สะอาดกับไม่สะอาด

ในภาคพันธสัญญาเดิม, พระเจ้าทรงเปิดเผยต่อโมเสสและชาวอิสราเอลสมัยโบราณว่าอาหารบางอย่างเท่านั้นจึงจะถือว่าสะอาดหรือ, อีกนัยหนึ่ง, เหมาะที่จะกิน. การแยกแยะของชาวอิสราเอลระหว่างอาหารที่สะอาดกับไม่สะอาดมีผลอย่างมากต่อชีวิตในทางศาสนาและสังคมของพวกเขา. สัตว์ใหญ่, นก, และปลาบางชนิดถือว่าสะอาดและกินได้, ในขณะที่ชนิดอื่น ๆ ไม่สะอาดและต้องห้าม (ลนต. ๑๑; ฉธบ. ๑๔:๓–๒๐). บางคนที่เป็นโรคก็ถือว่าไม่สะอาดเช่นเดียวกัน.

ในความหมายทางวิญญาณ, บุคคลที่สะอาดหมายถึงบุคคลที่เป็นอิสระจากบาปและความปรารถนาอันเป็นบาป. ในความหมายนี้คำดังกล่าวใช้บรรยายถึงบุคคลที่มีคุณธรรมและใจบริสุทธิ์ (สดด. ๒๔:๔). ผู้คนแห่งพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้าได้รับพระบัญชาพิเศษเสมอมาว่าให้สะอาด (๓ นี. ๒๐:๔๑; คพ. ๓๘:๔๒; ๑๓๓:๕).