គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:២២-៦៦

បុព្វកថា

នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែសីហា ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣ ។ មេរៀននេះ បានគ្រប់ដណ្ដប់គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:២២-៦៦ដែលព្រះអម្ចាស់សន្យាថាប្រទានពរជ័យដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដែលស្មោះត្រង់នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ព្រមានពីគ្រោះថ្នាក់នៃភាពឆ្មើងឆ្មៃ និងដាស់តឿនដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឲ្យចងចាំភាពពិសិដ្ឋនៃព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ហើយនិយាយដោយការគោរពអំពីរឿងពិសិដ្ឋទាំងឡាយ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ប្រើប្រាស់កម្មវិធីសិក្សា

នៅពេលអ្នករៀបចំមេរៀនមួយ សូមមើលកម្មវិធីសិក្សាប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ព្រមជាមួយនឹងការសិក្សារបស់អ្នកអំពីបណ្ដុំខគម្ពីរ ។ សូមស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយអ្នកសម្របមេរៀននេះទៅតាមតម្រូវការសិស្សរបស់អ្នក ។ អាស្រ័យទៅលើតម្រូវការ និងស្ថានភាពនៃសិស្សរបស់អ្នក អ្នកអាចជ្រើសរើសដើម្បីធ្វើតាមយោបល់កម្មវិធីសិក្សាទាំងអស់ ឬផ្នែកៗ សម្រាប់បន្ដុំខគម្ពីរ ឬសម្របគំនិតការបង្រៀនដែលបានផ្ដល់យោបល់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:២២-៥៤

ព្រះអម្ចាស់សន្យាប្រទានពរជ័យដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ

ពីមុនថ្នាក់រៀន សូមសរសេរសំណួរដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ហេតុអ្វីក៏មនុស្សមួយចំនួនមានក្តីបារម្ភអំពីការរស់នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ?

នៅពេលចាប់ផ្ដើមមេរៀន សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិភាក្សាអំពីសំណួរនេះ រួមគ្នាឬជាគូៗ ។

សូមពន្យល់ថានៅក្នុងវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលអំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញ ដែលនឹងកើតមានមកលើពួកទុច្ចរិតនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានធ្វើការសន្យាដ៏មានអានុភាពផងដែរចំពោះពួកបរិសុទ្ធ ។ បន្ថែមពីលើនោះ ទ្រង់បានដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់នោះឲ្យទិញដី នៅរដ្ឋ មិសសួរី ដើម្បីស្ថាបនាក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលទ្រង់បានសន្យាថាវានឹងក្លាយជាកន្លែងនៃការជ្រកកោន ( សូមមើលគ. និង ស. ៤៥:៦៦-៦៩ ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរៀនអំពីការព្យាការណ៍ទាំងឡាយនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣សូមបង្កើតជាតារាងមួយដែលមាននូវសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម។ សូមចាត់សិស្សឲ្យធ្វើការជាគូៗ ។ សូមឲ្យពួកគេកំណត់ថាតើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍និមួយៗ ពិត ឬខុស តាមរយៈការស្រាវជ្រាវរកសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរដែលទាក់ទង ។ អ្នកអាចនឹងចង់ផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សគូសចំណាំនៅក្នុងបទគម្ពីរនូវសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរៀន នៅពេលពួកគេបំពេញក្នុងតារាងនេះ ។

