ถือ, นับถือ ดู คารวะ (ความ); ยกย่อง, สรรเสริญ, ให้เกียรติ ด้วย การถือว่าคนบางคนหรือสิ่งของบางอย่างมีคุณค่าและมีค่า, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของพระกิตติคุณ. ท่านถูกดูหมิ่น, และเราทั้งหลายไม่ได้นับถือท่าน, อสย. ๕๓:๓–๔. ด้วยว่าซึ่งเป็นที่นับถือมากท่ามกลางมนุษย์ ก็ยังเป็นที่เกลียดชังจำเพาะพระพักตร์พระเจ้า, ลูกา ๑๖:๑๕. จงถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว, ฟป. ๒:๓. พระเจ้าทรงถือว่าเนื้อหนังทั้งปวงเท่าเทียมกัน, ๑ นี. ๑๗:๓๕. ทุกคนจะนับถือเพื่อนบ้านเหมือนนับถือตนเอง, โมไซยาห์ ๒๗:๔ (คพ. ๓๘:๒๔–๒๕). ในวันแห่งความสงบสุขของพวกเขา พวกเขาถือคำแนะนำของเราเป็นเรื่องเล่น ๆ, คพ. ๑๐๑:๘.