พูดให้ร้าย ดู กล่าวคำเท็จ (การ); ขัดแย้ง (การ, ความ); ข่าวลือ; นินทา, นินทาว่าร้าย (การ) ด้วย การกล่าววาจาที่ไม่ถูกต้อง, ก่อความเจ็บปวด, และชั่วร้าย. ในพระคัมภีร์การพูดเช่นนี้มักจะมุ่งไปที่บุคคลคนหนึ่งโดยมีเจตนาจะทำให้เจ็บปวด. จงระวังลิ้นของเจ้าจากความชั่ว, สดด. ๓๔:๑๓ (๑ ปต. ๓:๑๐). คนไร้ค่าปองทำความชั่ว, สภษ. ๑๖:๒๗. เมื่อเขานินทาว่าร้ายท่านทั้งหลายเป็นความเท็จเพราะเรา, ท่านก็เป็นสุข, มธ. ๕:๑๑ (๓ นี. ๑๒:๑๑). ความคิดชั่วร้ายออกมาจากใจ, มธ. ๑๕:๑๙ (มาระโก ๗:๒๑). อย่าพูดหยาบช้าต่อผู้ปกครองพลเมือง, กิจการ ๒๓:๕. ให้การพูดให้ร้ายทุกอย่างอยู่ห่างไกลจากท่านเถิด, อฟ. ๔:๓๑. อย่าใส่ร้ายซึ่งกันและกัน, ยากอบ ๔:๑๑. ดูว่าไม่มีการลอบกัด, หรือพูดให้ร้าย, คพ. ๒๐:๕๔.