การเปิดเผยยุคสุดท้ายพูดถึงนรกในอย่างน้อยสองความหมาย. ความหมายแรก, นรกคือที่พักชั่วคราวในโลกวิญญาณสำหรับคนที่ไม่เชื่อฟังในชีวิตมรรตัย. ในความหมายนี้, นรกมีที่สิ้นสุด. บรรดาวิญญาณที่นั่นจะได้รับการสอนพระกิตติคุณ, และในเวลาหนึ่งหลังจากกลับใจแล้วพวกเขาก็จะได้รับการฟื้นคืนชีวิตสู่ระดับหนึ่งของรัศมีภาพซึ่งพวกเขาคู่ควร. คนที่ไม่กลับใจ, แต่ก็ไม่ใช่บุตรแห่งหายนะ, จะยังอยู่ในนรกตลอดมิลเลเนียม. หลังจากหนึ่งพันปีแห่งความทรมาน, พวกเขาจะได้รับการฟื้นคืนชีวิตสู่รัศมีภาพทีเลสเชียล (คพ. ๗๖:๘๑–๘๖; ๘๘:๑๐๐–๑๐๑).
ความหมายที่สอง, นรกเป็นสถานที่ถาวรของผู้ที่ไม่ได้รับการไถ่โดยการชดใช้ของพระเยซูคริสต์. ในความหมายนี้, นรกนั้นถาวร. นรกเป็นสถานที่สำหรับคนที่พบว่า “ยังสกปรกอยู่” (คพ. ๘๘:๓๕, ๑๐๒). ณ สถานที่แห่งนี้ซาตาน, เหล่าเทพของเขา, และบุตรแห่งหายนะ—คนที่ปฏิเสธพระบุตรหลังจากพระบิดาทรงเปิดเผยพระองค์—จะพำนักอยู่ชั่วนิรันดร์ (คพ. ๗๖:๔๓–๔๖).
บางครั้งพระคัมภีร์กล่าวถึงนรกว่าเป็นความมืดภายนอก