ขโมย (การ), ลัก, ลักขโมย การหยิบฉวยบางสิ่งบางอย่างของผู้อื่นไปด้วยความไม่ซื่อสัตย์หรือความไม่ถูกต้อง. พระเจ้าทรงบัญชาลูก ๆ ของพระองค์เสมอว่าอย่าลักขโมย (อพย. ๒๐:๑๕; มธ. ๑๙:๑๘; ๒ นี. ๒๖:๓๒; โมไซยาห์ ๑๓:๒๒; คพ. ๕๙:๖). จงส่ำสมทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์, ที่ไม่มีขโมยขุดช่องลักเอาไปได้, มธ. ๖:๑๙–๒๑. ความพ่ายแพ้ของชาวนีไฟเกิดขึ้นเพราะความจองหอง, ความมั่งคั่ง, การปล้นสะดม, การลักขโมย, ฮีล. ๔:๑๒. คนที่ลักขโมยและจะไม่กลับใจพึงถูกขับออกไป, คพ. ๔๒:๒๐. คนที่ลักขโมยจะถูกส่งไปยังกฎของแผ่นดิน, คพ. ๔๒:๘๔–๘๕.