พระวิหาร, พระนิเวศน์ของพระเจ้า

ความหมายตรงตัวคือพระนิเวศน์ของพระเจ้า. พระเจ้าทรงบัญชาผู้คนของพระองค์อยู่เสมอให้สร้างพระวิหาร, อาคารศักดิ์สิทธิ์ที่วิสุทธิชนผู้มีค่าควรจะประกอบพิธีการและศาสนพิธีศักดิ์สิทธิ์ของพระกิตติคุณสำหรับตนเองและสำหรับคนตาย. พระเจ้าเสด็จเยือนพระวิหารของพระองค์, และพระวิหารเป็นสถานศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในบรรดาสถานนมัสการทั้งหมด.

พลับพลาที่โมเสสและลูกหลานของอิสราเอลสร้างเป็นพระวิหารที่เคลื่อนย้ายได้. ชาวอิสราเอลใช้พลับพลาในช่วงอพยพออกจากอียิปต์.

พระวิหารมีชื่อที่สุดและกล่าวไว้ในพระคัมภีร์ไบเบิลคือพระวิหารที่สร้างโดยซาโลมอนในเยรูซาเล็ม (๒ พศด. ๒–๕). พระวิหารดังกล่าวถูกชาวบาบิโลนทำลายเมื่อ ๖๐๐ ปีก่อนคริสตกาลและเศรุบบาเบลบูรณะขึ้นใหม่เกือบหนึ่งร้อยปีต่อมา (เอสรา ๑–๖). ส่วนหนึ่งของพระวิหารหลังนี้ถูกเผาเมื่อ ๓๗ ปีก่อนคริสตกาล, และเฮโรดมหาราชสร้างขึ้นใหม่ในเวลาต่อมา. ชาวโรมันทำลายพระวิหารนี้ในปี ค.ศ. ๗๐.

ในพระคัมภีร์มอรมอน, ผู้ติดตามที่ชอบธรรมของพระผู้เป็นเจ้าได้รับการนำทางให้สร้างและนมัสการในพระวิหาร (๒ นี. ๕:๑๖; โมไซยาห์ ๑:๑๘; ๓ นี. ๑๑:๑). การสร้างและใช้พระวิหารอย่างถูกต้องเป็นเครื่องหมายของศาสนจักรที่แท้จริงในทุกสมัยการประทาน, รวมทั้งศาสนจักรที่ได้รับการฟื้นฟูในสมัยของเรา. พระวิหารเคิร์ทแลนด์เป็นพระวิหารแห่งแรกที่สร้างและอุทิศแด่พระเจ้าในสมัยการประทานนี้. จากนั้นเป็นต้นมาพระวิหารก็ได้รับการอุทิศในหลายประเทศทั่วโลก.