____១. អំឡុងសង្គ្រាមនៅថ្ងៃចុងក្រោយ មនុស្សទុច្ចរិតនឹងបំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ( សូមមើលគ. និង ស. ៦៣:៣២-៣៣) ។
____២. ពួកបរិសុទ្ធសុចរិត នឹងចៀសផុតពីការបំផ្លិចបំផ្លាញទាំងអស់នៃថ្ងៃចុងក្រោយដោយងាយ ។ ( សូមមើលគ. និង ស. ៦៣:៣៤) ។
____៣. នៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយាងមកម្ដងទៀត ទ្រង់នឹងបំផ្លាញមនុស្សទុច្ចរិតទាំងអស់ ដែលមាននៅលើផែនដី ។ ( សូមមើលគ. និង ស. ៦៣:៣៤) ។
____៤. អ្នកទាំងឡាយដែលស្មោះត្រង់ នឹងយកឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងអស់នៃជីវិតនេះនៅទីបំផុត ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៣:៤៧–៤៨) ។
____៥. មនុស្សសុចរិត ដែលស្លាប់មុនការយាងមកជាលើកទីពីរ នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងមកលើផែនដី ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៣:៤៩) ។
____៦. មនុស្សសុចរិត ដែលកំពុងរស់នៅលើផែនដីនៅគ្រានៃការយាងមកជាលើកទីពីរនឹងពុំស្លាប់ឡើយ ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៣:៥០–៥១) ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានបំពេញតារាងរួចហើយ សូមឲ្យពួកគេរៀបរាប់អំពីចម្លើយរបស់ពួកគេចំពោះសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ពីរដំបូង ។ ( សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទីមួយ គឺពិត ហើយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទីពីរ គឺខុស ) ។ សូមពិភាក្សាចម្លើយរបស់ពួកគេ ដោយសុំឲ្យពួកគេរំឭកវគ្គបទគម្ពីរ ដែលបានរៀបរាប់បន្ទាប់ពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍និមួយៗ ។ នៅពេលសិស្សពិភាក្សាអំពីចម្លើយរបស់ពួកគេចំពោះសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទីពីរ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានអំពីការពន្យល់ដូចខាងក្រោម ដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ៖

« វាគឺជាគំនិតខុសឆ្គងមួយ ដែលពួកបរិសុទ្ធនឹងចៀសផុតពីការជំនុំជម្រះ ខណៈដែលពួកទុច្ចរិតរងទុក្ខ ដ្បិតគ្រប់សាច់ឈាមគឺស្ថិតនៅក្រោមការរងទុក្ខ ហើយ ‹ ពួកបរិសុទ្ធនឹងពិបាកចៀសផុតណាស់ › … ពួកសុចរិតជាច្រើន នឹងក្លាយជាជនរងគ្រោះនឹងជំងឺ គ្រោះចង្រៃ ជាដើម ដោយសារតែមូលហេតុនៃភាពទន់ខ្សោយខាងសាច់ឈាម តែនឹងត្រូវបានសង្គ្រោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះ » ( នៅក្នុងHistory of the Church៤:១១; សូមមើលផងដែរJournals, Volume ១: ១៨៣២–១៨៣៩វ៉ុលទី ១ នៃ Journals series ofThe Joseph Smith Papersឆ្នាំ ២០០៨ ], ទំព័រ ៣៥២–៥៣ ) ។

តើហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា វាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា មនុស្សសុចរិត នឹងមិនត្រូវបានចៀសផុតពីការសាកល្បងទាំងអស់នៃថ្ងៃចុងក្រោយដូច្នេះ ?

សូមសួររកចម្លើយពីសិស្សចំពោះសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ៣-៦ នៅលើតារាង ។ ( សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទី ៣-៥ គឺជាការពិត ហើយសេចក្ដីថ្លែងការទី ៦ គឺខុស ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៤៧-៤៨ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការសន្យាមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបបង្ហាញពីការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងខគម្ពីរនេះជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ « បើសិន-នោះ » ។

តើអ្នកនឹងថ្លែងអំពីការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ « បើសិន-នោះ » យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សិស្សគួរតែបង្ហាញថាបើយើងស្មោះត្រង់ ហើយស៊ូទ្រាំ នោះពួកយើងនឹងយកឈ្នះលើលោកិយ៍ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើព្រះអម្ចាស់អាចជួយយើង « យកឈ្នះលោកិយ » នៅក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងតាមវិធីណា ?
តើព្រះអម្ចាស់អាចជួយយើង « យកឈ្នះលោកិយ » បន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅតាមវិធីណា ?

ដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីពរជ័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលយើងអាចទទួល ដែលនឹងជួយយើងយកឈ្នះលើលោកិយ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៤៩ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពរជ័យទាំងឡាយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យាដល់ពួកសុចរិត ។

អ្នកអាចនឹងចង់ចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីពរជ័យទាំងឡាយ ដែលយើងនឹងទទួលបាន នៅក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតបន្ទាប់ បើយើងស្មោះត្រង់ និងកាន់ខ្ជាប់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៥៥-៥៦

ព្រះអម្ចាស់សម្ដែងនូវការពុំសព្វព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ចំពោះអំនួតរបស់ ស៊ីឌនី រិកដុន

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឧទាហរណ៍ដូចខាងក្រោមឲ្យឮៗ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សអានឧទាហរណ៍និមួយៗដូចខាងក្រោមហើយ សូមផ្អាកមួយភ្លែត ហើយសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យពន្យល់ពីរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់ អាចនឹងត្រូវល្បួងឲ្យឆ្លើយតបដោយអំនួត ឬឆ្មើងឆ្មៃនៅក្នុងស្ថានភាពនោះ ។

អ្នកត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់របស់អ្នកនៅមុខយុវវ័យដទៃទៀតជាច្រើនក្នុងសន្និសីទយុវវ័យដ៏ធំមួយ ។
បុគ្គលមួយចំនួនក្នុងកូរ៉ូមរបស់អ្នក ឬថ្នាក់យុវនារីមួយ បានរអ៊ូរទាំអំពីសកម្មភាពទាំងឡាយដែលអ្នកបានជួយរៀបផែនការ ។
អ្នកជាអ្នកច្រៀងដ៏មានទេពកោសល្យ ហើយអ្នកត្រូវបានសុំឲ្យច្រៀងចម្រៀងមួយក្នុងម៉ោងសាក្រាម៉ង់ ។

សូមពន្យល់ថា ស៊ីឌនី រិកដុន បានទទួលកិច្ចការសំខាន់មួយ មកពីព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែបានឆ្លើយតបដោយអំនួត ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាគាត់ឲ្យសរសេរ « ការពិពណ៌នាអំពីទឹកដីនៃស៊ីយ៉ូន ហើយនឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយអំពីព្រះទ័យនៃព្រះ ដូចដែលត្រូវបានធ្វើឲ្យគាត់ដឹងដោយព្រះវិញ្ញាណ » (គ. និង ស. ៥៨:៥០) ។ ការពិពណ៌នាជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនេះ នឹងជួយពួកបរិសុទ្ធដែលរស់នៅឆ្ងាយពី អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋមិសសួរី ដឹងថាទឹកដីនោះវាមានលក្ខណៈដូចម្ដេច ( ជំនាន់នោះពុំមានរូបថតទេ) ។ វាក៏នឹងជួយបំផុសគំនិតដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យបរិច្ចាគប្រាក់សម្រាប់ការទិញដីផងដែរ ( សូមមើលគ. និង ស. ៥៨:៥១) ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៥៥-៥៦ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលភស្ដុតាងដែលស៊ីឌនី រិកដុន ត្រូវបានរងឥទ្ធិពលដោយអំនួត ពេលគាត់បានបំពេញកិច្ចការរបស់គាត់ដើម្បីសរសេរពិពណ៌នាអំពីក្រុងស៊ីយ៉ូននោះ ។

