พระเมสสิยาห์

รูปแบบคำในภาษาอาราเมอิคและฮีบรูหมายถึง “ผู้ได้รับการเจิม.” ในภาคพันธสัญญาใหม่มีการเรียกพระเยซูว่าพระคริสต์, ซึ่งเป็นภาษากรีกมีความหมายเดียวกับ พระเมสสิยาห์. ความหมายของคำนี้คือองค์ศาสดาพยากรณ์ผู้ได้รับการเจิม, องค์ปุโรหิต, กษัตริย์, และพระผู้ปลดปล่อยซึ่งชาวยิวเฝ้ารอการเสด็จมาของพระองค์อย่างใจจดใจจ่อ.

ชาวยิวหลายคนมองหาแต่ผู้ปลดปล่อยจากอำนาจโรมันและความเจริญรุ่งเรืองขึ้นของประชาชาติ; ดังนั้น, เมื่อพระเมสสิยาห์เสด็จมา, ผู้นำและคนอื่นหลายคนจึงปฏิเสธพระองค์. คนที่นอบน้อมและซื่อสัตย์เท่านั้นจึงจะสามารถมองเห็นพระคริสต์องค์จริงในพระเยซูแห่งนาซาเร็ธ (อสย. ๕๓; มธ. ๑๖:๑๖; ยอห์น ๔:๒๕–๒๖).