Lekcja 27: Józef Smith — Mateusz; Ew. Mateusza 24

Lekcja 27

Józef Smith — Mateusz; Ew. Mateusza 24

Wprowadzenie

Jezus Chrystus prorokował o zniszczeniu Jerozolimy i świątyni. Objawił znaki Swojego Drugiego Przyjścia i pouczył wiernych, aby byli czujni i przygotowali się na ten dzień.

Propozycje dotyczące nauczania

Józef Smith — Mateusz 1:1–20

Jezus prorokuje o zniszczeniu Jerozolimy i świątyni

Pokaż ilustrację Drugie Przyjście (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 66; zob. także stronę: LDS.org). Poproś uczniów, aby pomyśleli o pytaniach, które się im nasuwają w związku z Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa, i zapisali je w notatnikach lub dziennikach do studiowania. Nie muszą w tej chwili szukać na nie odpowiedzi. Poproś uczniów, aby odszukali tych odpowiedzi podczas studiowania Józef Smith — Mateusz.

Wskaż, że księga Józef Smith — Mateusz to Joseph Smith Translation, Matthew 23:29 i Matthew 24 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 23:39 i Ew. Mateusza 24]. Podsumuj księgę Józef Smith — Mateusz 1:1–3, wyjaśniając, że Jezus Chrystus nauczał w świątyni w Jerozolimie, a Jego uczniowie rozumieli, że powróci On na ziemię. Następnie opuścił świątynię, a Jego uczniowie przyszli do Niego, chcąc dowiedzieć się, kiedy świątynia zostanie zniszczona.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Józef Smith — Mateusz 1:4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dwa pytania, jakie uczniowie zadali Jezusowi na Górze Oliwnej. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli i zapisz następujące pytania na tablicy:

Kiedy Jerozolima i świątynia zostaną zniszczone?
Jaki jest znak Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa i zniszczenia niegodziwych?

Wyjaśnij, że Jezus odpowiedział na pierwsze pytanie w wersetach 5–21, a na drugie pytanie w wersetach 21–55. Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby przeczytali na głos wersety: Józef Smith — Mateusz 1:5–12 razem z drugą osobą w parze i odszukają znaków związanych ze zniszczeniem Jerozolimy i świątyni. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, czego się dowiedzieli.

Co powiedział Jezus o tych, którzy „[pozostaną] silni i nie [poddadzą] się”, chociaż mówił też, że Jego uczniowie będą wtedy cierpieć (werset 11.)?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z wersetu 11.? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli pozostaniemy silni i nie poddamy się, dostąpimy zbawienia. Zapisz tę zasadę na tablicy, uzupełniając ją słowami uczniów).
Co oznacza być silnym i nie poddać się? (Bycie silnym sugeruje bycie niezachwianym, stałym, niewzruszonym i niepokonanym).

Aby przybliżyć uczniom znaczenie słowa zbawiony z wersetu 11., wyjaśnij, że kiedy jesteśmy silni, nie będziemy oszczędzeni od trudności, ale będziemy ostatecznie zbawieni w królestwie Boga.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit. Pozostali niech wsłuchają się, jak ci, którzy pozostaną silni, słuchając rad Zbawiciela, zostali wybawieni od zniszczenia.

Z fragmentu: Józef Smith — Mateusz 1:13–18 dowiadujemy się, że Jezus ostrzegł Swoich uczniów, aby byli gotowi do ucieczki w góry i pozostawienia swoich domów, ponieważ Jerozolima miała zostać podbita i zniszczona. Prorokował, że ucisk owych czasów będzie najgorszy, jaki dotychczas widział Izrael. W 70 roku n.e., około 40 lat po tym, jak Jezus wypowiedział te słowa, Rzymianie oblegli Jerozolimę i zabili ponad milion Żydów. Świątynia została zniszczona i nie pozostał żaden kamień na kamieniu — tak jak prorokował Zbawiciel (zob. Ew. Mateusza 24:2). Jednakże ci, którzy dali posłuch ostrzeżeniu Jezusa, bezpiecznie uciekli do miasta Pella znajdującego się w odległości 80 kilometrów na północny wschód od Jerozolimy (zob. Bible Dictionary, „Pella”).

Jak doświadczenia Żydów odzwierciedlają ważność pozostania silnym, kiedy jest się posłusznym słowom Zbawiciela?
Kiedy zostaliście pobłogosławieni za to, że pozostaliście niezachwiani w przestrzeganiu przykazań?

Podsumuj Józef Smith — Mateusz 1:19–20, wyjaśniając, że Jezus prorokował, iż chociaż Żydzi doświadczali wielkiego ucisku, będą zachowani, ze względu na ich przymierze z Bogiem.

Józef Smith — Mateusz 1:21–37

Jezus prorokuje o znakach Swojego Drugiego Przyjścia

Wyjaśnij, że oprócz wyjaśnienia znaków, które będą ostrzeżeniem o nadchodzącym zniszczeniu Jerozolimy, Zbawiciel odpowiedział na drugie pytanie uczniów, prorokując o znakach Swojego Drugiego Przyjścia.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Józef Smith — Historia 1:21–23. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego Pan objawił znaki Swojego Drugiego Przyjścia.

