Դաս 105
Ալմա 59–63
Նախաբան
Մորոնի զորապետը ուրախանում է Հելամանի հաջողությամբ, որ նա ետ էր վերցրել նեփիացիների որոշ քաղաքները, որոնք ընկել էին լամանացիների ձեռքը: Այնուամենայնիվ, երբ նա իմացավ, որ լամանացիները գրավել էին Նեփիայի քաղաքը, նա բարկանում է կառավարության վրա, որ անուշադրության էին մատնում համալրում ուղարկելը: Պաորանին՝ գլխավոր դատավորին ուղարկված նամակում նա գանգատվեց արդարների տառապանքների համար և հանդիմանեց Պաորանին ազատության գործին չաջակցելու համար: Մորոնիին հայտնի չէր, որ Պաորանը փախել էր Գեդեոնի երկիրը՝ նեփիացի թագավորասերների ապստամբության պատճառով: Պաորանը չի վիրավորվում Մորոնիի հանդիմանություններից, այլ նա ուրախանում է ազատության համար Մորոնիի սիրով: Տերը ուժեղացնում է նեփիացիներին, և միասին, Մորոնին, Պաորանը և նրանց մարդիկ պարտության են մատնում թագավորասերներին և լամանացիներին: Պատերազմի մի շարք տարիներից հետո նեփիացիները կրկին խաղաղություն ունեցան, և Հելամանը վերականգնեց Եկեղեցին:
Ուսուցանման առաջարկներ
Ալմա 59
Նեփիացիները կորցնում են ամրություններից մեկը, և Մորոնի զորապետը վշտանում է ժողովրդի ամբարշտության պատճառով
Նախքան դասը գրատախտակին գրեք Նախագահ Էզրա Թավտ Բենսոնի հետևյալ հայտարարությունը (The Teachings of Ezra Taft Benson [1988], 285).
«Ավելի լավ է նախապատրաստվել և կանխել, քան փոխհատուցել և ապաշխարել» (Նախագահ Էզրա Թավտ Բենսոն):
Եթե դուք մեջբերել էիք այս հայտարարությունը Ալմա 49–51–ի դասի ընթացքում, գրատախտակին այն գրելիս կարող եք որոշ բառեր բաց թողնել: Խնդրեք ուսանողներին լրացնել բացթողումները:
Հրավիրեք ուսանողներին պատմել իրենց կյանքի կամ իրենց ծանոթ մարդկանց կյանքի այն ժամանակահատվածի մասին, երբ նախապատրաստված լինելը օգնել է նրանց կանխել հիասթափությունը կամ տառապանքը:
Հիշեցրեք ուսանողներին, որ նախորդ դասերի ընթացքում նրանք ուսումնասիրել են գլուխներ նեփիացիների և լամանացիների միջև եղած պատերազմների մասին: Հրավիրեք ուսանողներին մտքում կարդալ Ալմա 59.5–11, խորհելով այն մասին, թե ինչ առնչություն ունի գրատախտակին գրված հայտարարությունը այս հատվածներում նկարագրված իրավիճակի հետ:
-
Ի՞նչը հնարավորություն տվեց լամանացիներին գրավել Նեփիայի քաղաքը: (Նեփիայի ժողովրդի ամբարշտությունը:)
-
Ի՞նչ գտաք դուք այս հատվածներում, որ վերաբերվում է գրատախտակին գրված հայտարարությանը:
Եթե ուսանողները չեն նշում Ալմա 59.9–ի հետևյալ հայտարարությունը, դուք ինքներդ մատնանշեք այն. «Ավելի հեշտ էր պաշտպանել քաղաքը՝ լամանացիների ձեռքն ընկնելուց, քան ետ վերցնել այն նրանցից»: Դուք կարող եք առաջարկել, որ ուսանողները նշեն այս հայտարարությունն իրենց սուրբ գրություններում: Որպեսզի օգնեք ուսանողներին մտածել, թե ինչպես է այս ճշմարտությունը վերաբերվում իրենց կյանքին, խնդրեք նրանց համեմատել այս պատմության քաղաքներն իրենց հետ և հոգևոր պատերազմների հետ, որոնց նրանք հանդիպում են: Այնուհետև տվեք հետևյալ հարցերից մեկը կամ մի քանիսը.
