จิตกุศล ดู ความผาสุก; รัก (ความ); รับใช้ (การ); สงสาร (ความ) ด้วย ความรักอันบริสุทธิ์ของพระคริสต์ (โมโร. ๗:๔๗); ความรักที่พระคริสต์ทรงมีต่อลูกหลานมนุษย์และลูกหลานมนุษย์ควรมีต่อกัน (๒ นี. ๒๖:๓๐; ๓๓:๗–๙; อีเธอร์ ๑๒:๓๓–๓๔); เป็นความรักอันสูงสุด, สูงส่งที่สุด, มั่นคงที่สุด, ไม่ได้เป็นเพียงความรักใคร่เท่านั้น. ความรู้ทำให้ลำพอง, แต่ความรักเสริมสร้างขึ้น, ๑ คร. ๘:๑. ความรัก, ความรักอันบริสุทธิ์, เหนือกว่าและดีกว่าสิ่งอื่นทั้งหมด, ๑ คร. ๑๓. จุดประสงค์แห่งคำกำชับนั้นก็คือ ให้มีความรักซึ่งเกิดจากใจอันบริสุทธิ์, ๑ ทธ. ๑:๕. เอาความรักคนทั่วไปเพิ่มความรักฉันพี่น้อง, ๒ ปต. ๑:๗. พระเจ้าทรงบัญชาว่ามนุษย์ทั้งปวงควรมีจิตกุศล, ๒ นี. ๒๖:๓๐ (โมโร. ๗:๔๔–๔๗). จงดูว่าท่านมีศรัทธา, ความหวัง, และจิตกุศล, แอลมา ๗:๒๔. ความรักซึ่งพระองค์ทรงมีให้ลูกหลานมนุษย์คือจิตกุศล, อีเธอร์ ๑๒:๓๓–๓๔. หากปราศจากจิตกุศลมนุษย์จะรับสถานที่ซึ่งพระองค์ทรงเตรียมไว้ในปราสาทพระบิดาของพระองค์เป็นมรดกไม่ได้, อีเธอร์ ๑๒:๓๔ (โมโร. ๑๐:๒๐–๒๑). โมโรไนเขียนถ้อยคำของมอรมอนเกี่ยวกับศรัทธา, ความหวัง, และจิตกุศล, โมโร. ๗. จิตกุศลทำให้มนุษย์สมกับงานของพระเจ้า, คพ. ๔:๕–๖ (คพ. ๑๒:๘). จงห่อหุ้มตนเองด้วยพันธะแห่งจิตกุศล, คพ. ๘๘:๑๒๕. ให้อุทรของท่านเต็มไปด้วยจิตกุศล, คพ. ๑๒๑:๔๕.