ปัญญาจารย์

หนังสือในภาคพันธสัญญาเดิมซึ่งมีข้อคิดเกี่ยวกับปัญหาบางอย่างที่ลึกซึ้งที่สุดของชีวิต.

ปัญญาจารย์, ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้, เขียนเนื้อหาส่วนใหญ่จากมุมมองของคนที่ไม่มีความเข้าใจพระกิตติคุณ. เขาเขียนตามความรู้สึกของผู้คนในโลก—นั่นคือ, คนที่อยู่ “ภายใต้ดวงอาทิตย์” (ปญจ. ๑:๙). เนื้อหาส่วนใหญ่ดูเหมือนเป็นเชิงลบและมองโลกในแง่ร้าย (ปญจ. ๙:๕, ๑๐). พระเจ้ามิได้ทรงต้องการให้เราสำเหนียกชีวิตเช่นนี้แต่ทรงต้องการให้เห็นวิธีที่ปัญญาจารย์สังเกตสิ่งสารพันอันปรากฏต่อมนุษย์ที่ยังไม่พบแสงสว่างทางปัญญาบนแผ่นดินโลก. ส่วนของหนังสือที่เป็นเรื่องทางวิญญาณมากที่สุดอยู่ในบทที่ ๑๑ และ ๑๒, ซึ่งผู้เขียนสรุปว่าสิ่งเดียวที่มีคุณค่ายั่งยืนคือการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า.