-
Ինչպե՞ս է այս ճշմարտությունը վերաբերվում մեզ: (Օգնեք ուսանողներին հասկանալ, որ ավելի հեշտ ու ավելի լավ է հավատարիմ մնալ, քան վերադառնալ հավատքին՝ ճանապարհից շեղվելուց հետո:)
-
Ինչո՞ւ է Եկեղեցում հավատարիմ մնալը ավելի հեշտ, քան Եկեղեցի վերադառնալը որոշ ժամանակ քիչ ակտիվ լինելուց հետո:
-
Ինչո՞ւ է ավելի հեշտ վկայությունը պահելը, քան հեռանալուց հետո կրկին վկայություն ձեռք բերելը:
Հրավիրեք ուսանողներին խորհել, թե ինչ եղանակներով կարող է հակառակորդը և նրա հետևորդները հարձակվել նրանց վրա: Խրախուսեք նրանց գրել նոթատետրերում կամ սուրբ գրությունների ուսումնասիրության օրագրերում, թե ինչ կանեն նրանք, որ պատրաստվեն հոգևոր պատերազմներին:
Ալմա 60–62
Մորոնին սխալմամբ մեղադրում է Պաորանին, ով արձագանքում է սիրով և հարգանքով
Բարձրաձայն կարդացեք Ալմա 59.13: Համոզվեք, որ ուսանողները հասկանում են, որ Մորոնին բարկացել էր, քանի որ նա մտածում էր, որ կառավարությունը անտարբեր էր կամ անհոգ ժողովրդի ազատության համար: Իր բարկության պահին նա նամակ գրեց Պաորանին՝ Զարահեմլայի գլխավոր դատավորին: Հրավիրեք մի քանի ուսանողների հերթով բարձրաձայն կարդալ Ալմա 60.6–11:
-
Ինչո՞ւմ էր Մորոնի զորապետը մեղադրում Պաորանին:
-
Ի՞նչ էմոցիաներ եք դուք զգում Մորոնիի մեղադրանքներում:
Գրատախտակին գրեք հետևյալ սուրբ գրության հղումը. Ալմա 60.17–20, 23–24: Հրավիրեք ուսանողներին լուռ կարդալ այս հատվածները: Խրախուսեք նրանց պատկերացնել, թե ինչպես կզգային իրենց Պաորանի փոխարեն:
-
Մորոնի զորապետի մեղադրանքներն ինչպե՞ս կարող էին ցավ պատճառել Պաորանին:
Հրավիրեք մի քանի ուսանողների հերթով բարձրաձայն կկարդալ Ալմա 60.33–36: Խնդրեք դասարանին հետևել, փնտրելով, թե ինչ էր պատրաստվում անել Մորոնի զորապետը, եթե Պաորանը բարյացակամորեն չարձագանքեր իր պահանջին: Իրենց գտածը զեկուցելու համար ուսանողներին հնարավորություն տալուց հետո, խնդրեք նրանց ներկայացնել բառեր կամ արտահայտություններ այս հատվածներից, որոնք ակնարկում են, թե ինչ դրդապատճառներ ուներ Մորոնին իր պահանջները ներկայացնելու համար:
Հրավիրեք ուսանողներին մտքում կարդալ Ալմա 61.1–5, որ բացահայտեն, թե ինչու Մորոնին համալրում չէր ստացել:
-
Ի՞նչ տեղեկություն կիսեց Պաորանը Մորոնիի հետ:
-
Ի՞նչ եղանակներով են մարդիկ արձագանքում, երբ նրանք սխալմամբ մեղադրվում են ինչ-որ բանում:
-
Ձեզ երբևիցե սխալմամբ մեղադրե՞լ են ինչ-որ բանում: Ի՞նչ եք դուք զգացել մեղադրանքների և մեղադրողի հանդեպ:
Հրավիրեք ուսանողներին մտքում կարդալ Ալմա 61.9–10, 15–18, փնտրելով որևէ բան, որը հայտնի է դարձնում Պաորանի հրաշալի բնավորությունը: Բավականաչափ ժամանակ տրամադրելուց հետո խնդրեք մի քանի ուսանողների կիսվել, թե ինչ են իրենք գտել:
-
Ի՞նչ դաս մենք կարող ենք սովորել Մորոնիի մեղադրանքներին տրված Պաորանի պատասխանից: (Օգնեք ուսանողներին ներկայացնել հետևյալ սկզբունքը. Մենք կարող ենք ընտրել չվիրավորվել ուրիշների խոսքերից և արարքներից: Այլ ճշմարտությունները, որ ուսանողները կարող են ներկայացնել, ներառում են, որ մենք պետք է խուսափենք ուրիշներին անբարյացակամորեն մեղադրելուց, և որ երբ մենք ուրիշների հետ միավորվում ենք հանուն արդարության, մենք ավելի ենք ուժեղանում չարի դեմ մեր պայքարում: Դուք կարող եք այս ճշմարտությունները գրել գրատախտակին:)
