สมาชิกองค์ที่สามของพระผู้เป็นเจ้าสามพระองค์ (๑ ยน. ๕:๗; คพ. ๒๐:๒๘). พระองค์ทรงเป็นพระอติรูปของพระวิญญาณ, ซึ่งไม่มีพระวรกายเป็นเนื้อหนังและกระดูก (คพ. ๑๓๐:๒๒). พระคัมภีร์มักกล่าวถึงพระวิญญาณบริสุทธิ์ว่าทรงเป็นพระวิญญาณ, หรือพระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้า.
พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงมีหลายบทบาทที่สำคัญยิ่งในแผนแห่งความรอด. (๑) พระองค์ทรงเป็นพยานถึงพระบิดาและพระบุตร (๑ คร. ๑๒:๓; ๓ นี. ๒๘:๑๑; อีเธอร์ ๑๒:๔๑). (๒) พระองค์ทรงเปิดเผยความจริงของสิ่งทั้งปวง (ยอห์น ๑๔:๒๖; ๑๖:๑๓; โมโร. ๑๐:๕; คพ. ๓๙:๖). (๓) สำหรับคนที่กลับใจและรับบัพติศมาพระองค์จะทรงชำระให้บริสุทธิ์ (ยอห์น ๓:๕; ๓ นี. ๒๗:๒๐; โมเสส ๖:๖๔–๖๘). (๔) พระองค์ทรงเป็นพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งคำสัญญา (คพ. ๗๖:๕๐–๕๓; ๑๓๒:๗, ๑๘–๑๙, ๒๖).
อำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์จะมาอยู่กับบุคคลคนหนึ่งได้ก่อนบัพติศมาและเป็นพยานว่าพระกิตติคุณเป็นความจริง. แต่สิทธิที่จะมีพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นเพื่อนตลอดเวลา, เมื่อใดก็ตามที่เรามีค่าควร, เป็นของประทานที่จะรับได้ด้วยการวางมือจากผู้ดำรงฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคเท่านั้นภายหลังบัพติศมาโดยสิทธิอำนาจเข้ามาในศาสนจักรที่แท้จริงของพระเยซูคริสต์.
พระเยซูทรงสอนว่าบาปทั้งหมดจะให้อภัยได้เว้นแต่การลบหลู่พระวิญญาณบริสุทธิ์ (มธ. ๑๒:๓๑–๓๒; มาระโก ๓:๒๘–๒๙; ลูกา ๑๒:๑๐; ฮบ. ๖:๔–๘; คพ. ๗๖:๓๔–๓๕).