Մորոնի 9

Նախաբան

Իր որդուն՝ Մորոնիին ուղղված իր վերջին նամակում, Մորմոնը վշտացած է Նեփիացիների ամբարիշտ վիճակից: Նա հորդորում է Մորոնիին ջանասիրաբար աշխատել Նեփիացիներին ապաշխարության բերելու համար: Մորմոնը պատմել է նաև նրանց ամբարշտության պատճառով ժողովրդի տառապանքների մասին: Չնայած իր ժողովրդի այլասեռված վիճակին, նա խրախուսեց Մորոնիին հավատարիմ լինել Հիսուս Քրիստոսին և հույս ունենալ հավերժական կյանքի խոստման հանդեպ:

Ուսուցանման առաջարկներ

Մորոնի 9.1–20

Մորմոնը ողբում է Նեփիացիների և Լամանացիների ամբարշտության համար:

Խնդրեք ուսանողներին մտածել, թե արդյոք նրանք երբևէ փորձել են օգնել որևէ մեկին, ով մերժել է իրենց ջանքերը:

Ինչպե՞ս են որոշ մարդիկ պատասխանում, երբ իրենց բարի մտադրություններն անընդհատ մերժվում են նրանց կողմից, ում իրենք փորձում են օգնել:

Բացատրեք դասարանին, որ Մորոնի 9 գլուխը մի նամակ է, որը գրվել է մարգարե Մորմոնի կողմից իր որդուն՝ Մորոնիին: Հրավիրեք նրանց փնտրել, թե ինչպես Մորմոնը խրախուսեց իր որդուն:

Հանձնարարեք որևէ ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Մորոնի 9.1 : Հանձնարարեք դասարանին հետևել՝ փնտրելով Նեփիացիների իրավիճակը նկարագրող Մորմոնի օգտագործած խոսքերը: Ուսանողների պատասխանից հետո, դուք պետք է բացատրեք, որ ցավալի բառը նշանակում է մի բան, որը շատ ցավոտ է, տանջալից, կամ վշտալի:

Գրեք հետևյալ սուրբ գրության հղումները գրատախտակինՄորոնի 9.2–5, Մորոնի 9.7–10, Մորոնի 9.16–19: Բաժանեք ուսանողներին երեք խմբի: Հանձնարարեք յուրաքանչյուր խմբին կարդալ գրատախտակին գրված սուրբ գրության հատվածներից մեկը, որոնելով այն ցավալի բաները, որոնք Մորմոնն էր նկարագրել: Յուրաքանչյուր խմբից որևէ մեկին հանձնարարեք կիսվել իրենց կարդացածով: (Եթե հանձնարարված ուսանողները Մորոնի 9.2–5 չեն գտնում բարկություն բառը, ապա դուք նշեք, թե բարկությունը ինչ դեր խաղաց Մորմոնի նկարագրած սոսկալի իրադարձությունների ժամանակ:)

Հանձնարարեք մի քանի ուսանողների բարձրաձայն կարդալՄորոնի 9.11–15, 20 : Խնդրեք ուսանողներին գտնել այն պատճառները, թե ինչու Մորմոնը վշտացած էր իր մարդկանց վիճակի համար: Որպեսզի օգնեք ուսանողներին վերլուծելու հետևյալ հատվածները, տվեք հետևյալ հարցերը:

Ձեր կարծիքով, ի՞նչ է նշանակում լինել «առանց քաղաքակրթության»:(Մորոնի 9.11): (Գործել անքաղաքակիրթ ձևով՝ առանց հղկվածության կամ զսպվածության, չհարգել օրենքները, որոնք ղեկավարում են հասարակությունը:)
Ձեր կարծիքով, ի՞նչ է նշանակում լինել «առանց սկզբունքի»: (Մորոնի 9.20): (Ապրել առանց չափանիշների և առանց հարգելու և պահելու Աստծո պատվիրանները:)
Ձեր կարծիքով, ի՞նչ է նշանակում լինել «անզգա դարձած» (Մորոնի 9.20): (Լինել կարծրասիրտ Տիրոջ Հոգու և Քրիստոսի Լույսի հանդեպ և չզանազանել ճիշտը սխալից: )
Ի՞նչ ապացույց եք դուք տեսնում այսօրվա աշխարհում, որ որոշ մարդիկ առանց քաղաքակրթության են, առանց սկզբունքի և զգացումներից զուրկ:

Դուք կարող եք նշել, որ Մորմոնն ասել է, որ նրա մարդիկ ընկան ամբարշտության այդ վիճակի մեջ ընդամենը մի քանի տարիների ընթացքում (տես Մորոնի 9.12):

Բացատրեք, որ Հարեդացիների մարգարե Եթերի նման, Մորմոնն ականատես եղավ բարկության և ամբարշտության, որը հաղթեց իր ժողովրդին: Հանձնարարեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Մորոնի 9.4 : Խնդրեք դասարանին հետևել և լսել, թե Մորոնին Նեփիացիների ինչից էր վախենում: (Նա վախենում էր, որ «Տիրոջ Հոգին դադարել էր նրանց հետ ճգնելուց»: )

Մորմոնը նշել է, որ նա «շարունակ տքնում էր [իր ժողովրդի] հետ»: Ինչո՞ւ է այսօր Մորմոնը, կամ Եկեղեցու որևէ առաջնորդ, շարունակում տքնել ժողովրդի մեջ, ովքեր բարկանում են կամ կարծրացնում իրենց սրտերն Աստծո խոսքի դեմ:

Գրեք հետևյալ ճշմարտությունը գրատախտակին.Մենք պետք է ջանասիրաբար տքնենք Աստծո ծառայության մեջ, եթե նույնիսկ նրանք, ում մենք ծառայում ենք դրականորեն չեն արձագանքում: Բացատրեք, որ դա ճիշտ է, նույնիսկ, երբ մարդիկ, ում ծառայում ենք մեղավոր են լուրջ մեղքերի մեջ: Հանձնարարեք որևէ ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Մորոնի 9.6 հատվածը: Խնդրեք ուսանողներին հետևել, փնտրելով պատճառներ այն մասին, թե ինչու մենք պետք է ջանասիրաբար տքնենք Աստծո ծառայության մեջ, եթե նույնիսկ նրանք, ում մենք ծառայում ենք, դրականորեն չեն արձագանքում: Ուսանողների մտքերից հետ, ներկայացրեք նրանց հետևյալ իրադրությունները (կամ ինքնուրույն ստեղծեք մի քանիսը) օգնելու նրանց մտածել, թե ինչպես նրանք կարող են կիրառել գրատախտակի վրայի այդ ճշմարտությունը ձեր ներկայացրած յուրաքանչյուր իրավիճակում:

Որպես Երիտասարդ Կանանց դասարանի նախագահ դուք պատասխանատու եք ձեր ծխում հինգ ուրիշ երիտասարդ կանանց համար: Այդ երիտասարդ կանանցից մեկը չի եկել եկեղեցու ժողովներին կամ միջոցառումներին մեկ տարուց ավելի: Երբ դուք անձնապես երեք անցած ամիսների ընթացքում հրավիրել եք նրան գալ, նա այնուամենայնիվ չի եկել որևէ ժողովների կամ միջոցառումների:
Որպես տնային ուսուցիչ դուք ջանասիրաբար աշխատել եք ծառայել ձեզ նշանակված ընտանիքներից յուրաքանչյուրին: Սակայն անցած մի քանի ամիսների ընթացքում, ձեր ընտանիքներից մեկը չի պատասխանել ձեր հեռախոսազանգերին կամ բացել դուռը, երբ դուք այցելել եք նրանց:
Դուք ուժեղ զգացում եք ապրում հրավիրելու ձեր լավ ընկերեներից մեկին՝ հանդիպելու միսիոներների հետ: Նա ուշադրություն չի դարձնում ձեր հրավերին, այնուամենայնիվ, դուք շարունակում եք ունենալ նրան կրկին անգամ հրավիրելու զգացում:

Կիսվեք Առաջին Նախագահությունից Նախագահ Հենրի Բ. Այրինգի հետևյալ մտքով, ով խրախուսել է մեզ համառորեն շարունակել Աստծո զավակների մեջ մեր ջանքերը: Հանձնարարեք ուսանողներին լսել որևէ բան, որը դրդում է նրանց ուրիշներին օգնելու համար տքնել ջանասիրաբար:

«Դա այն ուխտն է, որը մենք կապում ենք Աստծո հետ՝ պահելու Նրա բոլոր պատվիրանները և ծառայելու այնպես, ինչպես Նա կծառայեր, եթե Նա անձնապես ներկա գտնվեր: Ապրելով ըստ այդ չափանիշի արժանավույն ձևով՝ մենք ձեռք կբերենք այն ուժը, որը անհրաժեշտ կլինի մինչև վերջ դիմանալու համար:

«Քահանայության մեծ ուսուցիչները ցույց են տվել ինձ, թե ինչպես ստեղծել այդ ուժը․ դա մի սովորույթ ստեղծելն է՝ առաջ մղվելու հոգնածության և վախի միջով, որոնք կարող են ստիպել ձեզ հանձնվել: Տիրոջ մեծ դաստիարակները ցույց են տվել ինձ, որ հոգևոր մնայուն ուժը գալիս է տքնելով այն կետից անց, երբ ուրիշները հանգիստ կառնեին: …

«… Ես խոստանում եմ, որ եթե դուք անեք այն բոլորը ինչ կարող եք, Աստված կմեծացնի ձեր ուժն ու ձեր իմաստությունը»: Ensign or Լիահոնա, նոյ. 2011, 58–59).

Ի՞նչ ուսուցանեց Նախագահ Այրինգը, որը կդրդի ձեզ տքնաջանորեն աշխատել Տիրոջ ձեր ծառայությունում անկախ նրանից, թե ինչպես են ձեր ջանքերն ընդունվում:

Կարդացեք Յոթանասունից Երեց Մերվին Բ. Առնոլդի հետևյալ պատմությունը մի քահանայություն կրողի մասին, ով տքնաջանորեն աշխատում էր մի երիտասարդի հետ, չնայած նա անընդհատ մերժվում էր: Հրավիրեք ուսանողներին լսել, թե ինչ երիտասարդն ի վերջո տեսավ քահանայության իր առաջնորդի մեջ:

«Ֆորտալեզայում, Բրազիլիա, որպես ճյուղի նախագահության անդամ Եղբայր Մարկուեսը քահանայության մյուս առաջնորդների հետ մշակեց մի ծրագիր վերակտիվացնելու նրանց, ովքեր ավելի քիչ ակտիվ էին ճյուղում: Նրանցից մեկը, ով ավելի քիչ ակտիվ էր Ֆերնանդո Առաուջո անունով մի երիտասարդ էր, և նա պատմեց ինձ իր փորձառությունը.

«Ես ներգրավվեցի սերֆինգի մրցույթներում կիրակի առավոտները և դադարեցի հաճախել իմ Եկեղեցու ժողովներին: Մի կիրակի առավոտյան Եղբայր Մարկուեսը թակեց մեր դուռը և հարցրեց իմ ոչ ամդամ մայրիկին, թե կարող էր արդյոք խոսել ինձ հետ: Երբ նա ասաց, որ ես քնած եմ, նա ինձ արթնացնելու թույլտվություն խնդրեց: Նա ինձ ասաց. «Ֆերնանդո, դու ուշանում ես եկեղեցուց»: Ականջ չդնելով իմ արդարացումներին, նա ինձ տարավ եկեղեցի»:

«Հաջորդ կիրակի տեղի ունեցավ նույն բանը, այսպիսով երրորդ կիրակի ես որոշեցի շուտ գնալ՝ նրանից խուսափելու համար: Երբ ես բացեցի դարպասը, ես նրան գտա իր մեքենայում նստած, սուրբ գրությունները կարդալիս: Երբ նա ինձ տեսավ, ասաց, «Լավ է, դու շուտ ես արթնացել: Այսօր մենք կգնանք և կգտնենք մեկ ուրիշ երիտասարդի»: Ես բողոքեցի՝ մեջ բերելով իմ ազատ կամքը, բայց նա ասաց. «Մենք կարող ենք այդ մասին ավելի ուշ խոսել»:

«Ութ կիրակի հետո, ես չէի կարողանում նրանից ազատվել, այսպիսով որոշեցի քնել ընկերոջս տանը: Ես ծովափին էի հաջորդ առավոտյան, երբ տեսա մի մարդու կոստյումը հագած և փողկապը կապած դեպի ինձ մոտենալիս: Երբ տեսա, որ Եղբայր Մարկուեսն էր, ես վազեցի մտնելով ջուրը: Հանկարծ ուսիս վրա զգացի ինչ որ մեկի ձեռքը: Դա Եղբայր Մարկուեսն էր, մինչև իր կրծքավանդակը ջրի մեջ մտած: Նա բռնեց ձեռքս և ասաց. «Դու ուշանում ես: Արի գնանք:» Երբ ես առարկեցի, որ շորեր չունեի հագնելու, նա պատասխանեց. «Դրանք մեքենայում են:»

