ตรึงกางเขน (การ)

รูปแบบการประหารชีวิตของชาวโรมัน, เป็นที่แพร่หลายในสมัยพันธสัญญาใหม่, บุคคลจะถูกประหารด้วยการมัดหรือตอกตะปูที่มือและเท้าติดกับกางเขน. ปรกติจะทำกับทาสและอาชญากรขั้นอุกฤษฏ์เท่านั้น. ก่อนตรึงกางเขนมักมีการโบยตีหรือหวดด้วยแส้เสียก่อน (มาระโก ๑๕:๑๕). โดยปรกติแล้วคนที่จะถูกตรึงกางเขนต้องแบกกางเขนของตนไปยังแดนประหาร (ยอห์น ๑๙:๑๖–๑๗). ทหารที่ดำเนินการตามคำตัดสินมักจะยึดเอาเสื้อผ้าของเขาไป (มธ. ๒๗:๓๕). ทหารจะปักกางเขนลงในพื้นดินโดยให้เท้าของผู้ต้องโทษอยู่เหนือพื้นดินเพียงหนึ่งหรือสองฟุตเท่านั้น. ทหารจะเฝ้ากางเขนไว้จนกระทั่งคนที่ถูกตรึงกางเขนสิ้นชีวิต, ซึ่งบางครั้งใช้เวลาถึงสามวัน (ยอห์น ๑๙:๓๑–๓๗).

พระเยซูคริสต์ทรงถูกตรึงกางเขนเพราะกลุ่มคนที่ไม่เชื่อกล่าวหาพระองค์ด้วยข้อกล่าวหาเท็จว่าทรงก่อความไม่สงบต่อซีซาร์และทรงลบหลู่เพราะพระองค์ตรัสว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า. เสื้อคลุมสีม่วง (ยอห์น ๑๙:๒), มงกุฎหนาม, และการกระทำอื่น ๆ อันเป็นการเหยียดหยามพระเยซู (มธ. ๒๖:๖๗; มาระโก ๑๔:๖๕).

นีไฟเห็นการตรึงกางเขนพระเมษโปดกของพระผู้เป็นเจ้าในนิมิต, ๑ นี. ๑๑:๓๓.
นีไฟบอกถึงความทุกขเวทนาและการตรึงกางเขนพระคริสต์, ๑ นี. ๑๙:๙–๑๔.
เจคอบบอกถึงการปฏิบัติศาสนกิจและการตรึงกางเขนพระผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล, ๒ นี. ๖:๙.
พายุฝนฟ้าคะนอง, แผ่นดินไหว, เพลิง, และลมหมุนในอเมริกายืนยันการตรึงกางเขนพระคริสต์ในเยรูซาเล็ม, ๓ นี. ๘.

เราคือเยซูผู้ถูกตรึงกางเขน, คพ. ๔๕:๕๑–๕๒.
การปฏิบัติศาสนกิจของพระคริสต์ท่ามกลางวิญญาณในเรือนจำนั้นจำกัดอยู่ในช่วงเวลาระหว่างการสิ้นพระชนม์และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์, คพ. ๑๓๘:๒๗.