ดังที่ใช้ในพระคัมภีร์, การให้อภัยโดยทั่วไปมีความหมายหนึ่งในสองความหมายดังนี้ : (๑) เมื่อพระผู้เป็นเจ้าทรงให้อภัยมนุษย์, พระองค์ทรงยกเลิกหรือทรงระงับโทษที่จำเป็นสำหรับบาป. โดยผ่านการชดใช้ของพระคริสต์, การให้อภัยบาปมีให้แก่ทุกคนที่กลับใจ, ยกเว้นคนที่มีความผิดเกี่ยวกับฆาตกรรมหรือบาปที่อภัยมิได้ต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์. (๒) เมื่อผู้คนให้อภัยกัน, พวกเขาปฏิบัติต่อกันด้วยความรักแบบพระคริสต์และไม่มีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อคนที่ทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจ (มธ. ๕:๔๓–๔๕; ๖:๑๒–๑๕; ลูกา ๑๗:๓–๔; ๑ นี. ๗:๑๙–๒๑).