-
Ինչպե՞ս մենք կարող ենք ընտրել չվիրավորվել:
Հարցրեք ուսանողներին, թե արդյոք նրանք ցանկանում են կիսվել իրենց ունեցած որևէ փորձառությամբ, երբ ընտրել են չվիրավորվել, երբ մարդիկ ասել են անբարյացակամ կամ սուտ բաներ իրենց մասին: Դուք կարող եք խորհել նաև ձեր իսկ փորձառությունը պատմելու մասին: Վկայեք մեր դեմ իրենց խոսքերի կամ արարքների համար ուրիշներին ներելու կարևորության մասին: Խրախուսեք ուսանողներին հետևել Պաորանի օրինակին:
Հրավիրեք ուսանողներից մեկին բարձրաձայն կարդալ Ալմա 62.1: Խնդրեք դասարանին ներկայացնել, թե ինչ զգաց Մորոնին, երբ նա ստացավ Պաորանի պատասխանը:
Բացատրեք, որ չնայած Մորոնի զորապետը սխալ էր Պաորանին ուղղած իր մեղադրանքներում, նա սովորեցրեց ճիշտ սկզբունքներ, որոնք մենք կարող ենք կիրառել մեր կյանքում: Հրավիրեք ուսանողներից մեկին բարձրաձայն կարդալ Ալմա 60.23: Շեշտեք, որ «անոթի ներսը» մաքրելու վերաբերյալ Մորոնիի խոսքերը կարող են վերաբերվել ցանկացած մարդու, ով պետք է ապաշխարի: Բացատրեք, որ անոթը մի տարա է, ինչպես բաժակը կամ ամանը: Բաժակի ներսից և դրսից ցեխ քսեք (հնարավորության դեպքում օգտագործեք թափանցիկ բաժակ): Հարցրեք ուսանողներին, թե արդյոք նրանք կցանկանան խմել այդ բաժակից: Մաքրեք բաժակի դրսի կողմը և հարցրեք, թե արդյոք ուսանողներն այժմ հարմար կգտնեն խմել դրանից:
-
Եթե մենք համեմատենք մեզ անոթի հետ, ի՞նչ կարող է նշանակել անոթի ներսը մաքրելը:
Կարդացեք Նախագահ Էզրա Թավտ Բենսոնի հետևյալ հայտարարությունը.
«Մենք պետք է մաքրենք անոթի ներսը (տես Ալմա 60.23), սկսելով մաքրել մեզ, հետո մեր ընտանիքները և վերջում Եկեղեցին» (“Cleansing the Inner Vessel,” Ensign, May 1986, 4):
-
Ինչո՞ւ է կարևոր, որ մենք մաքուր լինենք ինչպես ներսից (ինչը մարդիկ չեն կարող տեսնել), այնպես էլ դրսից (ինչը մարդիկ կարող են տեսնել):
-
Ինչո՞ւ է կարևոր, որ մենք մաքրենք մեր կյանքի ներսի անոթը, նախքան մենք կկարողանանք ամբողջությամբ արդյունավետ լինել Տիրոջ թագավորությունում:
Ամփոփեք Ալմա 62.1–38, բացատրելով, որ Մորոնի զորապետը իր զորքի մի մասը բերեց, որ օգնի Պաորանին տապալել թագավորասերներին Զարահեմլայում: Ապա, միավորելով իրենց բանակները և օգնություն ստանալով նեփիացիների այլ ուժերից, Մորոնին և Պաորանը ետ վերցրեցին մնացած քաղաքները, որոնք անցել էին լամանացիների ձեռքը: Նրանք երկրից դուրս քշեցին լամանացիներին և խաղաղություն հաստատեցին ժողովրդի մեջ:
-
Որո՞նք են այն դժվարությունները, որոնց անհատները կամ ընտանիքները կարող են հանդիպել պատերազմից հետո:
Հրավիրեք ուսանողներին մտքում կարդալ Ալմա 62.39–41, որ տեսնեք, թե ինչ ազդեցություններ էին թողել պատերազմի դժվարությունները նեփիացիների վրա:
-
Ի՞նչ սկզբունքներ մենք կարող ենք ներկայացնել Ալմա 62.40–41:
Երբ ուսանողները քննարկեն այս հարցը, նրանք կարող են տալ նմանատիպ պատասխաններ.
