สารภาพ (การ)

พระคัมภีร์ใช้ การสารภาพ อย่างน้อยในสองวิธี. ในความหมายหนึ่ง, การสารภาพหมายถึงการกล่าวถึงความเชื่อของคนคนหนึ่งในเรื่องบางเรื่อง, เช่น การสารภาพว่าพระเยซูคือพระคริสต์ (มธ. ๑๐:๓๒; รม. ๑๐:๙; ๑ ยน. ๔:๑–๓; คพ. ๘๘:๑๐๔).

ในอีกความหมายหนึ่ง, การสารภาพหมายถึงการยอมรับความผิดของคนคนหนึ่ง, เช่น ในการสารภาพบาป. เป็นหน้าที่ของทุกคนที่จะสารภาพบาปทั้งหมดของตนต่อพระเจ้าและได้รับการให้อภัยจากพระองค์ (คพ. ๕๘:๔๒–๔๓). เมื่อจำเป็น, พึงสารภาพบาปที่กระทำต่อบุคคลนั้นหรือบุคคลเหล่านั้น. บาปร้ายแรงพึงสารภาพต่อเจ้าหน้าที่ศาสนจักร (ในกรณีส่วนใหญ่คืออธิการ).