ผู้เป็นสุข

คำสอนบทหนึ่งที่พระเยซูประทานให้ในคำเทศนาบนภูเขาซึ่งบรรยายบุคลิกลักษณะที่ละเอียดอ่อนและใฝ่ทางวิญญาณ (มธ. ๕:๓–๑๒; ลูกา ๖:๒๐–๒๓). ผู้เป็นสุขเรียงลำดับไว้ในลักษณะที่ข้อความแต่ละข้อจะเสริมข้อความก่อนหน้านั้น. บันทึกที่สมบูรณ์และถูกต้องเกี่ยวกับผู้เป็นสุขอยู่ใน ๓ นี. ๑๒.