ยกย่อง, สรรเสริญ, ให้เกียรติ ดู คารวะ (ความ); ถือ, นับถือ ด้วย ตามปรกติที่ใช้ในพระคัมภีร์, เพื่อแสดงความนับถือและคารวะต่อใครบางคนหรือต่อบางสิ่งบางอย่าง. จงให้เกียรติแก่บิดามารดาของเจ้า, อพย. ๒๐:๑๒ (๑ นี. ๑๗:๕๕; โมไซยาห์ ๑๓:๒๐). จงถวายเกียรติแด่พระเจ้าด้วยทรัพย์สินของตน, สภษ. ๓:๙. ถ้าผู้ใดจะรับใช้เรา, พระบิดาก็จะทรงประทานเกียรติแก่ผู้นั้น, ยอห์น ๑๒:๒๖. สามีควรให้เกียรติภรรยา, ๑ ปต. ๓:๗. พวกเขาให้เกียรติพระเจ้าด้วยริมฝีปากของพวกเขา, ๒ นี. ๒๗:๒๕ (อสย. ๒๙:๑๓). ข้าพเจ้าไม่ได้แสวงหาเกียรติยศของโลก, แอลมา ๖๐:๓๖. มารกบฏต่อเรา, โดยกล่าวว่า, ประทานเกียรติของพระองค์ให้ข้าพระองค์เถิด, ซึ่งคืออำนาจของเรา, คพ. ๒๙:๓๖. คนซื่อสัตย์จะสวมมงกุฎด้วยเกียรติยศ, คพ. ๗๕:๕ (คพ. ๑๒๔:๕๕). พระเจ้าทรงยินดีจะยกย่องคนเหล่านั้นที่รับใช้พระองค์, คพ. ๗๖:๕. พวกเขาไม่ได้รับเลือกเพราะพวกเขาแสวงหาเกียรติจากมนุษย์, คพ. ๑๒๑:๓๔–๓๕. เราเชื่อในการยกย่องและการสนับสนุนกฎหมาย, ลช. ๑:๑๒ (คพ. ๑๓๔:๖).