មេរៀនទី ២២
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១-១៦
បុព្វកថា
យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨ សម្រាប់ខ្លួនលោក សម្រាប់អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៩ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានប្រគល់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកមកលើ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ។ នៅដើមដំបូងនៃវិវរណៈ ព្រះអម្ចាស់ បានបង្រៀនអូលីវើរ ខៅឌើរី អំពីការស្ថាបនាសាសនាចក្រឡើង ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានហៅអូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ ឲ្យផ្សាយការប្រែចិត្ត ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១-៥
ព្រះអម្ចាស់ បង្រៀនអំពីរបៀបដើម្បីស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង
សូមគូសរូបភាពដែលមានអមមកជាមួយ នៅលើក្ដារខៀនឲ្យសិស្ស ។
សូមពិចារណាធ្វើការអានព័ត៌មានដូចខាងក្រោម ឬចែកចាយព័ត៌មានស្រដៀងគ្នានោះអំពីការរញ្ជួយដី ដែលបានកើតឡើងថ្មីៗនេះ ឬដែលកើតឡើងនៅជិតនឹងកន្លែងដែលអ្នករស់នៅ៖
នៅថ្ងៃទី ១៧ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៨៩ វេលាម៉ោង ៥:០៤ ល្ងាច នោះមានការរញ្ជួយដីមួយ ដែលមានរង្វាស់ ៦.៩ រិកទ័រ វាយប្រហារនៅ សាន់ហ្រាន់ស៊ីស្កូ រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា នៅតំបន់នៃសហរដ្ឋអាមេរិក ។ មានអគាររាប់ពាន់ត្រូវបានខូចខាត ឬបំផ្លិចបំផ្លាញ ។ គ្រឹះនៃអគារជាច្រើនត្រូវបានប្រេះស្រាំ ដែលបណ្ដាលឲ្យអគារទាំងឡាយត្រូវបានប្រកាសថា ពុំមានសុវត្ថិភាព ។
-
តើអ្នកនឹងមានកង្វល់អ្វីខ្លះ ចំពោះការរស់នៅក្នុងផ្ទះមួយដែលមានគ្រឹះពុំរឹងមាំនោះ ?
សូមពន្យល់ថា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨ បានកត់ត្រាវិវរណៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងអូលីវើរ ខៅឌើរី ស្ដីអំពីរបៀបដើម្បីស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅលើគ្រឹះដ៏សុវត្ថិភាពមួយ ។ នៅដើមដំបូងនៃវិវរណៈនេះ ព្រះអម្ចាស់ បានយោងទៅលើអ្វីដែល អូលីវើរ ខៅឌើរី បានសរសេរ ជាអត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ដែលអូលីវើរ បានកត់ត្រា ខណៈដែលធ្វើជាស្មៀនរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១-៤ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលរបៀបដែលរឿងនានាត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ដែលនឹងជួយនៅក្នុងការស្ថាបនាសាសនាចក្រឡើងវិញ ។
-
តើព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលអ្វីខ្លះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ? តើការបង្រៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនអាចជួយនៅក្នុងការស្ថាបនាឡើងនៃសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៥ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ប្រាប់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានសន្យា បើយើងនឹងស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើងនៅលើគ្រឹះនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
-
ស្របតាម ខ ៥តើសាសនាចក្រពិតរបស់ព្រះត្រូវស្ថាបនាឡើងនៅលើអ្វីខ្លះ ? ( ចម្លើយរបស់សិស្ស គួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងនូវគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោម ៖ សាសនាចក្រពិត គឺស្ថាបនាឡើងនៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ) ។
-
តើព្រះអម្ចាស់សន្យាយើងអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅលើគ្រឹះនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់នោះ ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៦-១៦
ព្រះអម្ចាស់បានហៅអូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ ឲ្យផ្សាយការប្រែចិត្ត
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៦ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានពិពណ៌នាអំពីពិភពលោកដែលយើងកំពុងរស់នៅ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានរាយការណ៍អំពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញហើយ សូមឲ្យពួកគេអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៩ ដើម្បីរៀនអំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជានៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះការកើនឡើងនូវសេចក្តីទុច្ចរិតនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។
-
តើចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះ ការកើនឡើងនៃអំពើទុច្ចរិតក្នុងលោកិយមានអ្វីខ្លះ ? ( ទ្រង់បានហៅពួកអ្នកបម្រើឲ្យផ្សាយពីការប្រែចិត្ត ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថាព្រះអម្ចាស់បានហៅអូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ ឲ្យផ្សាយពីការប្រែចិត្ត ដូចទ្រង់បានហៅសាវកប៉ុលពីបុរាណឲ្យធ្វើកិច្ចការនោះផងដែរ ។ ដោយសារ អូលីវើរ និងដាវីឌ ពុំត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាសមាជិកក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីនាក់ នោះពួកគេមានតួនាទីនៅក្នុងការស្ថាបនាកូរ៉ុមនេះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ សូមពន្យល់ថា សិស្សនឹងរៀនច្រើនទៀតអំពីតួនាទីរបស់ អូលីវើរ ខៅឌើរី និងដាវីឌ វិតមើរ នៅក្នុងមេរៀនបន្ទាប់ ។
ដើម្បីជួយសិស្សរៀបចំសិក្សាអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចំពោះតម្លៃនៃព្រលឹង សូមបង្ហាញវត្ថុមួយចំនួន ដែលអ្នកគិតថា អាចមានតម្លៃចំពោះសិស្សរបស់អ្នក ។ សូមសួរដល់ពួកគេថា តើពួកគេនឹងបង់ថ្លៃអស់ប៉ុន្មានសម្រាប់វត្ថុនីមួយៗទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថា របៀបមួយដើម្បីកំណត់អំពីតម្លៃរបស់វត្ថុមួយ គឺត្រូវរកឲ្យឃើញនូវអ្វីដែលមនុស្សស្ម័គ្រចិត្តនឹងបង់ថ្លៃសម្រាប់វានោះ ។ មនុស្សម្នាក់អាចប្រកាសថា វត្ថុជាក់លាក់មួយ មានតម្លៃក្នុងចំនួនទឹកប្រាក់ជាក់លាក់មួយ ប៉ុន្តែតម្លៃនេះ គឺត្រឹមត្រូវ តែបើសិនជាមនុស្សម្នាក់ទៀត នឹងស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីបង់ថ្លៃទៅតាមចំនួន សម្រាប់វត្ថុនោះតែប៉ុណ្ណោះ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១០ ឲ្យឮៗ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើខគម្ពីរនេះពន្យល់អំពីតម្លៃរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះនេត្រនៃព្រះ ។ សិស្សអាចនឹងផ្ដល់យោបល់ជាគោលការណ៍ផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវគូសបញ្ជាក់ឲ្យបា្រកដថា តម្លៃនៃព្រះលឹងទាំងឡាយ គឺមហិមាណាស់ចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា អ្នកមានតម្លៃដ៏មហិមានៅចំពោះព្រះដូច្នេះ ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖
រូបភាពប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ« ព្រះទតមើលអ្នក ពុំមែនគ្រាន់តែជាមនុស្សរមែងស្លាប់នៅក្នុងភពតូចមួយ ដែលយើងរស់នៅមួយរយៈនោះទេ— ទ្រង់ទតមើលលើអ្នក ក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ទតមើលអ្នកជាតួអង្គ ដែលមានសមត្ថភាព និង បានរៀបចំរចនាអ្នកឡើងឲ្យប្រែក្លាយទៅជាដូចនោះ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យអ្នកដឹងថា អ្នកសំខាន់ចំពោះទ្រង់ » ( You Matter to Him » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១,ទំព័រ ២២ ) ។
សូមរំឭកសិស្សអំពីសកម្មភាព ដែលអ្នកបានបង្ហាញថា តម្លៃនៃវត្ថុមួយ គឺអាស្រ័យទៅលើអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់ ស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីបង់ថ្លៃសម្រាប់វាទៅវិញទេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨:១១-១២ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់តាមជាមួយ ហើយប្រាប់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីបង់ថ្លៃសម្រាប់យើង ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបង់ថ្លៃសម្រាប់ព្រលឹងយើងថ្លៃប៉ុន្មាន ? ( អ្នកអាចនឹងចង់រំឭកសិស្សថា នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះឃ្លាថា « មនុស្សលោកទាំងអស់ » គឺសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់ ។
-
តើយើងអាចបង្ហាញនូវការដឹងគុណចំពោះពលិកម្ម ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើសម្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ទោះជាចម្លើយផ្សេងៗគ្នាត្រឹមត្រូវ សូមបញ្ជាក់ថា របៀបមួយដ៏ល្អបំផុត ដែលយើងអាចបង្ហាញការដឹងគុណរបស់យើង គឺតាមរយៈការប្រែចិត្ត ) ។
សូមសរសេរនូវសេចក្ដីថ្លែងដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ តម្លៃខ្លួនខ្ញុំគឺថ្លៃខ្លាំងណាស់ ដែលធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរងទុក្ខ ហើយបានសុគត ដូច្នេះខ្ញុំអាចបានប្រែចិត្ត ។
អ្នកអាចនឹងចង់ឲ្យយោបល់ដល់សិស្សឲ្យសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
-
តើសេចក្ដីពិតនេះ មានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលយើងមើលមកខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
-
តើសេចក្ដីពិតនេះ មានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការស្ម័គ្រសុគតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយើងម្នាក់ៗ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១៣ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ព្រះអម្ចាស់មានក្ដីអំណរយ៉ាងខ្លាំងពេលយើងប្រែចិត្តដូច្នេះ ?
