เฉลยธรรมบัญญัติ

หมายถึง “การกล่าวซ้ำถึงกฎ” และเป็นหนังสือเล่มที่ห้าของภาคพันธสัญญาเดิม.

เฉลยธรรมบัญญัติมีคำปราศรัยสามครั้งสุดท้ายของโมเสส, ซึ่งเขากล่าวไว้ในที่ราบโมอับไม่นานก่อนเขาได้รับการแปรสภาพ. คำปราศรัยครั้งแรก (บทที่ ๑–๔) เป็นบทนำ. คำปราศรัยครั้งที่สอง (บทที่ ๕–๒๖) ประกอบเป็นสองส่วน : (๑) บทที่ ๕–๑๑—พระบัญญัติสิบประการและคำอธิบายในเชิงปฏิบัติของพระบัญญัติเหล่านี้; และ (๒) บทที่ ๑๒–๒๖—ประมวลกฎหมาย, ซึ่งประกอบเป็นแก่นสารของหนังสือทั้งเล่ม. คำปราศรัยครั้งที่สาม (บทที่ ๒๗–๓๐) มีการต่อพันธสัญญาอย่างเป็นทางการระหว่างอิสราเอลกับพระผู้เป็นเจ้าและการประกาศพรที่เกิดขึ้นจากผลของการเชื่อฟังและคำสาปแช่งที่เกิดขึ้นจากผลของการไม่เชื่อฟัง. บทที่ ๓๑–๓๔ อธิบายถึงการให้กฎแก่ชาวเลวี, บทเพลงของโมเสสและพรสุดท้าย, และการจากไปของโมเสส.