ตีสอน (การ), ลงโทษ (การ) ดู ยากลำบาก (ความ) ด้วย การอบรมหรือลงโทษบุคคลหรือกลุ่มบุคคลเพื่อช่วยให้พวกเขาปรับปรุงตนเองหรือเข้มแข็งยิ่งขึ้น. อย่าดูหมิ่นการตีสอนขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์, โยบ ๕:๑๗ (สภษ. ๓:๑๑). ข้าแต่พระเจ้า, คนที่พระองค์ทรงตีสอนนั้นก็เป็นสุข, สดด. ๙๔:๑๒. พระคัมภีร์ทุกตอนให้ไว้เพื่อการตักเตือนว่ากล่าว, การปรับปรุงแก้ไขคนให้ดี, ๒ ทธ. ๓:๑๖. พระเจ้าทรงตีสอนผู้ที่พระองค์ทรงรัก, ฮบ. ๑๒:๕–๑๑. พระเจ้าทรงเห็นสมควรที่จะตีสอนผู้คนของพระองค์, โมไซยาห์ ๒๓:๒๑–๒๒. เว้นแต่พระเจ้าจะทรงลงโทษผู้คนของพระองค์, พวกเขาจะไม่นึกถึงพระองค์, ฮีล. ๑๒:๓. พระเจ้าทรงสนทนากับพี่ชายของเจเร็ด, และทรงว่ากล่าวท่าน, อีเธอร์ ๒:๑๔. พวกเขาถูกตีสอน, เพื่อพวกเขาจะได้กลับใจ, คพ. ๑:๒๗. ผู้ที่เรารักเราตีสอนด้วยเพื่อบาปของพวกเขาจะได้รับการให้อภัย, คพ. ๙๕:๑. คนทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นผู้จะไม่อดทนต่อการตีสอน, จะได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ไม่ได้, คพ. ๑๐๑:๒–๕. ผู้คนของเราจำต้องถูกตีสอนจนกว่าพวกเขาจะเรียนรู้การเชื่อฟัง, คพ. ๑๐๕:๖. คนที่จะไม่ทนการตีสอนก็ไม่คู่ควรกับอาณาจักรของเรา, คพ. ๑๓๖:๓๑.