-
បើនរណាម្នាក់ជឿថា តម្លៃនៃព្រលឹងគឺមហិមាណាស់ចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ នោះតើជំនឿរបស់ពួកគេនឹងដឹកនាំពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ? ( ចម្លើយអាចមានដូចជា ៖ ការប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដទៃដោយគោរព បម្រើអ្នកដទៃ ឬរៀបចំខ្លួនដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១៤ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដើម្បីរៀនអំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ បានហៅអូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរឲ្យធ្វើ ។
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យដូចម្ដេចក្នុងការ « ស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្ត » ?
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ឃ្លានេះកាន់តែប្រសើរ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ថា ៖ « ការស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្ត ជាធម្មតាមានន័យថា ការជួយមនុស្សឲ្យត្រឡប់មករកព្រះ » ( «Preparing for Your Spiritual Destiny » [ CES fireside address, ថ្ងៃទី ១០ ខែមករា ឆ្នាំ ២០១០ ], ៧, speeches.byu.edu ) ។
-
តើយើងអាចជួយអ្នកដទៃទៀតឲ្យប្រែចិត្តតាមវិធីណាខ្លះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យ អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥-១៦ ដើម្បីរៀនអំពីបទពិសោធន៍របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ពេលពួកគេជួយដល់នរណាម្នាក់ឲ្យមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យ អ្នកទាំងឡាយដែល ជួយអ្នកដទៃឲ្យមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយតប អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ បើយើងជួយអ្នកដទៃឲ្យប្រែចិត្ត ហើយមករកព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលអារម្មណ៍នៃក្ដីអំណរ ជាមួយពួកគេនៅក្នុងនគរនៃព្រះ
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍នៃក្ដីអំណរ បើអ្នកនាំអ្នកដទៃឲ្យមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យ ចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ដែលពួកគេ ឬនរណាម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ បានមានអារម្មណ៍ក្ដីអំណរ ដោយសារតែពួកគេបានជួយនរណាម្នាក់ឲ្យរីកចម្រើនឡើងខិតទៅកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់ ។ អ្នកក៏អាចចង់ចែកចាយពីបទពិសោធន៍មួយរបស់អ្នកផងដែរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរអ្វីមួយដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីជួយនៅក្នុងកិច្ចការនៃការសង្គ្រោះព្រលឹង ។ សូមពួកគេឲ្យពិចារណាទៅលើមនុស្សជាក់លាក់ ដែលពួកគេអាចជួយ ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៥ ។ « ថ្មដារបស់ខ្ញុំ »
