ยูดาห์

เผ่ายูดาห์เป็นผู้นำหลังจากตั้งถิ่นฐานในคานาอัน. คู่แข่งสำคัญของเผ่านี้คือเผ่าเอฟราอิม. โมเสสให้พรเผ่ายูดาห์ (ฉธบ. ๓๓:๗). ภายหลังการปกครองของซาโลมอน, เผ่ายูดาห์กลายเป็นอาณาจักรยูดาห์.

ในการปกครองของเรโหโบอัมอำนาจการปกครองของซาโลมอนถูกแบ่งแยกออกไปเป็นสองอาณาจักร, ส่วนใหญ่เนื่องจากความริษยาระหว่างเผ่าเอฟราอิมกับเผ่ายูดาห์. อาณาจักรตอนใต้, หรืออาณาจักรยูดาห์, รวมถึงเผ่ายูดาห์และส่วนใหญ่ของเบนยามิน. เยรูซาเล็มเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรนี้. ส่วนใหญ่แล้วอาณาจักรนี้ยังคงซื่อสัตย์ต่อการนมัสการพระเยโฮวาห์มากกว่าอาณาจักรตอนเหนือ. ยูดาห์ไม่ค่อยถูกโจมตีจากทางเหนือและตะวันออก, และอำนาจสูงสุดยังคงอยู่ในมือของครอบครัวดาวิดจนกระทั่งไปเป็นเชลยของบาบิโลน. อาณาจักรยูดาห์ดำรงอยู่ได้เป็นเวลาถึง ๑๓๕ ปีหลังการล่มสลายของอาณาจักรอิสราเอลซึ่งมีพละกำลังมากกว่าและมีประชากรหนาแน่นกว่า.

หมายถึงพระคัมภีร์ไบเบิลในฐานะที่เป็นบันทึกของเชื้อสายแห่งยูดาห์ (อสค. ๓๗:๑๕–๑๙). ในยุคสุดท้าย, เมื่อมีการรวมอังกูรต่าง ๆ ของเชื้อสายแห่งอิสราเอล, จะมีการรวมบันทึกอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาด้วย. บันทึกทางพระคัมภีร์เหล่านี้จะเสริมกันและประกอบกันเป็นประจักษ์พยานหนึ่งเดียวว่าพระเยซูคือพระคริสต์, พระผู้เป็นเจ้าแห่งอิสราเอลและพระผู้เป็นเจ้าของทั้งแผ่นดินโลก (๒ นี. ๓; ๒๙; ปจส., ปฐก. ๕๐:๒๔–๓๖).