นอบน้อม (ความ), อ่อนน้อมถ่อมตน (ความ) ดู คนจน, คนยากจน, จน, ยากจน; จองหอง (ความ), ถือดี (ความ), ลำพอง (ความ); ใจที่ชอกช้ำ; อ่อนน้อม (ความมีใจ), อ่อนน้อม (ความสุภาพ), อ่อนโยน (คน, ความ); อ่อนแอ (ความ) ด้วย การทำให้เป็นคนอ่อนโยนและสอนได้, หรือสภาพของการเป็นคนอ่อนโยนและสอนได้. ความอ่อนน้อมถ่อมตนรวมถึงการรู้ว่าเราพึ่งพาพระผู้เป็นเจ้าและปรารถนาที่จะยอมตนต่อพระประสงค์ของพระองค์. พระเจ้าของท่านทรงนำท่านอยู่ในถิ่นทุรกันดารถึงสี่สิบปีเพื่อพระองค์จะทรงกระทำให้ท่านถ่อมใจ, ฉธบ. ๘:๒. ข้าพระองค์ข่มใจตนเองด้วยการอดอาหาร, สดด. ๓๕:๑๓. คนหนุ่มยากจนและมีสติปัญญาก็ดีกว่ากษัตริย์ชราและโฉดเขลา, ปญจ. ๔:๑๓. พระเจ้าทรงอยู่กับคนที่มีจิตใจสำนึกผิดและถ่อม, อสย. ๕๗:๑๕. ผู้ใดถ่อมจิตใจลงเหมือนเด็กเล็กคนนี้, ผู้นั้นจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินสวรรค์, มธ. ๑๘:๔. ผู้ใดถ่อมตัวลงผู้นั้นจะได้รับการยกขึ้น, มธ. ๒๓:๑๒ (ลูกา ๑๔:๑๑; ๑๘:๑๔). พระเยซูทรงถ่อมพระองค์ลงยอมเชื่อฟังจนถึงความมรณา, ฟป. ๒:๘ (ลูกา ๒๒:๔๒; ๒๓:๔๖). พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นปฏิปักษ์กับคนที่ถือตัวจองหอง, และทรงสำแดงพระคุณแก่คนที่อ่อนน้อมถ่อมตน, ๑ ปต. ๕:๕–๖ (๒ นี. ๙:๔๒). นอบน้อมถ่อมตนแม้ถึงห้วงลึกแห่งความถ่อมตน, โมไซยาห์ ๔:๑๑ (๒ นี. ๙:๔๒; ๓ นี. ๑๒:๒). ท่านถ่อมตนเพียงพอแล้วหรือ ? แอลมา ๕:๒๗–๒๘. ผู้คนยิ่งนอบน้อมพวกเขาจะยิ่งแข็งแกร่งในความนอบน้อม, ฮีล. ๓:๓๓–๓๕. เราให้ความอ่อนแอแก่มนุษย์เพื่อพวกเขาจะนอบน้อม, อีเธอร์ ๑๒:๒๗. ความนอบน้อมถ่อมตนเป็นคุณสมบัติสำหรับบัพติศมา, คพ. ๒๐:๓๗. นอบน้อมถ่อมตนต่อหน้าเราและเจ้าจะเห็นเราและรู้ว่าเราดำรงอยู่, คพ. ๖๗:๑๐. เจ้าจงอ่อนน้อมถ่อมตนและพระเจ้าจะทรงให้คำตอบคำสวดอ้อนวอนของเจ้าแก่เจ้า, คพ. ๑๑๒:๑๐. ให้คนเขลาเรียนรู้ปัญญาโดยการนอบน้อมถ่อมตน, คพ. ๑๓๖:๓๒. ทรงส่งพระวิญญาณออกไปในโลกเพื่อให้ความสว่างคนนอบน้อม, คพ. ๑๓๖:๓๓.