Biblioteka
Lekcja 87: Dzieje Apostolskie 8

Lekcja 87

Dzieje Apostolskie 8

Wprowadzenie

Skutkiem prześladowań Kościoła w Jerozolimie było rozproszenie się członków Kościoła po Judei i Samarii. Filip czynił posługę w Samarii, gdzie wielu ludzi przyjęło ewangelię Jezusa Chrystusa. Po tym, jak Piotr i Jan nadali dar Ducha Świętego nowo nawróconym, czarnoksiężnik Szymon próbował kupić kapłaństwo. Bóg później zaprowadził Filipa do etiopskiego dworzanina, którego Filip nauczał o Jezusie Chrystusie, a następnie udzielił mu chrztu.

Propozycje dotyczące nauczania

Dzieje Apostolskie 8:1–25

Filip czyni posługę w Samarii, gdzie czarnoksiężnik Szymon próbuje kupić kapłaństwo

Pokaż uczniom pieniądze. Poproś ich, aby wyobrazili sobie, że otrzymali dużą kwotę pieniędzy.

  • Co byście kupili za te pieniądze?

Zauważ, że niektórzy ludzie uważają, że za pieniądze można kupić wszystko. Jednakże niektórych z najbardziej wartościowych rzeczy w tym życiu nie można kupić. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 8 odszukali dar od Boga, którego nie można kupić.

Przypomnij uczniom, że z Dziejów Apostolskich 7 dowiedzieli się o śmierci ucznia Szczepana, zadanej z rąk prześladowców. Poproś kilkoro z nich, aby po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 8:1–5. Pozostali niech śledzą tekst i odnajdą, co zrobili członkowie Kościoła w wyniku prześladowań Kościoła w Jerozolimie. Możesz wyjaśnić, że wywlekanie (Dzieje Apostolskie 8:3) oznacza wyciąganie na siłę.

  • Do czego przyczyniły się prześladowania członków Kościoła?

Zwróć uwagę uczniów na imię Filip w wersecie 5. Przypomnij, że Filip był jednym z siedmiu uczniów ustanowionych do pomocy Dwunastu Apostołom w czynieniu posługi pośród członków Kościoła (zob. Dzieje Apostolskie 6:5). Poproś uczniów, aby zajrzeli do karty informacyjnej „Przegląd Dziejów Apostolskich” (w Aneksie do tego podręcznika) i odnaleźli polecenie Zbawiciela zapisane w Dziejach Apostolskich 1:8.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 8:6–8. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i odnajdzie, w jaki sposób Samarytanie zareagowali na nauki Filipa.

  • W jaki sposób Samarytanie zareagowali na nauki Filipa?

  • Co, poza głoszeniem ewangelii, czynił Filip?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 8:9–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają opis Samarytanina o imieniu Szymon.

  • Czego dowiadujemy się z tych wersetów o Szymonie? (Wyjaśnij, że „korzystanie z mocy uzyskanej z pomocą lub pod kontrolą złych duchów jest nazywane czarnoksięstwem” [Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy (1965–1973), 2:82]).

  • Jaki wpływ na ludzi miał Szymon?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 8:12–13. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, w jaki sposób Szymon zareagował na nauki Filipa. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli.

  • Jaki wpływ na Szymona, według wersetu 13., miały „znaki i cuda”, których był świadkiem?

Podsumuj Dzieje Apostolskie 8:14–16, wyjaśniając, że Piotr i Jan przybyli do Samarii po tym, jak usłyszeli, że tamtejsi mieszkańcy przyjęli słowo Boga. Modlili się o to, aby nawróceni Samarytanie mogli otrzymać dar Ducha Świętego.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Dzieje Apostolskie 8:17 i odszukali, co Piotr i Jan uczynili dla nowych członków Kościoła w Samarii.

  • Czego możemy nauczyć się z tego zapisu o tym, w jaki sposób nadawany jest dar Ducha Świętego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą doktrynę: Dar Ducha Świętego jest nadawany po chrzcie poprzez nałożenie rąk przez upoważnionych posiadaczy kapłaństwa).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 8:18–19. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką propozycję Szymon złożył Piotrowi.

  • Jaką propozycję Szymon złożył Piotrowi?

Pokaż uczniom pieniądze z początku lekcji. Poproś ich, aby zastanowili się, w jaki sposób odpowiedzieliby Szymonowi, gdyby byli na miejscu Piotra.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 8:20–24. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Piotr powiedział Szymonowi na temat otrzymania kapłaństwa.

  • Czego, według wersetu 20., nauczał Piotr Szymona na temat kapłaństwa?

  • Czego Szymon nie rozumiał na temat kapłaństwa, gdy zaproponował Apostołom pieniądze w zamian za jego otrzymanie? (Ponieważ kapłaństwo należy do Boga, może być nadawane wyłącznie według Jego woli. Bóg ustanawia sposób, w jaki można je uzyskać).

