คำนำ หนังสือของเจคอบ
เหตุใดจึงศึกษาหนังสือนี้
โดยการศึกษาหนังสือของเจคอบ นักเรียนจะเรียนรู้บทเรียนสำคัญจากชายผู้มีศรัทธาอันไม่หวั่นไหวในพระเยซูคริสต์ เจคอบเป็นพยานครั้งแล้วครั้งเล่าถึงพระผู้ช่วยให้รอดและเชื้อเชิญผู้คนและผู้ที่อ่านถ้อยคำของเขาให้กลับใจ เขาสอนและแสดงให้เห็นความสำคัญของการมีสัมฤทธิผลอย่างขยันหมั่นเพียรในการเรียกจากพระเจ้า เขาเตือนผู้คนของเขาให้ต่อต้านอันตรายของความจองหอง ความมั่งคั่ง และการผิดศีลธรรม เจคอบอ้างอิงและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับอุปมานิทัศน์ของซีนัสเรื่องต้นมะกอก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อยของพระผู้ช่วยให้รอดเพื่อทรงนำความรอดมาให้บุตรธิดาทุกคนของพระผู้เป็นเจ้าและทรงเตรียมภาพรวมการจัดการของพระผู้เป็นเจ้ากับเชื้อสายของอิสราเอล ในการเผชิญหน้าของเจคอบกับเชเร็ม ผู้ต่อต้านพระคริสต์ เขาแสดงให้เห็นถึงวิธีโต้ตอบอย่างชอบธรรมกับผู้ที่สงสัยหรือวิพากษ์วิจารณ์ศรัทธาของเรา
ใครเขียนหนังสือนี้
เจคอบ บุตรคนที่ห้าของซาไรยาห์กับลีไฮ เขียนหนังสือนี้ เขาเกิดในแดนทุรกันดารระหว่างครอบครัวของเขาเดินทางไปแผ่นดินที่สัญญาไว้ ในวันเยาว์ของเจคอบ เขา “รับความทุกข์และโทมนัสยิ่ง, เพราะความรุนแรงจากพี่ ๆ ของ [เขา]” (2 นีไฟ 2:1) อย่างไรก็ตาม ลีไฮสัญญากับเจคอบว่าพระผู้เป็นเจ้าจะทรง “อุทิศความทุกข์ของ [เขา]ให้เป็นพรของ[เขา]” และเขาจะใช้วันเวลาของเขา “ในการรับใช้พระผู้เป็นเจ้า [ของเขา]” (2 นีไฟ 2:2–3) ในวัยเยาว์ของเจคอบ เขาเห็นรัศมีภาพของพระผู้ช่วยให้รอด (ดู 2 นีไฟ 2:3–4) นีไฟอุทิศถวายเจคอบเพื่อเป็นปุโรหิตและผู้สอนของชาวนีไฟ (ดู 2 นีไฟ 5:26) และต่อมาได้ฝากฝังแผ่นจารึกเล็กของนีไฟไว้กับเขา (ดู เจคอบ 1:1–4) ในฐานะผู้นำฐานะปุโรหิตและผู้สอนที่ซื่อสัตย์ เจคอบทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรในการชักชวนผู้คนของเขาให้เชื่อในพระคริสต์ (ดู เจคอบ 1:7) เขาได้รับการเปิดเผยเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอด ประสบกับการปฏิบัติของเหล่าเทพ ได้ยินสุรเสียงของพระเจ้า (ดู เจคอบ 7:5) และเห็นพระผู้ไถ่ของเขา (ดู 2 นีไฟ 11:2–3) เจคอบเป็นบิดาของอีนัส ผู้ที่เขาฝากฝังแผ่นจารึกไว้ก่อนสิ้นชีวิต
หนังสือนี้เขียนถึงใครและเพราะเหตุใด