តើភស្ដុតាងនៃអំនួតដែលអ្នកបានកត់សម្គាល់មានអ្វីខ្លះ ? ( សិស្សគួរតែចង្អុលបង្ហាញថា ស៊ីឌនី « ក្នុងចិត្តបានលើកខ្លួនគាត់ឡើង ហើយពុំទទួលយកការប្រឹក្សា » ) ។
តើលទ្ធផលនៃអំនួតរបស់ស៊ីឌនីមានអ្វីខ្លះ ? ( គាត់បានសោកសៅក្នុងវិញ្ញាណ ហើយព្រះអម្ចាស់ពុំទទួលយកការសរសេររបស់គាត់ទេ ) ។ អ្នកអាចនឹងចង់ពន្យល់ថា ការសោកសៅក្នុងវិញ្ញាណមានន័យថា រស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដកចេញពីយើង ) ។
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពី ខ ៥៥ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរប្រាប់នូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ វិញ្ញាណ ត្រូវបានសោកសៅ បើយើងមានអំនួតក្នុងការធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់អានឲ្យឮៗ នូវឧទាហរណ៍ខាងលើនិមួយៗម្ដងទៀត ។ បន្ទាប់ពីឧទាហរណ៍និមួយៗបានអានរួចហើយ សូមផ្អាកបន្ដិច ហើយសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យពន្យល់អំពីរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់អាចនឹងចូលទៅក្នុងស្ថានភាពនោះដោយភាពរាបសា ជាជាងដោយអំនួត ។ បន្ទាប់ពីការពិភាក្សា សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឱកាសដល់ស៊ីឌនី រិកដុន ឲ្យសរសេរពិពណ៌នាអំពីក្រុងស៊ីយ៉ូនមួយផ្សេងទៀត ( សូមមើលគ. និង ស. ៦៣:៥៦) ។ ស៊ីឌនី បានប្រែចិត្ត ហើយសរសេរការពិពណ៌នាមួយទៀតអំពីទឹកដីស៊ីយ៉ូន ដែលត្រូវបានទទួលយកចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៥៧-៦៦

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ណែនាំដល់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ឲ្យចាំនូវភាពពិសិដ្ឋនៃព្រះនាមទ្រង់ ហើយថ្លែងដោយគារវភាពអំពីរឿងពិសិដ្ឋទាំងអស់

សូមអាន ឬសង្ខេបនូវដំណើររឿងដូចខាងក្រោមដកស្រង់ ចេញមកពីជីវិតរបស់ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់រកអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ។

« នៅមន្ទីរពេទ្យ សន្ដ ម៉ាក នៅទីក្រុង សលត៍ លេក [ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ] ត្រូវបានដាក់ថ្នាំឲ្យសន្លប់ឈឹង ហើយធ្វើការវះកាត់ រួចហើយដាក់គ្រែរុញត្រឡប់មកបន្ទប់របស់លោកវិញ ។ ដោយសារនៅត្រូវជាតិថ្នាំសន្លប់នៅឡើយ លោក ស្ពែនស៊ើរ បានដឹងថាគ្រែរុញរបស់គាត់បានឈប់នៅជិតនឹងជណ្ដើរយោង ហើយបានស្ដាប់ឮពេទ្យ ខឹងនឹងអ្វីមួយ ដែលបានថ្លែងព្រះនាម របស់ព្រះអម្ចាស់ដោយមិនគោរព ។ ដោយដឹងខ្លួនខ្លះៗ នោះលោកបានសូមអង្វរដោយសំឡេងខំប្រឹងថា ៖ ‹ ខ្ញុំសូមអង្វរកុំនិយាយដូច្នោះឡើយ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់លើសអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងលោកនេះ ។ សូមអង្វរ › ។ រួចក៏មានភាពស្ងាត់ស្ងៀមជ្រងំទៅវិញ ។ បន្ទាប់មកពេទ្យបានតបដោយទន់ភ្លន់វិញថា ៖ ‹ ខ្ញុំពុំគួរនិយាយដូចនោះទេ ។ ខ្ញុំសុំទោស › » ( Edward L. Kimball and Andrew E. Kimball Jr.Spencer W. Kimball: Twelfth President of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints[ ឆ្នាំ ១៩៧៧ ], ទំព័រ ២៦៤ ) ។

តើដំណើររឿងនេះធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេចដែរ ?
តើការគោរពចំពោះព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់របស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ខុសពីរបៀបដែលមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យឆ្លាស់វេនគ្នាអានឮៗនូវ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៥៩-៦៤ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពាក្យ និងឃ្លាដែលជួយពួកគេយល់អំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រើព្រះនាមទ្រង់ និងរបៀបដែលទ្រង់ចង់ឲ្យយើងនិយាយអំពីរឿងពិសិដ្ឋទាំងអស់ ។

តើអ្នករកឃើញអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលយើងត្រូវប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះនោះ ? ( នៅពេលសិស្សប្រាប់ពាក្យ និងឃ្លាមកពីខ ៦៤ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសង្ខេបនូវផ្នែកដំបូងនៃខគម្ពីរ ។ ពួកគេគួរតែបង្ហាញអំពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺពិសិដ្ឋ ហើយត្រូវតែថ្លែងដោយយកចិត្តទុកដាក់ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើជាស្មៀននៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ប្រាប់អំពីស្ថានភាពមួយចំនួន ដែលយើងអាចនឹងប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយត្រឹមត្រូវ ហើយឲ្យស្មៀនសរសេរស្ថានភាពទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ សិស្សអាចនឹងប្រាប់ថា យើងប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការអធិស្ឋាន ការឡើងនិយាយ ការថ្លែងទីបន្ទាល់ មេរៀន នៃដំណឹងល្អ និងពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព ។ យើងក៏អាចនឹងថ្លែងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការសន្ទនាជារៀងរាល់ថ្ងៃរបស់យើងផងដែរ ប៉ុន្ដែយើងគួរតែថ្លែងដោយគារវភាពបំផុត ។

ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា យើងត្រូវប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយគារវភាព ?
តើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៦២ បង្កើនការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីអត្ថន័យដើម្បីយកព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាអសារឥតការយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើខនេះអនុវត្តចំពោះពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាពយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
នៅពេលយើងប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីចាំថា វាពិសិដ្ឋ ហើយត្រូវតែថ្លែងដោយយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា សេចក្ដីពិតទាំងឡាយដែលអ្នកបានពិភាក្សា ពុំអនុវត្តត្រឹមតែចំពោះព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះទេ ។

តើពាក្យ ឬប្រធានបទមួយចំនួនដទៃទៀត ដែល « មកពីស្ថានលើ » ហើយពិសិដ្ឋ មានអ្វីខ្លះ? តើយើងអាចប្រាកដថា យើងថ្លែងដោយ « យកចិត្តទុកដាក់ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« គ្មានពាក្យណាដែលពិសិដ្ឋ ឬសំខាន់ នៅក្នុងភាសារបស់យើង ជាងព្រះនាមរបស់ព្រះ ជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះទេ » (Reverent and Clean »Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៦, ទំព័រ ៥០ ) ។

ហេតុអ្វីក៏ព្រះនាមរបស់ព្រះ ជាព្រះបិតា និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពិសិដ្ឋចំពោះអ្នកដូច្នេះ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយពន្យល់ពីមូលហេតុដែលព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ពិសិដ្ឋចំពោះអ្នក ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីវិធីនានាដែលពួកគេអាចប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កាន់តែមានគារវភាព ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នោះ ។

សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:២៥-២៧។ « យើងជាព្រះអម្ចាស់ ថ្វាយរបស់សេសារទៅសេសារចុះ »

