บทเรียนการศึกษาที่บ้าน

4 นีไฟ 1–มอรมอน 8:11 (หน่วย 28)

การเตรียมเนื้อหาสำหรับครูภาคการศึกษาที่บ้าน

สรุปบทเรียนประจำวันภาคการศึกษาที่บ้าน

ต่อไปนี้เป็นใจความสรุปหลักคำสอนและหลักธรรมที่นักเรียนเรียนรู้ขณะศึกษา 4 นีไฟ 1–มอรมอน 8:11 (หน่วย 28) ไม่ได้ตั้งใจจะให้สอนเป็นส่วนหนึ่งของบทเรียน บทที่ท่านสอนเน้นเฉพาะหลักคำสอนและหลักธรรมบางประการเหล่านี้ จงทำตามการกระตุ้นเตือนของพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ขณะที่ท่านพิจารณาสิ่งที่นักเรียนจำเป็นต้องเรียนรู้

วัน 1 (4 นีไฟ 1)

ขณะที่นักเรียนศึกษาสภาพของบรรดาชาวนีไฟช่วงระยะเวลาเกือบ 20 ปีหลังจากการเสด็จเยือนของพระผู้ช่วยให้รอด พวกเขาเรียนรู้ว่าเมื่อผู้คนทำงานด้วยกันเพื่อเปลี่ยนใจเลื่อมใสพระเจ้า พวกเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกันและมีความสุขมากขึ้น พวกเขารับรู้ด้วยว่าความจองหองก่อให้เกิดการแบ่งแยกและนำไปสู่ความชั่วร้ายมากขึ้น

วัน 2 (มอรมอน 1–2)

จากแบบอย่างชีวิตที่ชอบธรรมของมอรมอน นักเรียนเรียนรู้เกี่ยวกับคุณสมบัติของการเป็นคนมีสติและช่างสังเกต พวกเขาเรียนรู้ว่าเราสามารถเลือกดำเนินชีวิตอย่างชอบธรรมได้แม้ในสังคมที่ชั่วร้าย จากตัวอย่างความชั่วร้ายของผู้คนชาวนีไฟ นักเรียนเข้าใจหลักธรรมต่อไปนี้: ความชั่วร้ายและความไม่เชื่อขับไล่ของประทานของพระเจ้าและอิทธิพลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ หากโทมนัสเพราะบาปของเราเป็นไปเพื่อการกลับใจ นั่นย่อมนำเราให้มาหาพระคริสต์ด้วยใจนอบน้อม โทมนัสที่เป็นเพียงผลของบาปนำไปสู่ความอัปมงคล (หรือถูกหยุดยั้งความก้าวหน้าของเราสู่ชีวิตนิรันดร์)

วัน 3 (มอรมอน 3–6)

ขณะที่พวกเขาศึกษาความอดทนที่พระเจ้าทรงมีต่อชาวนีไฟ นักเรียนเรียนรู้ว่าพระเจ้าประทานโอกาสมากพอให้เรากลับใจจากบาป แต่ชาวนีไฟไม่ยอมกลับใจและต้องการล้างแค้นชาวเลมัน เพราะพระเจ้าทรงห้ามการล้างแค้น มอรมอนจึงเลือกก้าวลงจากการนำทัพชาวนีไฟ ผลของการที่ชาวนีไฟพยายามล้างแค้นช่วยให้นักเรียนเข้าใจว่าการพิพากษาของพระผู้เป็นเจ้าจะตามทันคนชั่วร้าย มอรมอนเห็นความพินาศสิ้นของผู้คนของเขาและคร่ำครวญถึงการล้มตายของพวกเขา

วัน 4 (มอรมอน 7:1–8:11)

