មេរៀនទី ៤៥
នៅរដ្ឋ អូហៃអូ
បុព្វកថា
មេរៀននេះនឹងផ្ដល់ដល់សិស្សនូវសេចក្ដីសង្ខេបខ្លីអំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។ នៅក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ ពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានបញ្ជាឲ្យផ្លាស់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ ( សូមមើលគ. និង ស. ៣៧:៣) ហើយនៅក្នុងខែមករា ឆ្នាំ ១៨៣១ នោះពួកគេត្រូវបានសន្យាថា ពួកគេនឹងត្រូវបាន « ទទួលព្រះចេស្ដាមកពីស្ថានលើ » បើពួកគេនឹងគោរពតាម (គ. និង ស. ៣៨:៣២) ។
អ្នកទាំងឡាយដែលបានប្រមូលផ្ដុំគ្នីគ្នានៅរដ្ឋ អូហៃអូ ត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងមហិមា ។ វិវរណៈជាបន្ដបន្ទាប់ បានដឹកនាំ ពួកបរិសុទ្ធឲ្យយល់ដឹងកាន់តែជ្រៅជ្រះអំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ថែមពីលើនោះ ពួកគេបានទទួលពរជ័យទាំងឡាយដែលកើតមកពីការស្ថាបនាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងការផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ខណៈដែលសាសនាចក្រមានចំនួនសមាជិក ហើយកម្លាំងខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្រើននៅក្នុងរដ្ឋ អូហៃអូ នោះការផ្ទុយដ៏ខ្លាំងក្លាបានកើនឡើងទាស់នឹងសាសនាចក្រ និងអ្នកដឹកនាំផងដែរ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានរស់នៅក្នុងទីក្រុង ខឺតឡង់ ចាប់ពីខែមករា ឆ្នាំ ១៨៣១ ទៅដល់ ខែ មករា ឆ្នាំ ១៨៣៨ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
សេចក្ដីសង្ខេបអំពីទីក្រុងខឺតឡង់
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងខែ មករា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ភរិយារបស់លោក អិមម៉ា ក៏ដូចជាស៊ីឌនី រិកដុន និង អែតវឹត ប៉ាទ្រិច បានចាកចេញពីរដ្ឋនូវ យ៉ោក ទៅកាន់រដ្ឋ អូហៃអូ ។ ពួកបរិសុទ្ធនៅ នូវ យ៉ោក ភាគច្រើន បានមកតាមប្រាំខែក្រោយ ។ មេរៀនតូចៗចំនួនបួនដូចខាងក្រោម មាននូវសេចក្ដីសង្ខេបមួយអំពីព្រឹត្តការណ៍សំខាន់នៃរយៈពេលនៃប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។ សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាបួនក្រុម ហើយចាត់មេរៀនតូចមួយឲ្យក្រុមនិមួយៗ ។ ( បើចំនួនសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកពុំអាចធ្វើដូចនេះបាន អ្នកអាចបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកជាក្រុមសិស្សពីរបីនាក់ ហើយចាត់មេរៀនតូចៗច្រើនជាងមួយ ដល់ក្រុមនិមួយៗ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសិក្សាអំពីគម្រោងរបស់ពួកគេ ហើយរៀបចំដើម្បីបង្រៀនឯកសារដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សមានពេលដើម្បីរៀបចំគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញក្រុមនិមួយៗឲ្យជ្រើសរើសសមាជិកម្នាក់ដើម្បើបង្រៀនដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ មេរៀននីមួយៗគួរតែចំណាយពេលបីទៅបួននាទី ។
ការផ្ទុយ និងការក្បត់សាសនា រុកគួនពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋអូហៃអូ
បន្ទាប់ពីសិស្សបានបញ្ចប់សកម្មភាពខាងលើហើយ សូមពន្យល់ថា ទន្ទឹមនឹងពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងច្រើន មកពីព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងរដ្ឋ អូហៃអូ នោះសាតាំងក៏បានបង្កើនការផ្ទុយទាស់នឹងសាសនាចក្រដំណាលគ្នានោះផងដែរ ។ ពេលពួកបរិសុទ្ធបានមកដល់ទីក្រុងខឺតឡង់ភ្លាម នោះពួកអ្នកប្រឆាំងនឹងពួកមរមន បានចាប់ផ្ដើមវាយប្រហារមកលើសាសនាចក្រ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពទាំងនេះ ៖
« មានរបាយការណ៍ខុសឆ្គង ការកុហក និងរឿងឆ្កួតលីលាជាច្រើន ត្រូវបានបោះពុម្ពនៅក្នុងកាសែត ហើយផ្សាយទៅគ្រប់ទិសទី ដើម្បីរារាំងមនុស្សកុំឲ្យរៀនពីកិច្ចការនេះ ឬឱបក្រសោបយកសេចក្ដីជំនឿ » ( នៅក្នុងHistory of the Church,១:១៥៨ ) ។