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៥ និយាយថា សាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ គួរតែស្ថាបនាឡើង « នៅលើគ្រឹះនៃដំណឹងល្អរបស់យើង និងថ្មដារបស់យើង » ។ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរ ឲ្យនិយមន័យ ថ្មដា ជា « ពាក្យប្រៀបធៀបថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ គឺជាគ្រឹះ និងការគាំទ្រដ៏មាំមួយ ( គ. និង ស. ១១:២៤; ៣៣:១២–១៣ ) ។ ថ្មដា ក៏អាចសំដៅទៅលើវិវរណៈ ដែលព្រះបានធ្វើឲ្យដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់បានដឹងទៅដល់មនុស្ស ( ម៉ាថាយ ១៦:១៥–១៨) » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរ « ថ្មដា » scriptures.lds.org ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១០ ។ « តម្លៃនៃព្រលឹងទាំងឡាយ គឺមហិមាណាស់ចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ ។
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀន ៖
រូបភាពប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ« មនុស្សគ្រប់រូប ដែលយើងជួបគឺជា វីអាយភី [ មនុស្សសំខាន់បំផុត ] ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ។ នៅពេលយើងយល់អំពីរឿងនោះ យើងអាចចាប់ផ្ដើមយល់អំពីរបៀបដែលយើងគួរតែប្រព្រឹត្តចំពោះបងប្អូនរបស់យើង ។
« ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានឆ្លងកាត់ការសាកល្បង និងទុក្ខសោកអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ បាននិយាយទាំងទឹកភ្នែកថា ‹ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំដូចជាក្រដាសប្រាក់ ២០ ដុល្លារចាស់មួយសន្លឹក —ដែលខ្ទក់ខ្ទី រហែក ប្រឡាក់ ជាន់ឈ្លី និង ភ័យខ្លាច ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែជាក្រដាសប្រាក់ ២០ ដុល្លារដដែល ។ ខ្ញុំមានតម្លៃសម្រាប់អ្វីមួយ ។ ទោះជាខ្ញុំអាចនឹងមើលទៅមិនដូចជាក្រដាសប្រាក់នោះ ហើយទោះបីជាខ្ញុំត្រូវខ្ទក់ខ្ទី និងចាស់ក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែមានតម្លៃជាក្រដាសប្រាក់ ២០ ដុល្លារពេញដែរ » ( You Are My Hands, » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០, ៦៩ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១:១៥-១៦ ។ « ហើយបើសិនជាអ្នកត្រូវធ្វើការអស់មួយជីវិតអ្នក »
ដំណើររឿងដូចខាងក្រោយ បង្ហាញអំពីកិច្ចខិតខំរបស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ដើម្បីនាំព្រលឹងជាច្រើនមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ៖
រូបភាពប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន« ការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាប៊ីស្សពមានច្រើនផ្សេងៗគ្នា ហើយ ខ្ញុំបានព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើនូវអ្វីទាំងអស់ ដែលតម្រូវពីខ្ញុំ ។ សហរដ្ឋអាមេរិកបានចូលប្រឡូកនឹងសង្គ្រាមផ្សេង … នាគ្រានោះ ។ ដោយសារមានសមាជិកយើងជាច្រើន បានបម្រើជាកងទ័ព នោះប៊ីស្សពទាំងអស់មានកិច្ចការមួយមកពីទីស្នាក់ការសាសនាចក្រឲ្យជាវ កាសែតសាសនាចក្រ និង Improvement Era ជាទស្សនាវដ្ដីរបស់សាសនាចក្រ ផ្ញើរទៅឲ្យទាហានម្នាក់ៗនៅពេលនោះ ។ បន្ថែមពីនោះប៊ីស្សពម្នាក់ៗត្រូវបានសុំឲ្យសរសេរសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួនផ្ញើទៅកាន់កងទ័ព ដែលចេញពីវួដគាត់ជាប្រចាំខែ ។ នៅវួដរបស់យើងមានបុរស ២៣ នាក់កំពុងបម្រើកងទ័ព ។ កូរ៉ុមបព្វជិតភាព ខិតខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីផ្ដល់មូលនិធិដើម្បីជាវ ការបោះពុម្ពទាំងនោះ ។ ខ្ញុំបានទទួលយកការងារនោះហើយក៏ជាកាតព្វកិច្ចដែរ ដើម្បី សរសេរសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួន ២៣ ច្បាប់ជារៀងរាល់ខែ ។ បន្ទាប់ពីឆ្នាំទាំងនោះមក ខ្ញុំនៅតែមានសំបុត្ររបស់ខ្ញុំជា ច្រើនច្បាប់ និង សំបុត្រដែលបានតបមកវិញ ។ ពេលខ្ញុំអានសំបុត្រទាំងនេះឡើងវិញធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយពុំដឹងខ្លួន ។ វាជាក្ដីអំណរដើម្បីរៀនជាថ្មីអំពីការសន្យារបស់កងទ័ពម្នាក់ ដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ឬជាការសម្រេចចិត្ត ដើម្បីរក្សា សេចក្ដីជំនឿលើដំណឹងល្អ ជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់គាត់ ។
« នៅល្ងាចមួយខ្ញុំបានហុចសំបុត្រមួយបាច់ ដែលមាន ២៣ សំបុត្រទៅបងស្រីម្នាក់ក្នុងវួដ សម្រាប់ខែថ្មី ។ កិច្ចការរបស់គាត់ គឺផ្នែកផ្ញើរសំបុត្រ ហើយត្រូវរក្សា បញ្ជីអាស័យដ្ឋាន ដែលផ្លាស់ប្ដូរឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ។ គាត់បានមើលខ្នងសំបុត្រ ហើយញញឹម រួចបានសួរថា ‹ ប៊ីស្សព តើលោកពុំធ្លាប់មានការបាក់ទឹកចិត្តទេឬអី ? នេះជាសំបុត្រមួយទៀតផ្ញើរទៅឲ្យបងប្រុស ប្រ៊ីសុន ។ នេះគឺជាសំបុត្រទី ១៧ ដែលលោកផ្ញើរទៅឲ្យគាត់ ដោយ គ្មានការឆ្លើយតបមកវិញ › ។
« ខ្ញុំបានតបថា ‹ មែនហើយ នេះអាចជាខែដែលទទួលបានសំបុត្រតបហើយ› ។ វាបានក្លាយ ជា ខែទទួលសំបុត្រឆ្លើយតបមែន ។ គាត់បានតបសំបុត្រខ្ញុំជាលើកដំបូង ។ ការតបរបស់គាត់ គឺជាការចងចាំដ៏ល្អជារតនៈសម្បត្តិ ។ គាត់បម្រើនៅឆ្ងាយ ក្នុងកន្លែងឆ្ងាយដាច់ស្រយាល នឹកផ្ទះ និង ឯកកោ ។ គាត់បានសរសេរថា ‹ជូនចំពោះ ប៊ីស្សព ខ្ញុំពុំសូវចេះសរសេរសំបុត្រទេ › ។ ( ខ្ញុំអាចប្រាប់លោកបាន ថា ប៉ុន្មានខែមុន ) ។ សំបុត្រគាត់បន្ដថា « អរគុណ ចំពោះ កាសែតសាសនាចក្រ និង ទស្សនាវដ្ដីព្រះវិហារ ប៉ុន្តែអរគុណបំផុតចំពោះសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវបានតែងតាំងជាសង្ឃម្នាក់នៅក្នុងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ។ ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំត្រេកអរណាស់ ។ ខ្ញុំជាមនុស្សដ៏រីករាយ » ។
« បងប្រុស ប្រ៊ីសុន សប្បាយចិត្ត មិនចាញ់ប៊ីស្សពរបស់គាត់ទេ ។ ខ្ញុំបានរៀនអនុវត្តពាក្យស្លោកនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ‹សូមធ្វើកាតព្វកិច្ច [ របស់អ្នក ] ឲ្យល្អបំផុត នៅសល់ប៉ុន្មាន ទុកឲ្យព្រះអម្ចាស់មើលថែ › ។ ហិនរី វ៉ាតស្វើស ឡងហ្វេឡូ «The Legend Beautiful, » នៅក្នុង The Complete Poetical Works of Longfellow ( ឆ្នាំ ១៨៩៣), ២៥៨ ។
« ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ខណៈកំពុងចូលរួមនៅក្នុងស្ដេកសលត៍ ឡេក ខតតុន វូដ ពេលនោះ លោក ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ធ្វើជាប្រធានស្ដេកខ្ញុំ បានរៀបរាប់អំពីរឿងដោយមានបំណងចង់ លើកទឹកចិត្តឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ដល់កងទ័ពរបស់យើង ។ បន្ទាប់ពីការប្រជុំ យុវជនសង្ហាម្នាក់ បានដើរមករកខ្ញុំ ។ គាត់បានចាប់ដៃខ្ញុំ ហើយសួរថា « ប៊ីស្សព ម៉នសុន តើលោកនៅចាំខ្ញុំទេ ?
