กฎของโมเสส

พระผู้เป็นเจ้าประทานกฎต่าง ๆ แก่เชื้อสายแห่งอิสราเอลผ่านโมเสสเพื่อแทนกฎที่สูงกว่าซึ่งพวกเขาไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้ (อพย. ๓๔; ปจส., อพย. ๓๔:๑–๒; ปจส., ฉธบ. ๑๐:๒). กฎของโมเสสประกอบด้วยหลักธรรม, กฎระเบียบ, พิธี, พิธีกรรม, และสัญลักษณ์มากมายเพื่อเตือนสติผู้คนถึงหน้าที่และความรับผิดชอบของพวกเขา. กฎนี้รวมถึงกฎแห่งพระบัญญัติและการปฏิบัติทางศีลธรรม, จริยธรรม, ศาสนา, และกายภาพ—รวมทั้งการพลีบูชา (ลนต. ๑–๗)—ซึ่งทรงตั้งพระทัยจะเตือนสติพวกเขาถึงพระผู้เป็นเจ้าและหน้าที่ของพวกเขาต่อพระองค์ (โมไซยาห์ ๑๓:๓๐). ศรัทธา, การกลับใจ, บัพติศมาในน้ำ, และการปลดบาปเป็นส่วนหนึ่งของกฎนั้น, เช่นเดียวกันกับพระบัญญัติสิบประการและพระบัญญัติอื่น ๆ มากมายอันทรงคุณค่าสูงส่งทางจริยธรรมและศีลธรรม. กฎทางด้านพิธีส่วนใหญ่มีสัมฤทธิผลในเวลาของการสิ้นพระชนม์และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์, ซึ่งทำให้การพลีบูชาโดยการหลั่งเลือดสิ้นสุดลง (แอลมา ๓๔:๑๓–๑๔). กฎนี้นำมาปฏิบัติภายใต้ฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนและเป็นพระกิตติคุณขั้นเตรียมเพื่อนำผู้ที่ประพฤติปฏิบัติตามกฎนี้มาหาพระคริสต์.