มนุษย์ปุถุชน

บุคคลซึ่งเลือกที่จะตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของอารมณ์, ความปรารถนา, ความต้องการ, และสัมผัสของเนื้อหนังมากกว่าภายใต้การกระตุ้นเตือนของพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์. บุคคลเช่นนี้สามารถเข้าใจเรื่องทางร่างกายแต่ไม่เข้าใจเรื่องทางวิญญาณ. ผู้คนทั้งปวงเป็นผู้ฝักใฝ่ทางโลก, หรือเป็นมรรตัย, เนื่องจากการตกของอาดัมและเอวา. แต่ละบุคคลต้องเกิดใหม่โดยผ่านการชดใช้ของพระเยซูคริสต์เพื่อจะยุติการเป็นมนุษย์ปุถุชน.

มนุษย์ปุถุชนเป็นศัตรูต่อพระผู้เป็นเจ้าและควรทิ้ง, โมไซยาห์ ๓:๑๙.
คนที่ดื้อรั้นอยู่ในตัณหาโดยสันดานตนย่อมคงอยู่ในสภาพที่ตกของเขา, โมไซยาห์ ๑๖:๕ (แอลมา ๔๒:๗–๒๔; คพ. ๒๐:๒๐).
มีมนุษย์ปุถุชนอะไรเล่าที่รู้เรื่องเหล่านี้ ? แอลมา ๒๖:๑๙–๒๒.
มนุษย์ปุถุชนหรือมนุษย์ในสภาพเนื้อหนังอยู่ในโลกโดยไม่มีพระผู้เป็นเจ้า, แอลมา ๔๑:๑๑.