เกียจคร้าน (ความ) ไม่แข็งขันและไม่มีส่วนร่วมในงานอันชอบธรรม. ถ้าผู้ใดไม่ยอมทำงาน, ก็อย่าให้เขากิน, ๒ ธส. ๓:๑๐. พวกเขากลายเป็นคนเกียจคร้าน, เต็มไปด้วยอุบาย, ๒ นี. ๕:๒๔. ละเว้นจากความเกียจคร้าน, แอลมา ๓๘:๑๒. คนที่เกียจคร้านจะไม่กินอาหารของคนทำงาน, คพ. ๔๒:๔๒. วิบัติแก่คนที่ไม่ยอมลงแรงด้วยมือเจ้าเอง, คพ. ๕๖:๑๗. ทำงานอย่างทุ่มเทในอุดมการณ์ดี, คพ. ๕๘:๒๗. เลิกเกียจคร้าน, คพ. ๘๘:๑๒๔.