  • Dlaczego, według wersetów 21–23, Szymon nie mógł jeszcze otrzymać kapłaństwa? W jaki sposób serce Szymona „nie [było] szczere wobec Boga” (werset 21.)?

  • Czego możemy nauczyć się z tego opisu na temat otrzymywania kapłaństwa? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Kapłaństwo jest nadawane według woli Boga i według Jego norm godności. Zapisz tę prawdę na tablicy).

  • Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, aby wiedzieć, że kapłaństwo jest nadawane osobom wyłącznie według woli Boga i norm godności?

Podsumuj Dzieje Apostolskie 8:25, wyjaśniając, że Piotr i Jan nauczali ewangelii w wielu samarytańskich wioskach.

Dzieje Apostolskie 8:26–40

Filip naucza i chrzci etiopskiego dworzanina

Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuacje, w których potrzebowali lub mogą potrzebować kogoś, aby ich prowadził.

  • W jakich sytuacjach możecie być przewodnikiem dla innej osoby? (Możesz poprosić uczniów, aby pomyśleli o miejscach lub zagadnieniach, odnośnie do których mają wiedzę, lub o talentach, które rozwinęli).

Poproś uczniów, aby podczas studiowania pozostałej części Dziejów Apostolskich 8 zwrócili uwagę na ważny sposób, w jaki mogą być przewodnikami dla bliźnich.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 8:26–28. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego Filip udał się do Gazy.

  • Dlaczego Filip udał się do Gazy?

  • Kto jeszcze podróżował po rejonie, w którym był Filip? (Etiopski dworzanin. Wyjaśnij, że dworzanin był urzędnikiem na dworze króla lub królowej [zob. Bible Dictionary, „Eunuch”]).

  • Co ten etiopski dworzanin robił w swoim wozie? (Czytał słowa proroka Izajasza).

Z przodu klasy ustaw dwa krzesła skierowane przodem do siebie. Poproś dwóch ochotników, aby odegrali role etiopskiego dworzanina oraz Filipa. (Możesz przydzielić te role przed rozpoczęciem zajęć i poprosić wybranych uczniów, aby przygotowali się do odegrania wyznaczonych ról). Poproś ucznia odgrywającego rolę etiopskiego dworzanina, aby usiadł na jednym z krzeseł, a drugiego, który odgrywa Filipa, aby stanął przy drzwiach. Poproś trzeciego ucznia, aby odgrywał rolę narratora.

Poproś tych uczniów, aby przeczytali na głos Dzieje Apostolskie 8:29–39 i odegrali przypadające im role. Pozostali niech obserwują, co zaszło pomiędzy Filipem a etiopskim dworzaninem. Gdy uczniowie będą czytać i odgrywać swoje role, wykonaj następujące zadania:

  1. Gdy narrator przeczyta wersety 32–33, poproś uczniów, aby zapisali odsyłacz do Ks. Izajasza 53:7–8 obok Dziejów Apostolskich 8:32–33.

  2. Gdy narrator przeczyta werset 35., poproś ucznia, który odgrywa rolę Filipa, aby wyjaśnił klasie, czego nauczałby o Zbawicielu w tej sytuacji. (Pozostali uczniowie również mogą udzielić odpowiedzi).

  3. Gdy narrator będzie czytać werset 38., delikatnie poproś ochotników, aby nie odgrywali sceny chrztu.

Gdy ochotnicy skończą to zadanie, podziękuj im i poproś, aby wrócili na swoje miejsca.

  • Dlaczego, według wersetu 29., Filip podszedł do wozu etiopskiego dworzanina.

  • Czego, według wersetu 31., potrzebował dworzanin, aby zrozumieć zapisy Izajasza.

  • W jaki sposób, według wersetów 35–38, Filip był przewodnikiem dla tego dworzanina?

  • Jakiej zasady możemy nauczyć się z doświadczenia Filipa na temat tego, co daje słuchanie podszeptów Boga? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, iż rozumieją, że gdy słuchamy podszeptów od Boga, możemy znaleźć okazje, by prowadzić bliźnich do Jezusa Chrystusa. Zapisz tę zasadę na tablicy).

handout iconWręcz każdemu uczniowi egzemplarz poniższej karty informacyjnej. Poproś uczniów, aby postępowali według instrukcji i pomyśleli o tym, w jaki sposób mogą poprowadzić kogoś do Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, że będą mieli okazję, aby przedstawić klasie to, co zapiszą.

karta informacyjna

Prowadzenie bliźnich do Jezusa Chrystusa.

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 87

Wybierz jedną z następujących sytuacji:

  • Młody mężczyzna, twój przyjaciel, należy do innego chrześcijańskiego Kościoła. Pewnego dnia, podczas lunchu, poczułeś podszept, aby porozmawiać z nim o Kościele.