นีไฟแนะนำให้เจคอบบันทึกคำสอนอันศักดิ์สิทธิ์ การเปิดเผย และคำพยากรณ์ “เพื่อเห็นแก่พระคริสต์, และเพื่อเห็นแก่ผู้คนของเรา” (เจคอบ 1:4) เจคอบเชื่อฟังคำแนะนำนี้และเก็บรักษางานเขียนซึ่งเขา “พิจารณาว่ามีค่าที่สุด” (เจคอบ 1:2) เขาเขียนว่า “เราทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรเพื่อจารึกถ้อยคำเหล่านี้บนแผ่นจารึก, โดยหวังว่าพี่น้องที่รักของเราและลูกหลานเราจะรับไว้ด้วยใจที่รู้คุณ …เพราะ, เพื่อเจตนานี้เราจึงเขียนเรื่องเหล่านี้ไว้, เพื่อพวกเขาจะรู้ว่าเรารู้เรื่องพระคริสต์, และเรามีความหวังในรัศมีภาพของพระองค์หลายร้อยปีก่อนการเสด็จมาของพระองค์” (เจคอบ 4:3–4) เจคอบแสดงความคิดเห็นถึงสาระสำคัญในงานเขียนของเขาเมื่อเขากล่าวว่า “เพราะเหตุใดจึงไม่พูดถึงการชดใช้ของพระคริสต์, และเข้าถึงความรู้อันสมบูรณ์เกี่ยวกับพระองค์ … ?” (เจคอบ 4:12)
แผ่นจารึกนี้เขียนที่ไหนและเขียนเมื่อใด
หนังสือของเจคอบเริ่มต้นราว 544 ปี ก่อนคริสตกาล เมื่อนีไฟฝากฝังแผ่นจารึกเล็กไว้กับเจคอบ บันทึกจบเมื่อใกล้วาระสุดท้ายของชีวิตเจคอบ เมื่อเขามอบแผ่นจารึกให้อีนัสบุตรของเขา เจคอบเขียนบันทึกนี้ขณะมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินของนีไฟ
ลักษณะเด่นของหนังสือนี้มีอะไรบ้าง
หนังสือของเจคอบให้ข้อมูลเกี่ยวกับการปกครองของชาวนีไฟหลังจากมรณกรรมของนีไฟ นีไฟเจิมชายผู้หนึ่งให้สืบทอดเป็นกษัตริย์ต่อจากเขาและปกครองผู้คน ขณะที่เจคอบและโจเซฟ พี่ชายของเขายังคงเป็นผู้นำทางวิญญาณของชาวนีไฟ ลักษณะเด่นอีกอย่างหนึ่งของหนังสือเล่มนี้คือการกล่าวโทษของเจคอบเกี่ยวกับการปฏิบัติที่ไม่ได้รับความเห็นชอบของการแต่งภรรยาหลายคน ข้ออ้างอิงข้อเดียวเกี่ยวกับเรื่องนี้ในพระคัมภีร์มอรมอนมีอยู่ใน เจคอบ 2 หนังสือของเจคอบมีบทที่ยาวที่สุดในพระคัมภีร์มอรมอนเช่นกัน เจคอบ 5 ซึ่งมีอุปมานิทัศน์ของซีนัสเรื่องต้นมะกอก นอกจากนี้ หนังสือเจคอบยังบันทึกเหตุการณ์ครั้งแรกที่ศาสดาพยากรณ์ในพระคัมภีร์มอนเตือนชาวนีไฟโดยตรงเกี่ยวกับความจองหอง—บาปที่จะเป็นสาเหตุแห่งความพินาศของพวกเขาในที่สุด (ดู เจคอบ 2:12–22; โมโรไน 8:27) นอกจากนี้ยังบันทึกการปรากฎครั้งแรกของผู้ต่อต้านพระคริสต์ท่ามกลางชาวนีไฟ
สรุปย่อ
เจคอบ 1 เจคอบเชื่อฟังคำบัญชาของนีไฟให้เขียนบันทึกศักดิ์สิทธิ์ นีไฟสิ้นชีวิต เจคอบและโจเซฟปฏิบัติศาสนกิจท่ามกลางผู้คน โดยสอนพระวจนะของพระผู้เป็นเจ้าแก่พวกเขา
เจคอบ 2–3 พูดที่พระวิหาร เจคอบเตือนชาวนีไฟเรื่องความจองหอง การรักความมั่งคั่ง และการผิดศีลธรรม
เจคอบ 4–6 เจคอบเป็นพยานถึงพระคริสต์และอ้างอิงอุปมานิทัศน์ของซีนัสเรื่องต้นมะกอก เขาสนับสนุนให้ผู้คนกลับใจ รับพระเมตตาของพระเจ้า และเตรียมรับการพิพากษา
เจคอบ 7 ด้วยความช่วยเหลือจากพระเจ้า เจคอบหักล้างเชเร็ม ผู้ต่อต้านพระคริสต์ เขากล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างชาวนีไฟกับชาวเลมัน พร้อมกับส่งมอบแผ่นจารึกเล็กให้อีนัส