Մեր արդար աղոթքները կարող են դրական ազդեցություն ունենալ մեր համայնքների վրա:
Կյանքի անբարենպաստ շրջանում որոշ մարդիկ խոնարհեցնում են իրենց Աստծո առաջ, մինչդեռ ուրիշները դառնում են կարծրացած:
-
Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ են որոշ մարդիկ ավելի մոտենում Տիրոջը, երբ նրանք հանդիպում են դժվարությունների: (Օգնեք ուսանողներին հասկանալ, որ անհաջողության պահերին մեր ընտրությունները կորոշեն, թե արդյոք մենք ավելի կմոտենանք Տիրոջը:)
-
Երբ դուք կարդացիք պատերազմի վերաբերյալ Մորմոնի Գրքի գլուխները, ի՞նչ դրանք սովորեցրեցին ձեզ պատերազմի կամ վիճաբանության ժամանակ Հիսուս Քրիստոսի հետևորդը լինելու մասին:
Ալմա 63
Շատ նեփիացիներ ճանապարհորդում են դեպի հյուսիսային կողմի երկիրը
Ամփոփեք այս գլխի Մորոնիի խոսքերը, բացատրելով, որ շատ նեփիացիներ սկսեցին գաղթել դեպի հյուսիսային կողմի երկիրը՝ ցամաքով և ծովով: Սիբլոնը Հելամանին հանձնեց սուրբ հիշատակարանները: Մորոնի զորապետը մահանում է, և նրա որդի Մորոնիան առաջնորդում է մի բանակ, որը ետ է մղում լամանացիների մեկ այլ հարձակում:
Դուք կարող եք ավարտել այս դասը, պատմելով մեկի մասին, ով հանդիպել է դժվարությունների և տառապանքների և ընտրել է ունենալ փափուկ սիրտ և մեծ վստահություն առ Աստված: Խորհեք անձնական փորձառությամբ կիսվելու մասին:
Ալմայի կրկնություն
Որոշ ժամանակ տրամադրեք, որ օգնեք ուսանողներին կրկնել Ալմայի գիրքը: Խնդրեք նրանց մտածել, թե ինչ սովորեցին այս գրքից սեմինարիայում և սուրբ գրությունների իրենց անձնական ուսումնասիրության ժամանակ: Անհրաժեշտության դեպքում հրավիրեք նրանց կրկնել Ալմայի որոշ գլուխների ամփոփումները, որ օգնեք նրանց հիշել: Բավականաչափ ժամանակ տրամադրելուց հետո հրավիրեք մի քանի ուսանողների կիսվել գրքում ինչ-որ մի բանի վերաբերյալ իրենց մտքերով և զգացմունքներով, որը մեծ տպավորություն է թողել նրանց վրա:
Բացատրական և պատմական տեղեկություն
Ալմա 61 Արձագանքել նրանց, ովքեր վիրավորում կամ ցավ են պատճառում մեզ
Առաջին Նախագահությունից Նախագահ Ջեյմս Է. Ֆաուստը կիսվել է մի պատմությամբ, որը լուսաբանում է ցավոտ զգացումներին տեղ չտալու կարևորությունը նրանց հանդեպ, ովքեր կարող են փորձել վիրավորել մեզ կամ ցավ պատճառել.