มอรมอนจบบันทึกของเขาโดยกล่าวถึงผู้สืบตระกูลของชาวเลมัน นักเรียนเรียนรู้ว่าพระเจ้าทรงเสนอการไถ่ให้คนทั้งปวงผู้ยอมรับหลักธรรมและศาสนพิธีแห่งพระกิตติคุณ มอรมอนสิ้นชีวิตและโมโรไนเขียนเกี่ยวกับสภาพหลังจากความพินาศของชาวนีไฟ จากแบบอย่างของโมโรไน นักเรียนเรียนรู้ว่าแม้เมื่อพวกเขาอยู่คนเดียว พวกเขาสามารถเลือกรักษาศรัทธาได้

การนำเข้าสู่บทเรียน

ในบทนี้ นักเรียนจะทบทวนความพินาศของชาวนีไฟและเรียนรู้เกี่ยวกับความปรารถนาของมอรมอนเพื่อ “พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัด” ผู้คนของเขา (มอรมอน 5:11) นักเรียนจะเรียนรู้วิธีเชื้อเชิญอ้อมกอดของพระเจ้าเข้ามาในชีวิตพวกเขา จากการที่ชาวนีไฟไม่ยอมกลับใจ นักเรียนจะเข้าใจผลอันน่าเศร้าที่ผู้คนต้องเผชิญเมื่อพวกเขาไม่กลับใจ

ข้อเสนอแนะสำหรับการสอน

4 นีไฟ 1–มอรมอน 4

ผู้คนชาวนีไฟตกจากความชอบธรรมและความสุขไปสู่ความชั่วร้าย

ขอให้นักเรียนคิดดูว่าสัปดาห์นี้พวกเขาศึกษาประวัติศาสตร์ชาวนีไฟกี่ปี ช่วยพวกเขาคำนวณออกมาโดยใช้ปีในสรุปบทหรือด้านล่างของหน้าใน 4 นีไฟ 1 และ มอรมอน 8 (บทเหล่านี้ครอบคลุมเกือบ 400 ปี หรือเกินหนึ่งในสามของประวัติศาสตร์ชาวนีไฟ)

ขอให้ครึ่งชั้นเรียนใช้พระคัมภีร์และสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ทบทวนสิ่งที่พวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับความสุขของชาวนีไฟใน 4 นีไฟ 1 ให้อีกครึ่งชั้นเรียนใช้ มอรมอน 1–2 และสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของพวกเขาทบทวนว่ามอรมอนเป็นใครและเหตุใดเขาจึงน่าชื่นชม ขอให้แต่ละกลุ่มสรุปสิ่งที่เรียนรู้ จากนั้นให้กลุ่มนำเสนอข้อสรุปของพวกเขา

ถามนักเรียนว่า ความจริงประการหนึ่งที่ท่านเรียนรู้จากการศึกษาบทเหล่านี้คืออะไร และเหตุใดความจริงนั้นจึงสำคัญต่อท่าน

อธิบายว่าแม้มอรมอนจะพยายามช่วยชาวนีไฟเตรียมตัวทางวิญญาณสำหรับการสู้รบ แต่พวกเขาไม่ยอมกลับใจและหันมาหาพระเจ้า เนื่องด้วยความชั่วร้ายของพวกเขา พวกเขาจึงถูกทิ้งให้อยู่กับพละกำลังของตนเอง และชาวเลมันเริ่มมีอำนาจเหนือพวกเขา (ดู มอรมอน 3–4)

มอรมอน 5:8–24

มอรมอนอธิบายว่าบันทึกพระคัมภีร์มอรมอนเขียนไว้เพื่อชักชวนผู้คนให้เชื่อในพระเยซูคริสต์

ถามนักเรียนว่าพวกเขาเคยรู้สึกเศร้าเพราะคนบางคนต้องอดทนกับผลของการเลือกผิดหรือไม่ ท่านอาจจะยกตัวอย่างที่เหมาะสม (และไม่ตัดสิน) เกี่ยวกับความเศร้าใจที่ท่านเคยรู้สึกเพราะคนบางคนต้องทนรับผลลบจากการเลือกของเขา อธิบายว่ามอรมอนเขียนว่าผู้คนในวันเวลาสุดท้ายจะโทมนัสเมื่อพวกเขาอ่านเกี่ยวกับความพินาศของชาวนีไฟ