  • Idąc z domu do szkoły, spotykasz płaczącą młodą kobietę. Rozpoznajesz, że jest członkinią twojego okręgu, która nie była na żadnym spotkaniu kościelnym od kilku lat. Poczułeś podszept, że musisz z nią porozmawiać. Gdy próbujesz ją pocieszyć, ona opowiada ci o swoich wyzwaniach i pyta: „Dlaczego po prostu nie mogę być szczęśliwa?”.

  • Właśnie zmarła matka młodego mężczyzny, który jest na liście twoich znajomych na portalu społecznościowym. Poczułeś podszept, że musisz odpowiedzieć na opublikowany przez niego wpis: „Czuję się samotny. Chciałbym, żeby ktoś mnie zrozumiał”.

Na odwrocie tej kartki, w notatniku lub w dzienniku do studiowania zapisz, co byś zrobił, aby pomóc tej osobie przyjść do Jezusa Chrystusa. W swoim opisie zawrzyj odpowiedzi na następujące pytania:

  • Jakimi prawdami ewangelii byś się podzielił, aby pomóc tej osobie przyjść do Jezusa Chrystusa?

  • Jaki fragment z pism świętych poleciłbyś tej osobie do przestudiowania?

  • Do czego zachęciłbyś tę osobę?

© 2015 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Gdy minie wyznaczony czas, podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby wyjaśnili partnerom to, co zapisali i dlaczego przyjęliby takie podejście. Następnie poproś kilkoro uczniów, aby wyjaśnili reszcie klasy, co napisali. Możesz poprosić uczniów, aby wybrali jeden z pierwszych dwóch scenariuszy, aby odegrać scenkę o tym, co by powiedzieli i zrobili w tych sytuacjach. Ty powinieneś odegrać osobę, której starają się pomóc. (Jeśli zdecydujesz się na to zadanie, daj uczniom minutę na przygotowanie się, zanim poprosisz ich o odegranie tego scenariusza z tobą). Potem zadaj klasie następujące pytania:

  • Kiedy i w jaki sposób pomogliście komuś przyjść do Jezusa Chrystusa?

  • Kiedy i w jaki sposób ktoś pomógł wam przyjść do Jezusa Chrystusa?

Zachęć uczniów, aby słuchali podszeptów od Boga, by mogli zostać poprowadzeni do osób, które mogą przyprowadzić do Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić w najbliższych dniach, aby przyprowadzić kogoś, kogo znają, do Jezusa Chrystusa. Zachęć uczniów, aby później opowiedzieli klasie o swoich doświadczeniach.

Komentarz i tło historyczne

Dzieje Apostolskie 8:18–23. Dostęp do kapłaństwa i korzystanie z niego

Prezydent James E. Faust z Pierwszego Prezydium wyjaśnił, że sposób, w jaki uzyskuje się dostęp do mocy kapłaństwa różni się od sposobu, w jaki uzyskuje się dostęp do mocy ziemskich:

„Największa ze wszystkich mocy, moc kapłaństwa, nie jest uzyskiwana w taki sposób, jak ziemskie moce. Nie można jej kupić ani sprzedać […]. Wielu z was ogląda i podziwia pomocników, skrzydłowych i środkowych, jak również tych, którzy posiadają bogactwa, sławę oraz władzę polityczną i wojskową. Ziemskie moce często są używane w sposób bezwzględny. Jednakże moc kapłaństwa jest używana tylko w oparciu o zasady prawości, przez które kapłaństwo jest zarządzane” („Power of the Priesthood”, Ensign, maj 1997, str. 43).

Prezydent Gordon B. Hinckley oświadczył:

„Osobista godność staje się normą prawa do otrzymania i korzystania z tej świętej mocy” („Osobista godność do korzystania z Kapłaństwa”, Liahona, lipiec 2002, str. 52).

Dzieje Apostolskie 8:27–38. Prowadzenie bliźnich do Chrystusa.

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, jak ważna jest pomoc w prowadzeniu bliźnich do Zbawiciela:

„Dla każdego z nas ‘przyjście do Chrystusa’ [NiP 20:59], przestrzeganie Jego przykazań i podążanie za Jego przykładem, aby powrócić do Ojca, jest z pewnością najwyższym i najświętszym celem ludzkiej egzystencji. Pomóc bliźnim w uczynieniu tego samego — nauczanie ich, przekonywanie i prowadzenie ich w duchu modlitwy ku ścieżce pokuty — z pewnością powinno być drugim najważniejszym zadaniem w naszym życiu. Prawdopodobnie to dlatego Prezydent David O. McKay powiedział kiedyś: ‘Ze wszystkich obowiązków, które mogą spocząć na jakimkolwiek mężczyźnie [czy kobiecie], nie ma większego, niż być nauczycielem dzieci Bożych’ [w: Conference Report, październik 1916, str. 57]” („A Teacher Come from God” Ensign, maj 1998, str. 25).