«Պենսիլվանիայի գեղեցիկ լեռներում քրիստոնյա մարդկանց մի հավատարիմ խումբ ապրում է պարզ կյանքով՝ առանց ավտոմեքենաների, էլէկտրականության կամ ժամանակակից սարքավորումների: Նրանք շատ են աշխատում և ապրում են հանգիստ, խաղաղ, աշխարհից առանձնացած կյանքով: Նրանց ուտելիքի մեծ մասը գալիս է իրենց իսկ ագարակներից: Կանայք կարում են, հյուսում ու գործում իրենց հագուստները, որոնք համեստ են ու պարզ: Նրանք հայտնի են Ամիշ ժողովուրդ անունով:
32-ամյա կաթնամթերող մեքենայի վարորդն իր ընտանիքի հետ ապրում էր նրանց Նիքլ Մայնզ համայնքում: Նա Ամիշ չէր, բայց կաթնավաճառի նրա երթուղին տանում էր նրան բազմաթիվ Ամիշ կաթնատնտեսական ագարակներ, որտեղ նա հայտնի դարձավ որպես լռակյաց կաթնավաճառ անունով: Անցած հոկտեմբերին նա հանկարծ կորցրեց խելքը և ինքնակառավարումը: Իր տանջահար խելքով նա մեղադրում էր Աստծուն իր առաջին երեխայի մահվան և մի քանի անհիմն հիշողությունների համար: Նա առանց որևէ պատճառի ներխուժեց Ամիշների դպրոց, ազատ արձակեց տղաներին և չափահասներին և կապեց 10 աղջիկների: Նա կրակեց աղջիկների վրա՝ սպանելով հինգին և վիրավորելով մյուս հինգին: Այնուհետև նա ինքնասպանություն գործեց:
Այս ցնցող բռնությունը մեծ վիշտ առաջացրեց Ամիշների մեջ, բայց ոչ բարկություն: Առկա էր ցավ, բայց ոչ ատելություն: Նրանց ներումն անհապաղ էր: Նրանք բոլորն էլ սկսեցին օգնության հասնել կաթնավաճառի տառապյալ ընտանիքին: Երբ կաթնավաճառի ընտանիքը այդ սպանությունների օրը հավաքվել էր իրենց տանը, մի Ամիշ հարևան եկավ նրանց տուն, մահացած մարդասպանի հորը գրկեց և ասաց. «Մենք ներում ենք ձեզ»: [In Joan Kern, “A Community Cries,” Lancaster New Era, Oct. 4, 2006, p. A8.] Ամիշ առաջնորդներն այցելեցին կաթնավաճառի կնոջը և երեխաներին՝ արտահայտելու իրենց ցավակցությունը, ներումը, օգնությունն ու սերը: Կաթնավաճառի թաղմանը սգացողների կեսից ավելին Ամիշներ էին: Իրենց հերթին Ամիշները հրավիրեցին կաթնավաճառի ընտանիքին մասնակցել սպանված աղջիկների թաղման արարողություններին: Մեծ խաղաղություն իջավ Ամիշների վրա, երբ նրանց հավատքն ուժ տվեց նրանց այդ ճգնաժամի ընթացքում:
Այդտեղի մի բնակիչ շատ պատկերավոր ընդհանուր հայտարարի բերեց այդ ողբերգության հետևանքները, երբ ասաց. «Մենք բոլորս խոսում էինք նույն լեզվով, և ոչ թե ուղղակի անգլերեն, այլ հոգատարության լեզվով, միասնության լեզվով և ծառայության լեզվով: Եվ, այո, ներման լեզվով»: [In Helen Colwell Adams, “After That Tragic Day, a Deeper Respect among English, Amish?” Sunday News, Oct. 15, 2006, p. A1] Դա Լեռան քարոզի ուսմունքների հանդեպ նրանց կատարյալ հավատքի զարմանալի զեղում էր. «Բարի արեք ձեզ ատողներին. և աղոթք արեք ձեզ չարչարողների համար»:[Մատթեոս Ե.44:]
Հինգ աղջիկ սպանած կաթնավաճառի ընտանիքը համայնքին ուղարկեց հետևյալ նամակը.
«Մեր Ամիշ ընկերներին, հարևաններին և տեղի համայնքին.
