ฮีลามัน, บุตรของฮีลามัน

บทที่ ๑–๒ บรรยายถึงยุคสมัยของความวุ่นวายอย่างมากทางการเมือง. บทที่ ๓–๔ บันทึกว่าฮีลามันกับโมโรไนฮาห์, แม่ทัพนายกองของบรรดากองทัพชาวนีไฟ, ในที่สุดสามารถทำให้เกิดสันติสุขได้ระยะเวลาหนึ่ง. อย่างไรก็ตาม, แม้ว่าจะมีบุรุษที่ดีเหล่านี้เป็นผู้นำ, แต่ผู้คนก็ชั่วร้ายยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ. ในบทที่ ๕–๖ นีไฟสละบัลลังก์พิพากษา, เช่นเดียวกับคุณปู่แอลมาของท่าน, เพื่อสอนผู้คน. ในช่วงเวลาหนึ่งผู้คนกลับใจ. ในบทที่ ๖–๑๒, อย่างไรก็ดี, ประชาชาตินีไฟกลายเป็นประชาชาติที่ชั่วร้าย. บทท้าย ๆ, ๑๓–๑๖, มีเรื่องราวที่ไม่ธรรมดาของศาสดาพยากรณ์ที่ชื่อแซมิวเอลชาวเลมันผู้ซึ่งทำนายถึงการประสูติและการตรึงกางเขนของพระผู้ช่วยให้รอดและเครื่องหมายต่าง ๆ ที่จะเป็นสัญลักษณ์ถึงเหตุการณ์เหล่านั้น.