នៅក្នុងលូកា ២០:១៩-២៦ យើងអានអំពីរបៀបដែលមេសង្ឃ និងពួកស្មៀនបានព្យាយាមដើម្បីដាក់អន្ទាក់ព្រះយេស៊ូវ ដោយការសួរដល់ទ្រង់ បើវាគឺជាការស្របច្បាប់សម្រាប់ពួកសាសន៍យូដាបង់ពន្ធទៅរាជាធិរាជរ៉ូម សេសារ ។ ពួកគេបានដឹងថា ទ្រង់នឹងថ្លែងថា មែន នោះពួកសាសន៍យូដានឹងបដិសេធទ្រង់ ដោយសារពួកគេស្អប់ជនជាតិរ៉ូម ដែលយកឈ្នះលើពួកគេ ។ បើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ទេ នោះពួកគេនឹងនាំទ្រង់ទៅពួករ៉ូម ដែលនឹងចាប់ខ្លួនទ្រង់ធ្វើទណ្ឌកម្មតាមច្បាប់ពួករ៉ូម ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញកាក់ដែលមានរូបសេសារដល់ពួកគេ ហើយថ្លែងថា « បើដូច្នេះ សូមថ្វាយរបស់សេសារទៅសេសារទៅ ហើយរបស់ព្រះទៅព្រះវិញ » (ខ ២៥) ។

នៅក្នុងជំនាន់របស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ សេចក្ដីយោងរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះរឿងនោះបានជួយបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធថា ទោះជាផែនដីទាំងមូលជារបស់ផងព្រះអម្ចាស់ក្ដី ក៏ពួកបរិសុទ្ធនៅតែត្រូវទិញដី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាពួកគេឲ្យសាង់សង់ទីក្រុងស៊ីយ៉ូនដែរ ។ ការទិញនេះ គឺចាំបាច់សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធដើម្បីមានភាពជាម្ចាស់ដីស្របច្បាប់ ហើយដើម្បីការពារជម្លោះអំពីវានៅថ្ងៃអនាគត ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៥០-៥១។ តើ « អាយុរបស់មនុស្ស » ជាអ្វី ហើយតើវាមានន័យយ៉ាងណាដែលថា មនុស្ស « នឹងត្រូវផ្លាស់ប្រែក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ » ?

ព្យាការី អេសាយ បានប្រកាសថា អំឡុងសហសវត្សរ៍ « ក៏នឹងលែងមានកូនតូចដែលរស់នៅតែប៉ុន្មានថ្ងៃ ឬមនុស្សចាស់ដែលមិនបានរស់នៅឲ្យពេញកំណត់អាយុតទៅទៀត ដ្បិតអ្នកណាដែលស្លាប់ក្នុងអាយុ ១០០ ឆ្នាំ នោះគេនឹងរាប់ថាជាក្មេងទេ » (អេសាយ ៦៥:២០) ។

ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ ក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ៖ « មនុស្សនៅលើផែនដីនឹងនៅតែមានជីវិតរមែងស្លាប់ ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្ដូរមួយនឹងកើតមានមកលើពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេនឹងមានអំណាចលើការឈឺ ជំងឺ និងសេចក្ដីស្លាប់ ។ សេចក្ដីស្លាប់នឹងស្ទើរតែលប់បំបាត់ចោលនៅលើផ្ទៃផែនដី ព្រោះមនុស្សនឹងរស់នៅរហូតដល់ពួកគេមានអាយុយឺនយូរដូចជាអាយុដើមឈើ ឬមួយរយឆ្នាំ ( សូមមើល[គ. និង ស. ] ៦៣:៥០-៥១) ហើយនឹងស្លាប់នៅអាយុមនុស្ស ប៉ុន្តែសេចក្ដីស្លាប់នេះ នឹងមកតែមួយប៉ប្រិចភ្នែក ហើយជីវិតរមែងស្លាប់នឹងប្រែទៅជាអមតៈក្នុងមួយរំពេច ។ នឹងគ្មានផ្នូរ ហើយពួកបរិសុទ្ធនឹងត្រូវបានលើកឡើងឲ្យរស់ឡើងវិញដោយរុងរឿង » (Church History and Modern Revelation, វ៉ុលទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៥៣ ], ១:៤៦១ ) ។