นีไฟ, บุตรของลีไฮ

บทที่ ๑ ถึง ๑๘:๘ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการที่ศาสดาพยากรณ์ลีไฮและครอบครัวออกจากเยรูซาเล็ม. พวกเขาเดินทางผ่านทะเลทรายที่แห้งแล้งจนมาถึงทะเล. ๑ นีไฟ ๑๘:๙–๒๓ เล่าถึงการเดินทางของพวกเขาไปยังแผ่นดินที่สัญญาไว้, ดังที่พระเจ้าทรงนำทาง, แม้ว่าจะมีการก่อกบฏของเลมันกับเลมิวเอล. บทที่ ๑๙–๒๒ กล่าวถึงจุดประสงค์ของนีไฟในการเก็บรักษาบันทึก (๑ นี. ๖:๑–๖; ๑๙:๑๘)—เพื่อโน้มน้าวคนทั้งปวงให้ระลึกถึงพระเจ้าพระผู้ไถ่ของพวกเขา. ท่านอ้างอิงอิสยาห์ (๑ นี. ๒๐–๒๑) และตีความข่าวสารของอิสยาห์, ด้วยหวังว่าคนทั้งปวงจะมารู้จักพระเยซูคริสต์ในฐานะพระผู้ช่วยให้รอดและพระผู้ไถ่ของพวกเขา (๑ นี. ๒๒:๑๒).

บทที่ ๑–๔ มีคำสอนและคำพยากรณ์ของลีไฮในช่วงสุดท้ายก่อนท่านสิ้นชีวิต, รวมทั้งพรต่าง ๆ ที่ให้แก่บุตรของท่านตลอดจนบรรดาลูกหลานของพวกเขา. บทที่ ๕ อธิบายว่าเหตุใดชาวนีไฟจึงแยกตัวจากชาวเลมัน. ชาวนีไฟสร้างพระวิหาร, สอนกฎของโมเสส, และเก็บรักษาบันทึก. บทที่ ๖–๑๐ มีถ้อยคำของเจคอบ, น้องชายของนีไฟ. เจคอบทบทวนประวัติของยูดาห์และพยากรณ์เกี่ยวกับพระเมสสิยาห์, บางส่วนมาจากงานเขียนของศาสดาพยากรณ์อิสยาห์. ในบทที่ ๑๑–๓๓ นีไฟบันทึกประจักษ์พยานของท่านเกี่ยวกับพระคริสต์, ประจักษ์พยานของเจคอบ, คำพยากรณ์ของยุคสุดท้าย, และหลายบทจากหนังสืออิสยาห์ในภาคพันธสัญญาเดิม.