«Այդ օրը, երբ մենք դուրս էինք գալիս օվկիանոսից, ինձ հուզեց Եղբայր Մարկուեսի անկեղծ սերը և անհանգստությունն ինձ համար: … Եղբայր Մարկուեսը պարզապես ինձ մեքենայով չէր տանում եկեղեցի՝— քվորումը հոգ էր տանում, որ ես ակտիվ մնայի: Նրանք ծրագրում էին միջոցառումներ, որոնք ստիպում էին ինձ զգալ սիրված և կարևոր: Ես ընդունեցի կոչում և քվորումի անդամները դարձան իմ ընկերները: («Զորացրեք ձեր եղբայրներին», Ensign կամ Լիահոնա , մայիս 2004, 46–47):

Բացատրեք, որ որպես Եկեղեցու անդամներ մենք բոլորս ունենք կարևոր աշխատանքներ կատարելու այս կյանքում:Մորմոնի, Մորոնիի, և Եղբայր Մարկուեսի օրինակները կարող են քաջալերել մեզ այդ աշխատանքներում, երբ մենք հուսահատվում ենք կամ մերժվում նրանց կողմից, ում մենք պետք է ծառայենք:

Մորոնի 9.21–26

Մորմոնը խրախուսում է Մորոնիին հավատարիմ լինել

Հանձնարարեք ուսանողներին նշել իրենց համայնքում կամ ազգում կամ էլ աշխարհում վերջերս կատարված ցանկացած իրադարձություններ, որոնք ստիպում են մարդկանց հուսահատված զգալ:

Հանձնարարեք ուսանողներին մտքում կարդալ Մորոնի 9.21–22, 25–26 հատվածները: Հանձնարարեք նրանց փնտրել Մորմոնի խորհուրդը, որը նա տվեց Մորնիին, թե ինչ նա պետք է աներ իր հուսահատության ժամանակ։ Որպեսզի օգնեք ուսանողներին վերլուծելու հետևյալ հատվածները, տվեք հետևյալ հարցերը.

Այս հատվածներում, ո՞ր խոսքերն ու արտահայտություններն են ցույց տալիս, թե ինչ էր Մորմոնը զգում իր որդի Մորոնիի հանդեպ:
Ի՞նչ առաջարկեց Մորմոնը, որ պետք է «մնա [Մորմոնի] մտքում հավիտյան»Մորոնի 9.25): Ինչպե՞ս կարող է Փրկչին հիշելը և Նրա Քավությունը օգնել մեզ, երբ մենք հուսահատվում ենք, կամ երբ շրջապատված ենք լինում ամբարշտությամբ:
Ի՞նչ կարող ենք սովորել այս հատվածներից այն մասին, թե ինչպես արձագանքենք դժվարություններին և ամբարշտությանը, որոնք կարող են շրջապատել մեզ: (Չնայած ուսանողները կարող են օգտագործել տարբեր խոսքեր, նրանք պետք է արտահայտեն այն, որ եթե մենք հավատարիմ ենք Հիսուս Քրիստոսին, Նա մեզ վեր կբարձրացնի, նույնիսկ, երբ դժվարություններն ու ամբարշտությունը շրջապատեն մեզ: Դուք կարող եք գրել այս սկզբունքը գրատախտակին և առաջարկել, որ ուսանողներն այն գրեն իրենց սուրբ գրություններում:)
Ի՞նչ փորձառություններ ցույց տալիս ձեր կյանքում կամ նրանց կյանքում, ում ճանաչում եք, որ այս սկզբունքը ճշմարիտ է:

Խրախուսեք ուսանողներին խորհել այն ուղիների մասին, երբ կարող են լինել ավելի հավատարիմ և ավելի ուշադիր Հիսուս Քրիստոսի վերաբերյալ, նույնիսկ երբ նրանք հուսահատված են կամ շրջապատված ամբարշտությամբ: Վկայեք այն ուժի մասին, որ դուք ստացել եք Հիսուս Քրիստոսին հավատարիմ լինելուց:

Բացատրական և պատմական տեղեկություն

Մորոնի 9.18–20 «Անզգա»

Մորմոնը բացատրել է իր որդի Մորոնիին, որ իրենց ժողովուրդը «առանց սկզբունքի է և անզգա» (Մորոնի 9․20): Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Նիլ Ա. Մաքսվելը բացատրել է, որ Սուրբ Հոգու հուշումներին և Աստծո պատվիրաններին չենթարկվելը, կարող են տանել մեզ այս վիճակին.

