เลวีนิติ

หนังสือเล่มหนึ่งในภาคพันธสัญญาเดิมซึ่งบอกถึงหน้าที่ของปุโรหิตในอิสราเอล. หนังสือเล่มนี้เน้นความบริสุทธิ์ของพระผู้เป็นเจ้าและประมวลกฎหมายซึ่งผู้คนของพระองค์จะดำเนินชีวิตตามเพื่อมาเป็นผู้คนที่บริสุทธิ์. จุดประสงค์ของหนังสือคือสอนกฎเกณฑ์ทางศีลธรรมและความจริงทางศาสนาของกฎของโมเสสโดยพิธีกรรม. โมเสสเขียนหนังสือเลวีนิติ.

บทที่ ๑–๗ อธิบายศาสนพิธีเกี่ยวกับการพลีบูชา. บทที่ ๘–๑๐ บรรยายถึงพิธีกรรมที่ถือปฏิบัติในการอุทิศถวายปุโรหิต. บทที่ ๑๑ อธิบายสิ่งที่กินได้หรือกินไม่ได้และสิ่งที่สะอาดหรือมีมลทิน. บทที่ ๑๒ สนทนาเกี่ยวกับสตรีหลังคลอด. บทที่ ๑๓–๑๕ เป็นกฎต่าง ๆ เกี่ยวกับมลทินทางพิธีการ. บทที่ ๑๖ มีพิธีกรรมที่พึงถือปฏิบัติในวันทำการลบมลทิน. บทที่ ๑๗–๒๖ มีประมวลกฎหมายเกี่ยวกับการถือปฏิบัติทางศาสนาและสังคม. บทที่ ๒๗ อธิบายว่าพระเจ้าทรงบัญชาอิสราเอลให้อุทิศถวายพืชผล, ฝูงสัตว์ใหญ่, และฝูงสัตว์น้อยแด่พระเจ้า.