រំពេចនោះខ្ញុំបានស្គាល់ថាគាត់ជានរណា ។ ‹ បងប្រុស ប្រ៊ីសុន ! › ខ្ញុំបានស្រែកឡើង ។ ‹ បងសុខសប្បាយទេ ? តើអ្នកធ្វើអ្វីក្នុងសាសនាចក្រ ? ›
« គាត់បានឆ្លើយតបដោយកក់ក្ដៅ និង មោទនភាព ថា ខ្ញុំសុខសប្បាយទេ ។ ខ្ញុំបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធាន នៃកូរ៉ុមអែលឌើររបស់ខ្ញុំ ។ អរគុណម្ដងទៀត ដែលលោកបារម្ភចំពោះខ្ញុំ និងសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួន ដែលលោកផ្ញើរមកខ្ញុំ វាមានតម្លៃចំពោះខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ។
« បងប្អូនប្រុស ពិភពលោក គឺត្រូវការជំនួយរបស់អ្នក » ( « Willing and Worthy to Serve » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២, ទំព័រ៦៨-៦៩ ) ។
រូបភាពប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន« នៅពេលខ្ញុំបម្រើជាប៊ីស្សព ខ្ញុំកត់ចំណាំនាព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមួយ ដែលសង្ឃម្នាក់របស់យើងបាត់ពីការប្រជុំបព្វជិតភាព ។ ខ្ញុំបានចាកចេញពីក្រុមទុកឲ្យអ្នកផ្ដល់ដំបូន្មានមើលថែរ ហើយបានទៅផ្ទះរបស់រីឆាត ។ ម្ដាយគាត់បាននិយាយថា គាត់កំពុងធ្វើការនៅយាន្ដដ្ឋានខាងលិចព្រះវិហារបរិសុទ្ធឯហ្នោះ ?
« ខ្ញុំបានបើកឡានទៅយាន្ដដ្ឋាននោះ ដើម្បីរកមើលរីឆាត ហើយបានមើលគ្រប់ទីកន្លែង ប៉ុន្តែខ្ញុំរកពុំឃើញគាត់សោះ ។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំបានទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យមើលទៅក្រោម នៅកន្លែងរណ្ដៅមានគំនរគ្រឿងចាស់ៗនៅត្រង់ម្ខាងទៀតនៃយាន្ដដ្ឋាន ។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញកែវភ្លែកពីរគូរ ចេញពីកន្លែងងងឹតនោះ ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានឮ រីឆាតនិយាយថា ‹ លោករកខ្ញុំឃើញហើយ ប៊ីស្សព ! › ខ្ញុំនឹងឡើងទៅ › ។ បន្ទាប់មក គាត់កម្រនឹងបាត់មុខពីការប្រជុំបព្វជិតភាពណាស់ ។
« គ្រួសារបានផ្លាស់ចេញទៅស្ដេកនៅជិតខាងមួយ ។ ពេលវេលាបានកន្លងផុតទៅ ហើយខ្ញុំបានទទួលទូរសព្ទប្រាប់ខ្ញុំថា រីឆាដ បានទទួលការហៅឲ្យទៅបម្រើបេសកកម្មនៅប្រទេស ម៉ិកស៊ីកូ ហើយខ្ញុំត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់ក្នុងកម្មវិធីលាគ្នាពីគ្រួសាររបស់គាត់ ។ នៅការប្រជុំនោះ ពេល រីឆាដ បានតប គាត់បានប្រាប់ថា ចំណុចដែលគាត់ងាកត្រឡប់មកវិញ ធ្វើការតាំងចិត្តដើម្បីបំពេញបេសកកម្មពេញម៉ោង គឺកើតឡើងនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមួយ-- ពុំមែននៅក្នុងសាលាប្រជុំទេ តែនៅពេលគាត់បានងាកមើលមកលើពីក្នុងរណ្ដៅគំនរគ្រឿងចាស់ៗដែលងងឹតមួយ ហើយឃើញប្រធានកូរ៉ុមរបស់គាត់ បានលូកដៃមករកគាត់ ។
« ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនោះ រីឆាដ បាននៅបន្ដទំនាក់ទំនងខ្ញុំ ប្រាប់អំពីទីបន្ទាល់របស់គាត់ គ្រួសារគាត់ និងការបម្រើរបស់គាត់នៅក្នុងសាសនាចក្រ រួមទាំងការហៅរបស់គាត់ ក្នុងនាមជាប៊ីស្សពម្នាក់ » ( They Will Come » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៧, ទំព័រ ៤៦ ) ។