เอสรา
ปุโรหิตและผู้จดบันทึกในภาคพันธสัญญาเดิมซึ่งพาชาวยิวส่วนหนึ่งที่เป็นเชลยของบาบิโลนกลับไปเยรูซาเล็ม (เอสรา ๗–๑๐; นหม. ๘, ๑๒). เมื่อ ๔๕๘ ปีก่อนคริสตกาล. เขาได้รับอนุญาตจากอารทาเซอร์ซีส, กษัตริย์แห่งเปอร์เซีย, ให้พาชาวยิวที่ถูกเนรเทศไปเยรูซาเล็มหากมีชาวยิวคนใดต้องการจะไป (เอสรา ๗:๑๒–๒๖).
ก่อนสมัยเอสรา, บรรดาปุโรหิตควบคุมการอ่านงานรวบรวมพระคัมภีร์ที่เป็นลายลักษณ์อักษรซึ่งเรียกว่า “กฎ” ไว้เกือบทั้งหมด. เอสราช่วยทำให้ชาวยิวทุกคนสามารถมีพระคัมภีร์ไว้อ่าน. การเปิดให้มีการอ่าน “หนังสือแห่งกฎ” ในที่สุดกลายเป็นศูนย์กลางชีวิตของชนชาติยิว. บางทีคำสอนสำคัญที่สุดของเอสราอาจจะมาจากแบบอย่างของเขาเองในการเตรียมใจที่จะแสวงหากฎของพระเจ้า, เชื่อฟังกฎนั้น, และสอนกฎนั้นแก่คนอื่น ๆ (เอสรา ๗:๑๐).
หนังสือเอสรา
บทที่ ๑–๖ อธิบายเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นหกสิบถึงแปดสิบปีก่อนเอสรามาถึงเยรูซาเล็ม—ประกาศิตของไซรัสเมื่อ ๕๓๗ ปีก่อนคริสตกาล. และการกลับมาของชาวยิวภายใต้เศรุบบาเบล. บทที่ ๗–๑๐ บอกถึงการที่เอสราไปเยรูซาเล็ม. เขา, พร้อมด้วยคณะของเขา, อดอาหารและสวดอ้อนวอนขอความคุ้มครอง. ที่เยรูซาเล็มพวกเขาพบผู้คนชาวยิวมากมายที่มาเยรูซาเล็มก่อนหน้านี้ภายใต้เศรุบบาเบลและแต่งงานกับหญิงนอกพันธสัญญาและด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทำให้ตนเองเสื่อมความศักดิ์สิทธิ์. เอสราสวดอ้อนวอนเพื่อพวกเขาและให้พวกเขาอยู่ภายใต้พันธสัญญาเพื่อจะหย่าร้างกับภรรยาเหล่านั้น. ประวัติของเอสราในช่วงต่อมาอยู่ในหนังสือเนหะมีย์.