«Մեր զգալու կարողությունը շատ ուղիներով է վերահսկում մեր վարքը, իսկ երբ մեր զգացումները հուշում են մեզ բարիք գործել, մեր անգործությամբ մենք մեռցնում ենք զգալու այդ կարողությունը: Նրանց կարիքների հանդեպ Հիսուսի ցնցող զգայունակությունն էր, որը նրան ստիպեց արձագանքել գործողությամբ:

«Հոգևոր սպեկտրի մեկ այլ ծայրում այնպիսի անձնավորություններ են, ինչպիսիք են Նեփիի մոլորված եղբայրները, Նեփին նշում է նրանց աճող անզգայությունը հոգևոր բաների հանդեպ. [Աստված] խոսել է ձեզ հետ՝ մեղմ, հանդարտ ձայնով, բայց դուք անզգայացած էիք, որպեսզի կարողանայիք զգալ նրա խոսքերը» (1 Նեփի 17.45):

«Երբ մենք խիստ կաղապարված ենք դառնում մոլորությամբ, մեր հոգևոր ընդունիչները թոշնում են և մենք սայթակում ենք մահկանացու հասանելությունից այն կողմ: Սա կարող է պատահել ողջ քաղաքակրթությունների հետ: Իր որդի Մորոնիին ուղարկած իր ողբում Մորմոնը նշում է Նեփիացիների հասարակության քայքայվածությունը: Ախտանիշները ներառում են մի ամբարշտություն, որն այնքան խորն էր, որ Մորմոնի ժողովուրդը նկարագրվում է նրա կողմից «անզգայացած» (Մորոնի 9.20): Պողոս Առաքյալը ողբում է Եփեսոսի Եկեղեցու անդամների կործանարար հեշտասիրությունը, որովհետև նրանք զարգացրել էին այնպիսի անզգայունություն իրենց հագուրդներում, որ նրանք «անզգայացած էին (Եփեսացիս Դ.19): Սեռական ցանկություններով գերհագեցած հասարակությունը իրականում չի կարող զգալ իր տառապյալ անդամների կարիքները, որովհետև սեր զարգացնելու փոխարեն, որը արտաքինից երևում է, այն մարդուն եսասիրաբար դարձնում է ներամփոփ: Աստծո հանդարտ մեղմ ձայնի ներգործությանը չենթարկվելը կնշանակի նաև, որ մենք ունենք ականջներ,բայց չենք կարող լսել ոչ միայն Աստծո հուշումները, այլ նաև մարդկանց աղերսանքները» (A Time to Choose [1972], 59–60):

Տասներկու Առաքյալների Քվորումի Նախագահ Բոյդ Ք. Փաքերը նախազգուշացրել է մեզ մեկ այլ աճող միտման մասին, որը տանում է դեպի Հոգու կորուստը.

«Աշխարհը գնալով դառնում է ավելի աղմկոտ: Հագուստը, արտաքին տեսքը և վարքը դառնում են ավելի վատը, անփույթ և ավելի խճճված: Անպարկեշտ բառերով խռպոտ երաժշտությունը, որը շառաչում է բարձրախոսներից, խելագար գույներով առկայծող լույսեր բնորոշում են թմրադեղերի մշակույթը: Դրանց տարաբնույթ երևույթները լայն ընդունելություն են գտնում և ազդեցություն թողնում մեր երիտասարդության վրա:…

«Միտումը՝ դեպի ավելի շատ աղմուկը, ավելի շատ հաճույքը, ավելի շատ հակառակությունը, ավելի քիչ ինքնազսպվածությունը, ավելի քիչ արժանապատվությունը, ավելի քիչ լրջությունը՝ ոչ զուգադիպություն է, ոչ՝ անմեղություն, ոչ էլ՝ անվնաս:

«Զինվորական արշավանքի գնացող հրամանատարի առաջին հրամանը կապի միջոցների խափանումն է նրանց, ում նա մտադրվել է հաղթել:

«Ոչ ակնածալի վերաբերմունքը ծառայում է հակառակորդի նպատակներին` փակելով մտքում և հոգում հայտնության նուրբ ուղիները» (“Reverence Invites Revelation,” Ensign, Nov. 1991, 22):