เชื้อเชิญนักเรียนให้อ่าน มอรมอน 5:10–11 ในใจโดยมองหาสิ่งที่มอร-มอนกล่าวว่าชาวนีไฟน่าจะได้รับ หลังจากนักเรียนตอบ ให้ถามคำถามต่อไปนี้

• ท่านคิดว่า “พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัด” หมายความว่าอย่างไร (คำว่า กอดรัด หมายถึงกอดแน่นๆ หรือโอบกอด ซึ่งเป็นกิริยาแสดงความคุ้มครองและความรัก)

• ตามที่กล่าวไว้ใน มอรมอน 5:11 เราจะทำอะไรได้บ้างเพื่อให้ได้การโอบกอดแบบนี้ (โดยผ่านการกลับใจ “พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัด” เรา เขียนหลักธรรมนี้ไว้บนกระดาน)

อ่านหรือเชิญนักเรียนคนหนึ่งอ่านคำกล่าวต่อไปนี้ของเอ็ลเดอร์เคนท์ เอฟ. ริชาร์ดส์แห่งสาวกเจ็ดสิบ ขอให้ชั้นเรียนฟังว่า “พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัด” หมายความว่าอย่างไร

“ทุกคนที่มา ‘พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัดพวกเขา’ [มอรมอน 5:11] จิตวิญญาณทั้งปวงสามารถรักษาหายได้ด้วยเดชานุภาพของพระองค์ ความเจ็บปวดทั้งปวงจะบรรเทาลงได้ ในพระองค์ ‘จิตใจ [ของเรา] จะได้หยุดพัก’ [มัทธิว 11:29] สภาพการณ์แห่งมรรตัยของเราอาจไม่ได้เปลี่ยนโดยฉับพลันแต่ความเจ็บปวด ความกังวล ความทุกข์ทรมาน และความกลัวจะถูกกลืนในสันติสุขของพระองค์และน้ำมันที่รักษา” (“การชดใช้ครอบคลุมความเจ็บปวดทั้งปวง,” เลียโฮนา, พ.ค. 2011, 18)

เชื้อเชิญนักเรียนให้ตรึกตรองเวลาที่พวกเขารู้สึกว่า “พาหุของพระเยซูได้กอดรัด” พวกเขาเนื่องด้วยการกลับใจ ขอให้พวกเขาไตร่ตรองเช่นกันว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรเพื่อพาหุของพระองค์จะได้กอดรัดพวกเขาเวลานี้ เป็นพยานถึงผลที่ให้การปลอบโยนและความคุ้มครองอันเนื่องจากการกลับใจ

เพื่ออธิบายอีกหลักธรรมหนึ่งใน มอรมอน 5 ให้วางจุกไม้ก๊อกหรือวัตถุลอยน้ำอีกชิ้นหนึ่งไว้ในภาชนะที่มีน้ำ ให้นักเรียนสองถึงสามคนเป่าวัตถุชิ้นนั้นไปคนละทาง ถามว่าจุกไม้ก๊อกมีอิทธิพลมากเพียงใดต่อทิศทางที่ไป ขณะยังคงศึกษาบทนี้ขอให้นักเรียนดูว่าจุกไม้ก๊อกอาจจะเหมือนชาวนีไฟอย่างไร

เขียนบนกระดานว่า: เมื่อเราไม่ยอมกลับใจ… จากนั้นให้เชิญนักเรียนคนหนึ่งอ่านออกเสียง มอรมอน 5:2, 16–19 ขณะชั้นเรียนมองหาผลจากการที่ชาวนีไฟไม่ยอมกลับใจ ขอให้นักเรียนใช้สิ่งที่พบในข้อเหล่านี้เติมประโยคบนกระดานให้ครบถ้วน ขณะพวกเขาตอบ ท่านอาจจะถามคำถามบางข้อต่อไปนี้เพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจคำบางคำและวลีบางวลีในข้อนั้น

