Wprowadzenie do Listu Pawła do Rzymian
Dlaczego warto studiować tę księgę?
List do Rzymian jest najdłuższym z listów Pawła i jest uważany przez wielu ludzi za najwspanialszy. List ten zawiera najdokładniejsze wyjaśnienie doktryny usprawiedliwienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a nie przez uczynki dokonywane zgodnie z prawem Mojżesza. Zawiera nauki o doktrynach zbawienia i praktyczne zastosowanie tych doktryn w codziennym życiu. Podczas studiowania tej księgi uczniowie będą mogli w większym stopniu docenić Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oraz nadzieję i spokój, które wszyscy ludzie mogą znaleźć w Chrystusie.
Kto napisał tę księgę?
Autorem Listu do Rzymian jest Apostoł Paweł (zob. List do Rzymian 1:1). Pisząc ten list Paweł korzystał z pomocy swojego skryby, Tercjusza, który napisał swoje własne pozdrowienie skierowane do świętych w Rzymie, znajdujące się pod koniec listu (zob. List do Rzymian 16:22).
Kiedy i gdzie została napisana?
Paweł napisał ten List do Rzymian z Koryntu pod koniec swojej trzeciej podróży misyjnej. Kilka podpowiedzi wskazuje na to, że Paweł napisał ten list podczas swojego trzymiesięcznego pobytu w Koryncie (zob. Dzieje Apostolskie 20:2–3; nazwa Grecja w tych wersetach odnosi się do Koryntu), prawdopodobnie pomiędzy 55 a 56 r. n.e. (Zob. Bible Dictionary, „Pauline Epistles”).
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
List do Rzymian jest skierowany do członków Kościoła w Rzymie (zob. List do Rzymian 1:7). Początki Kościoła w Rzymie są nieznane, ale prawdopodobnie miały miejsce wkrótce po dniu Zielonych Świąt, kiedy przybyli z Rzymu Żydzi usłyszeli, jak Piotr głosił ewangelię (zob. Dzieje Apostolskie 2:10). Chociaż Paweł nie był jeszcze w Rzymie, napisał pozdrowienia do konkretnych świętych, których poznał wcześniej lub których znał dzięki innym mieszkańcom Rzymu, takim jak: Pryscylla i Akwila (zob. Dzieje Apostolskie 18:1–2, 18; List do Rzymian 16:1–16, 21).
Istnieją co najmniej trzy główne powody, dla których Paweł wysłał List do Rzymian:
(1) W przygotowaniu na swoje przybycie do Rzymu w przyszłości. Od lat Paweł chciał głosić ewangelię w Rzymie (zob. Dzieje Apostolskie 19:21; List do Rzymian 1:15; 15:23). Miał także nadzieję, że Kościół w Rzymie będzie miejscem, z którego wyruszy na służbę na misji w Hiszpanii (zob. List do Rzymian 15:22–24, 28)
(2) Aby wyjaśnić i stanąć w obronie swoich nauk. Paweł wielokrotnie zmagał się z przeciwnościami ze strony osób, które źle rozumiały lub wypaczały jego nauki o prawie Mojżesza i wierze w Chrystusa (zob. Dzieje Apostolskie 13:45; 15:1–2; 21:27–28; List do Rzymian 3:8; II List Piotra 3:15–16). Paweł najwyraźniej miał powód, aby podejrzewać, że takie nieporozumienia dotarły do członków Kościoła w Rzymie, więc napisał do nich, aby załagodzić wszelkie niepokoje przed swoim przyjazdem.
(3) Aby promować jedność pomiędzy członkami Kościoła pochodzenia żydowskiego i tymi, którzy wywodzili się z ludzi innych narodów. Na krótko zanim Paweł napisał ten list, chrześcijanie pochodzenia żydowskiego, którzy zostali wcześniej wydaleni z Rzymu przez Klaudiusza (zob. Dzieje Apostolskie 18:2), zaczęli powracać do Rzymu i do kongregacji, które składały się głównie z chrześcijan wywodzących się z ludzi innych narodów. Sytuacja ta prawdopodobnie przyczyniła się do napięć i problemów pomiędzy chrześcijanami pochodzenia żydowskiego i chrześcijanami wywodzącymi się z ludzi innych narodów. Jako „[apostoł] pogan” (List do Rzymian 11:13) Paweł dążył do zintegrowania nawróconych wywodzących się z ludzi innych narodów z Kościołem; a jako Żyd (zob. List do Rzymian 11:13) czuł także wielkie pragnienie, aby jego własny lud przyjął ewangelię. Paweł propagował jedność w Kościele, nauczając, jakie zastosowanie mają doktryny ewangelii wśród wszystkich świętych (zob. List do Rzymian 3:21–4:25; 11:13–36; 14:1–15:13).
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Po wstępnym powitaniu list zaczyna się od wypowiedzi nakreślającej jego myśl przewodnią: „[Ewangelia Chrystusowa] jest […] mocą Bożą ku zbawieniu” wszystkich, którzy „z wiary [w Jezusa Chrystusa] żyć [będą]” (List do Rzymian 1:16–17).
Chociaż List do Rzymian odgrywa ważną rolę w historii chrześcijaństwa, to według Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów, jest niestety także „źródłem większej liczby doktrynalnych nieporozumień, błędnych interpretacji i szkód niż jakakolwiek inna biblijna księga” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:211). Nawet pośród pierwszych chrześcijan zapisy Pawła były postrzegane jako „niezrozumiałe”, a jego nauki były czasem wypaczane i błędnie rozumiane (II List Piotra 3:15–16).
Zarys
W Liście do Rzymian 1–3 Paweł wyjaśnia doktrynę usprawiedliwienia poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa. Paweł definiuje ciężką dolę grzesznika, z którą zmaga się cała ludzkość i naucza, że Bożym rozwiązaniem tego problemu dla wszystkich ludzi jest Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Poprzez wierne przyjęcie Zadośćuczynienia Chrystusa cała ludzkość może zostać usprawiedliwiona (może uzyskać przebaczenie) i otrzymać zbawienie.
W Liście do Rzymian 4–8 Paweł przytacza przykład Abrahama, aby zilustrować doktrynę usprawiedliwienia przez wiarę. Zgłębia doktryny zbawienia i naucza, jaki wpływ mają one na życie wszystkich, którzy wierzą w Chrystusa.
W Liście do Rzymian 9–16 Paweł pisze o wybranym statusie Izraela, odrzuceniu ewangelii i ostatecznym zbawieniu. Paweł radzi członkom pochodzenia żydowskiego i tym, którzy wywodzą się z ludzi innych narodów, aby żyli według ewangelii i aby pokój i jedność panowały w Kościele. Błaga świętych w Rzymie, aby nadal przestrzegali przykazań.