Մեր ընտանիքն ուզում է, որ ձեզանից յուրաքանչյուրն իմանա, որ մենք ցնցված ենք այն ներման, շնորհի և ողորմության համար, որ դուք ցույց տվեցիք մեզ: Մեր ընտանիքի հանդեպ ձեր սերն օգնեց մեզ ստանալ բժշկումը, որի կարիքը մենք այնքան շատ ունեինք: Ձեր կողմից հղված աղոթքները, ծաղիկները, բացիկները և նվերներն այնպես հուզեցին մեր սրտերը, որ խոսքերով անհնարին է նկարագրել: Ձեր կարեկցանքը դուրս եկավ մեր ընտանիքի, մեր հասարակության սահմաններից և փոխում է մեր աշխարհը, և սրա համար մենք անկեղծորեն շնորհակալություն ենք հայտնում:
Ուզում ենք իմանաք, որ մեր սիրտը ցավում է այն ամենի համար, ինչ պատահեց: Մենք կսկիծով ենք լցված մեր բոլոր Ամիշ հարևանների համար, որոնց մենք սիրել ենք և շարունակում ենք սիրել: Մենք գիտենք, որ հետագայում բազմաթիվ դժվարին օրեր են սպասվում բոլոր այն ընտանիքներին, ովքեր կորցրեցին իրենց սիրելիներին, և այսպիսով մենք կշարունակենք դնել մեր հույսն ու վստահությունն ամեն մխիթարություն պարգևող Աստծո վրա, քանի որ մենք բոլորս ձգտում ենք վերակառուցել մեր կյանքը»: [“Amish Shooting Victims,” www.800padutch.com/amishvictims.shtml]
Ինչպե՞ս կարող էր Ամիշների ողջ խումբը ներման այդպիսի դրսևորում արտահայտել: Դա առ Աստված նրանց հավատքի և Նրա խոսքի հանդեպ վստահության շնորհիվ էր, որը նրանց ներքին էության մասն է կազմում: Նրանք համարում են իրենց Քրիստոսի հետևորդները և ցանկանում են հետևել Նրա օրինակին:
Լսելով այս ողբերգության մասին, շատ մարդիկ դրամ ուղարկեցին Ամիշներին վճարելու հինգ ողջ մնացած աղջիկների առողջության վերականգնման և մյուս հինգ սպանվածների թաղման ծախսերը հոգալու համար: Որպես իրենց հետևորդ լինելու հետագա դրսևորում Ամիշները որոշեցին այդ դրամից որոշ չափով բաժին հանել կաթնավաճառի այրու և նրա երեք երեխաների համար, որովհետև նրանք ևս այդ սոսկալի ողբերգության զոհերն էին» («Ներման ապաքինող ուժը», Ensign կամ Լիահոնա,, մայիս 2007, 67–68):
Ալմա 62.41 Արձագանքել դժբախտությանը
Անդրադառնալով Ալմա 62.39–41, Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Նախագահ Բոյդ Ք. Փաքերը սովորեցրել է.
«Նույն փորձությունը դժվարին պահերին կարող է ունենալ բացարձակապես տարբեր ազդեցություններ անհատների վրա:
Դուք հաստատ գիտեք ոմանց, ում կյանքը լի է եղել դժբախտություններով, ովքեր բարիացել և ուժեղացել և կատարելագործվել են դրանց արդյունքում, մինչդեռ ուրիշները այդ նույն փորձությունից դուրս են եկել դառնացած և դաժանացած և դժբախտ» (“The Mystery of Life,” Ensign, Nov. 1983, 18):
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Դալլին Հ. Օուքսը բացատրել է, որ մենք ընտրում ենք, թե ինչպես մենք կարձագանքենք դժբախտությանը.
«Այս մեծ դժբախտություններն անշուշտ առանց որևէ հավերժական նմատակի կամ ազդեցության չեն: Դրանք կարող են մեր սիրտը դարձնել դեպի Աստված: Չնայած դժբախտությունները մահկանացու նեղություններ են պատճառում, դրանք կարող են նաև լինել միջոցները, որոնք տղամարդկանց և կանանց կառաջնորդեն դեպի հավերժական օրհնությունները:
Այնպիսի մեծամաշտաբ դժբախտությունները, ինչպիսին են բնական աղետները և պատերազմները, թվում է, թե ներհատուկ են մահկանացու փորձառությունում: Մենք չենք կարող ամբողջությամբ կանխել դրանք, սակայն մենք կարող ենք որոշել, թե ինչպես մենք կարձագանքենք դրանց: Օրինակ, պատերազմի և զինվորական ծառայության հետ կապված դժբախտությունները, որոնք եղել են ոմանց հոգևոր կործանման պատճառը, հոգևորապես արթնացրել են ուրիշներին: Մորմոնի Գիրքը նկարագրում է այդ ակնհայտ տարբերությունը.
