–๓๑. ไปเยี่ยมคนจนและคนขัดสน, คพ. ๔๔:๖. ในสิ่งทั้งปวงจงระลึกถึงคนจนและคนขัดสน, คพ. ๕๒:๔๐. วิบัติแก่เจ้าคนร่ำรวยที่จะไม่ให้ทรัพย์สินของเจ้าแก่คนจน, และวิบัติแก่เจ้าคนจนที่ไม่อิ่ม, ละโมบและไม่ยอมลงแรง, คพ. ๕๖:๑๖–๑๗. ในไซอันไม่มีคนจนในบรรดาพวกเขา, โมเสส ๗:๑๘.