• ใน ข้อ 16 ท่านคิดว่า “ปราศจากพระคริสต์และพระผู้เป็นเจ้าในโลก” หมายความว่าอย่างไร (มีชีวิตอยู่โดยปราศจากศรัทธาในพระเยซูคริสต์หรือพระบิดาบนสวรรค์และปราศจากอิทธิพลและการนำทางของพระองค์)

• ท่านคิดว่า “ถูกต้อนไปมาดังแกลบต้องลม” หมายความว่าอย่างไร (มอรมอน 5:16) (ท่านอาจจะอธิบายว่าแกลบหมายถึงหญ้าและเปลือกข้าวที่ถูกลมพัดระหว่างนวดข้าว)

• ท่านคิดว่าท่านจะรู้สึกอย่างไรถ้าท่านอยู่บนเรือที่ไม่มีสมอในมหาสมุทร ไม่รู้วิธีแล่นเรือหรือคัดท้าย สถานการณ์นี้คล้ายกับสภาพของชาวนีไฟอย่างไร

อธิบายว่า มอรมอน 5 สอนว่า เมื่อเราไม่ยอมกลับใจ พระวิญญาณย่อมถอนตัวและเราสูญเสียการนำทางจากพระเจ้า เขียนหลักธรรมนี้ไว้บนกระดานเพื่อเติมข้อความที่ท่านเขียนไว้ตอนต้น ขอให้นักเรียนไตร่ตรองช่วงเวลาในชีวิตที่พวกเขาเคยประสบหลักธรรมนี้

ท่านอาจต้องการให้นักเรียนเปรียบเทียบหลักธรรมสองข้อที่เขียนไว้บนกระดานโดยถามคำถามต่อไปนี้: จากความจริงทั้งสองที่เขียนไว้บนกระดาน ผลของการกลับใจต่างจากผลของการไม่ยอมกลับใจอย่างไร

เชื้อเชิญนักเรียนให้อ่าน มอรมอน 5:22–24 ในใจ โดยมองหาสิ่งที่มอรมอนเชื้อเชิญเราทุกคนให้ทำเพื่อเราจะไม่เป็นเหมือนชาวนีไฟในสมัยของเขา ท่านอาจจะกระตุ้นนักเรียนให้ทำเครื่องหมายสิ่งที่พบ

เป็นพยานถึงความจริงของหลักธรรมทั้งสองที่เขียนไว้บนกระดาน

มอรมอน 6:1–8:11

หลังจากเห็นความพินาศครั้งสุดท้ายของผู้คน มอรมอนเขียนถึงผู้สืบตระกูลชาวเลมัน จากนั้นก็สิ้นชีวิต ทิ้งโมโรไนบุตรชายให้อยู่คนเดียว

เชื้อเชิญนักเรียนให้สรุปความพินาศครั้งสุดท้ายของชาวนีไฟโดยใช้หัวบทของ มอรมอน 6–8 หากจำเป็น

เชื้อเชิญนักเรียนให้อ่านและไตร่ตรอง มอรมอน 7:10 ในใจ นี่เป็นถ้อยคำสุดท้ายที่มอรมอนเขียนก่อนสิ้นชีวิต

หน่วยต่อไป (มอรมอน 8:12–อีเธอร์ 3)

โมโรไนพูดกับพระเยซูคริสต์และเห็นวันเวลาของเรา โมโรไนเตือนเราเรื่องอะไร พี่ชายของเจเร็ดมีศรัทธาแรงกล้าเช่นกัน เขาเห็นพระเยซูคริสต์และพูดกับพระองค์ตรงหน้า การรู้ว่าทั้งโมโรไนและพี่ชายของเจเร็ดเห็นและพูดกับพระคริสต์ช่วยท่านวางใจในถ้อยคำของพวกเขาอย่างไร