ทายาท บุคคลซึ่งมีสิทธิ์สืบทอดของประทานทางร่างกายหรือวิญญาณ. ในพระคัมภีร์, คนชอบธรรมได้รับสัญญาว่าจะได้เป็นทายาทในสิ่งทั้งปวงที่พระผู้เป็นเจ้าทรงมี. อับราฮัมปรารถนาผู้รับมรดก, ปฐก. ๑๕:๒–๕. อับราฮัมได้ทั้งพิภพเป็นมรดกเพราะความชอบธรรมที่เกิดจากความเชื่อ, รม. ๔:๑๓. เราทั้งหลายเป็นบุตรของพระเจ้า, ถ้าเราทั้งหลายเป็นบุตรแล้ว, เราก็เป็นทายาท, คือเป็นทายาทของพระเจ้า, และเป็นทายาทร่วมกับพระคริสต์, รม. ๘:๑๖–๑๗ (คพ. ๘๔:๓๘). ท่านเป็นบุตร, ทายาทของพระผู้เป็นเจ้าผ่านทางพระคริสต์, กท. ๔:๗. พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งพระบุตรให้เป็นผู้รับสรรพสิ่งทั้งปวงเป็นมรดก, ฮบ. ๑:๒. คนที่ตั้งตารอการปลดบาปของพวกเขาคือทายาทแห่งอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้า, โมไซยาห์ ๑๕:๑๑. ผู้คนเป็นลูกของพระคริสต์และทายาทแห่งอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้า, ๔ นี. ๑:๑๗. คนทั้งปวงที่ตายโดยปราศจากความรู้ถึงพระกิตติคุณนี้จะเป็นทายาทของอาณาจักรซีเลสเชียล, คพ. ๑๓๗:๗–๘. คนตายที่กลับใจเป็นทายาทแห่งความรอด, คพ. ๑๓๘:๕๙. อับราฮัมเป็นทายาทโดยสิทธิ์ตามความชอบธรรมของเขา, อับรา. ๑:๒.