សូមពន្យល់ថា របាយការណ៍អវិជ្ជមានទាំងនេះមួយចំនួន ត្រូវបានចាប់ផ្ដើមដោយមនុស្សមួយចំនួនដែលបានចាកចេញពីសាសនាចក្រសម្រាប់មូលហេតុផ្សេងៗ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣១ សមាជិកចាស់របស់សាសនាចក្រម្នាក់ឈ្មោះ អែសរ៉ា ប៊ូស បានព្យាយាមឃាត់មនុស្សកុំឲ្យចូលរួមនៅក្នុងសាសនាចក្រ ហើយបានបោះពុម្ពសំបុត្រចំនួនប្រាំបួនច្បាប់ ដែលប្រាប់លម្អិតអំពីការរិះគន់របស់គាត់អំពីសាសនាចក្រ ( សូមមើល Documents, Volume ១: ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨២៨–ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១vol. ១ of the Documents series ofThe Joseph Smith Papers[ឆ្នាំ ២០១៣], ២០៣–៤; សូមមើលផងដែរChurch History in the Fulness of Times Student Manualបានបោះពុម្ពជាលើកទី ២ ។ [ Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០០៣ ], ១១៣–១៥ ) ។ សំបុត្រទាំងនេះ បានបង្កើតជាការរុកគួនដល់សាសនាចក្រ ។ ការបៀតបៀន ដែលជាលទ្ធផលមកពីឥទ្ធិពលដូច្នេះ ជួនកាលធ្វើឲ្យមានអំពើហឹង្សា ជាពិសេសចំពោះព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀត ។
នៅក្នុងឧប្បទ្ទវហេតុដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ នៅយប់ថ្ងៃទី ២៤ ខែមិនា ឆ្នាំ ១៨៣២ មានពួកមនុស្សកំណាចចំនួន ២៥ ទៅ ៣០ នាក់បានវាយប្រហារលើផ្ទះរបស់ ចន ចនសុន នៅហៃរាំ រដ្ឋ អូហៃអូ ជាកន្លែងដែល យ៉ូសែប និង អិមម៉ា កំពុងស្នាក់នៅ ។ បុរសទាំងនោះបានចូលទៅចាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយបានទាញលោកចេញមកក្រៅផ្ទះទាំងយប់ ។ ពួកគេបានច្របាច់កលោក បានវាយលោក ហើយបានព្យាយាមចាក់អាស៊ីតមួយដបតូចចូលទៅក្នុងមាត់របស់លោក ដែលធ្វើឲ្យបាក់ធ្មេញរបស់លោកមួយ បណ្ដាលឲ្យលោកក្រោយមកនិយាយចេញតែសំឡេងខ្សាវៗ។ បន្ទាប់មកពួកគេបានចាក់ជ័រកៅស៊ូ និងបិទរោមសត្វពេញខ្លួនលោក ហើយទុកលោកចោល ។ នៅពេលយ៉ូសែប មានកម្លាំងបន្តិចមកវិញ លោកបានខិតខំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ នៅពេលលោកបានទៅដល់មាត់ទ្វា ហើយអិមម៉ាបានឃើញលោកមានសុទ្ធតែជ័រកៅស៊ូពេញខ្លួន ដែលបានមើលទៅដូចជាឈាម នោះនាងបានសន្លប់បាត់ស្មារតី ។ មិត្តភក្ដិជាច្រើន បានចំណាយពេលពេញមួយយប់ ដើម្បីជួយលាងសម្អាតជ័រកៅស៊ូនោះ ។ នៅថ្ងៃស្អែកឡើង ដែលត្រូវជាថ្ងៃអាទិត្យ នោះ យ៉ូសែប បានផ្សាយទេសនកថាមួយ ដែលក្នុងនោះមានពួកមនុស្សកំណាចមួយចំនួនបានមកចូលរួមផងដែរ ។ បន្ទាប់ពីទេសនកថា នោះយ៉ូសែប បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្សបីនាក់ ។ (សូមមើលប្រវត្តិនៃសាសនាចក្រ១:២៦១-៦៥)។
អំឡុងពេលដែលមានបញ្ហា និងការច្របូកច្របល់ក្នុងការវាយប្រហារនេះ ទ្វាផ្ទះបានបើកចំហរចោល ។ ដែលជាលទ្ធផលបណ្តាលឲ្យកូនប្រុសរបស់ យ៉ូសែប ឈ្មោះយ៉ូសែប មើរដក់ ស្ម៊ីធ ដែលកំពុងមានជំងឺកញ្ជ្រិលនោះ កើតជម្ងឺ « គ្រុនផ្ដាសសាយធំ » ហើយបានស្លាប់ក្នុងរយៈពេលប្រាំថ្ងៃក្រោយមក ។ នៅយប់ដដែលនោះ ស៊ីឌនី រិកដុន បានដើរអូសជើងរបស់គាត់មកពីផ្ទះ ។ ក្បាលរបស់គាត់បានត្រូវបែកយ៉ាងដំណំ ដោយសារតែដួលទៅបោកលើដីរឹងនោះ ហើយគាត់ត្រូវរវើររវាយអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។ ( សូមមើលHistory of the Church១:២៦៥ ) ។
សូមពន្យល់ថា មិនថាមានការលំបាកដូចនេះ និងការលំបាកផ្សេងៗទៀតប៉ុណ្ណាទេ ពួកបរិសុទ្ធបានបន្ដប្រមូលគ្នីគ្នានៅទីក្រុងខឺតឡង់ ជាពិសេសចាប់ពីឆ្នាំ ១៨៣៦ ទៅដល់ឆ្នាំ ១៨៣៨ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបៀតបៀនបានមានកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងៗ អំឡុងនិទារឃរដូវ ឆ្នាំ ១៨៣៨ ដែលពួកបរិសុទ្ធភាគច្រើន ត្រូវបានបង្ខំឲ្យចាកចេញពីរដ្ឋ អូហៃអូ ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួន រួមមានទាំង យ៉ូសែប ស៊្មីធ, ស៊ីឌនី រិកដុន និង ព្រិកហាំ យ៉ង់ ត្រូវរត់ភៀសខ្លួនពីទីក្រុងខឺតឡង់ ដើម្បីសុវត្ថិភាពជីវិតរបស់ពួកលោក ។
សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទោះជាសាសនាចក្របានជួបនឹងការសាកល្បង ព្រមទាំងការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់ក្ដី ក៏ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយដែលបន្ដនៅស្មោះត្រង់យ៉ាងច្រើនអនេកផងដែរ ។