«Բայց ահա, Նեփիացիների ու Լամանացիների միջև պատերազմի չափազանց երկարատևության պատճառով շատերը դարձել էին կարծրացած՝ պատերազմի չափազանց երկարատևության պատճառով. շատերն էլ փափկել էին՝ իրենց չարչարանքների պատճառով, այնպես որ նրանք իրենց խոնարհեցրել էին Աստծո առաջ, մինչև իսկ համեստության խորքերը» (Ալմա 62.41):
Ես կարդացել եմ նմանատիպ ակնհայտ տարբերության մասին կործանարար փոթորիկից հետո, որը կործանել էր հազարավոր տներ Ֆլորիդայում մի քանի տարի առաջ: Լուրերը հայտնելիս մեջբերեցին երկու տարբեր անձանց ասածները, ովքեր տառապել էին նույն ողբերգության պատճառով և ստացել էին նույն օրհնությունը. նրանցից յուրաքանչյուրի տունն էլ ամբողջությամբ ավերվել էր, սակայն նրանցից յուրաքանչյուրի ընտանիքի անդամներն էլ ողջ էին մնացել և ոչ մի վնասվածք չէին ստացել: Մեկն ասել էր, որ այս ողբերգությունը կործանեց իր հավատքը. ինչպե՞ս, հարցրել էր նա, Աստված կարող էր թույլ տալ, որ սա պատահեր: Մյուսն ասել էր, որ փորձառությունը ամրացրել էր նրա հավատքը: Աստված բարի էր գտնվել իր հանդեպ, ասել էր նա: Չնայած ընտանիքի տունը և ունեցվածքը կործանվել էր, նրանց կյանքը պահպանվել էր, և նրանք կարող էին կրկին տուն կառուցել: Մեկի համար բաժակը կիսով չափ դատարկ էր: Մյուսի համար բաժակը կիսով չափ լիքն էր: Ազատ ընտրության պարգևը հնարավորություն է տալիս մեզանից յուրաքանչյուրին ընտրել, թե ինչ մենք կանենք, երբ մենք դժբախտության հանդիպենք» (“Adversity,” Ensign, July 1998, 7–8):
Ալմա 63.4–10: Հագաթը և նրա հետնորդները
Վերջին օրերի մարգարեներն ասել են, որ Հագաթի մարդիկ հաստատվում են կղզիներում, որոնք այժմ հայտնի են որպես Նոր Զելանդիա:
Նոր Զելանդիայի Սրբերին Նախագահ Ջոզեֆ Ֆ. Սմիթն ասել է. «Դուք, եղբայրներ և քույրեր, որ Նոր Զելանդիայից եք, ես ուզում եմ, որ դուք իմանաք, որ դուք սերում եք Հագաթի ժողովրդից» (quoted by Spencer W. Kimball in Joseph Fielding McConkie and Robert L. Millet, Doctrinal Commentary on the Book of Mormon, vol. 3 [1991], 329):
Նոր Զելանդիայի Համիլթոն Տաճարի նվիրաբերման աղոթքում Նախագահ Դեյվիդ Օ. Մակքեյն ասել է. «Մենք երախտագիտություն ենք հայտնում, որ այս պտղաբեր կղզիներ Դու առաջնորդեցիր Հայր Լեքիի հետնորդներին, և թույլ տվեցիր նրանց բարգավաճել» (“Dedicatory Prayer Delivered by Pres. McKay at New Zealand Temple,” Church News, May 10, 1958, 2):
Նախագահ Սպենսեր Վ. Քիմբալն ասել է. «Խելամիտ կլինի եզրակացնելը, որ Հագաթը և նրա ընկերները մոտ տասնինը դար կղզիներում էին, մոտավորապես մ.թ.ա. 55թ. մինչև 1854թ., նախքան ավետարանը սկսեց հասնել նրանց: Նրանք կորցրել էին բոլոր պարզ և արժեքավոր բաները, որոնք Փրկիչը բերել էր աշխարհ, քանզի նրանք հավանաբար կղզիներում էին, երբ Քրիստոսը ծնվեց Երուսաղեմում» (Temple View Area Conference Report, February 1976, 3; quoted in Joseph Fielding McConkie and Robert L. Millet, Doctrinal Commentary on the Book of Mormon, vol. 3, 329):