Dlaczego dla uczniów Jezusa Chrystusa pomocna jest wiedza o znakach zapowiadających Drugie Przyjście?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Józef Smith — Historia 1:24–26. Zapytaj pozostałych, w jaki sposób Zbawiciel ukaże się podczas Drugiego Przyjścia.

W jaki sposób Zbawiciel ukaże się podczas Drugiego Przyjścia?
Jak wiedza o tym pomoże wybranym uniknąć bycia zwiedzionym?

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Józef Smith — Mateusz 1:27–31 i odszukanie znaków, które poprzedzą Drugie Przyjście.

Jakim trudnościom stawią ludzie czoła przed Drugim Przyjściem?
Jakie znaki — według wersetów 27. i 31. — poprzedzą Drugie Przyjście? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Przed Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa wybrani Pana będą zgromadzeni, a ewangelia będzie głoszona na całym świecie).
Na jakie sposoby widzimy, że to proroctwo jest wypełniane?

Wyjaśnij, że fragment: Józef Smith — Mateusz 1:32–36 opisuje dodatkowe znaki towarzyszące Drugiemu Przyjściu.

Przypomnij uczniom ostrzeżenie Zbawiciela, że w dniach ostatnich będą fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy, którzy będą chcieli „[zwieść] samych wybranych” (werset 22.). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Józef Smith — Mateusz 1:37. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób wybrani mogą uniknąć zwiedzenia.

W jaki sposób wybrani mogą uniknąć zwiedzenia?
Jakiej zasady możemy się nauczyć z tego wersetu? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli cenimy słowa Pana, nie zostaniemy zwiedzeni. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Aby wyjaśnić uczniom tę zasadę, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego M. Russella Ballada z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Jeden z moich dobrych misjonarzy służący w misji Toronto, której byłem prezydentem, odwiedził mnie kilka lat później. Zapytałem go: ‘Starszy, w czym mogę ci pomóc?’.

Odpowiedział: ‘Prezydencie, myślę, że tracę świadectwo’.

Nie mogłem w to uwierzyć. Zapytałem, jak do tego doszło.

Powiedział: ‘Po raz pierwszy przeczytałem publikacje wrogie mormonom — powiedział. Mam pytania, na które nikt nie zna odpowiedzi. Mam mętlik w głowie i myślę, że tracę świadectwo’” („When Shall These Things Be?” Ensign, grudzień 1996, str. 60).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy oni lub ktoś, kogo znają, doświadczyli czegoś podobnego.

Jakiej rady udzielilibyście komuś w tej sytuacji? Dlaczego?

Poproś jednego z uczniów, aby dalej czytał na głos opowieść Starszego Ballarda:

„Zapytałem, jakie ma pytania, a on mi o nich powiedział. Były to typowe zagadnienia poruszane w publikacjach wrogich Kościołowi, a ja potrzebowałem trochę czasu na zgromadzenie materiałów, abym mógł udzielić znamiennych odpowiedzi. Umówiliśmy się więc na spotkanie za dziesięć dni, kiedy to obiecałem, że odpowiem na każde z jego pytań. Kiedy odchodził, zatrzymałem go.

Powiedziałem: ‘Starszy, zadałeś mi dzisiaj kilka pytań. Teraz ja chciałbym cię o coś zapytać’.

Powiedział: ‘Słucham, Prezydencie’.

‘Kiedy ostatnio czytałeś Księgę Mormona?’ — zapytałem.

Wbił wzrok w podłogę. I przez chwilę się w nią wpatrywał. Następnie spojrzał na mnie i przyznał: ‘Było to dosyć dawno temu’.

Odpowiedziałem: ‘Ok. Dałeś mi zadanie do wykonania. Uczciwie będzie, jak i ja wyznaczę ci zadanie. Chcę, abyś mi obiecał, że będziesz czytać Księgę Mormona codziennie przez co najmniej godzinę od teraz do naszego następnego spotkania’. Zgodził się na to.

Dziesięć dni później powrócił do mojego biura, a ja byłem przygotowany. Wyjąłem notatki, aby odpowiedzieć na jego pytania, ale on mnie powstrzymał.

Powiedział: ‘Prezydencie, to nie będzie konieczne’. Następnie wyjaśnił: Wiem, że Księga Mormona zawiera prawdę. Wiem, że Józef Smith jest prorokiem Boga’.

Na to rzekłem: ‘To wspaniale. Ale i tak otrzymasz odpowiedzi na twoje pytania. Poświęciłem na to sporo czasu, więc proszę usiądź i posłuchaj’.

Odpowiedziałem więc na każde z jego pytań, a następnie zapytałem: ‘Starszy, czego się nauczyłeś z tego doświadczenia?’.

I powiedział: ‘Poświęcajmy Panu tyle samo czasu’” („When Shall These Things Be?”, str. 60).

Jak to doświadczenie odzwierciedla zasadę, jaką rozpoznaliśmy w wersecie 37.?
Jakie otrzymaliście błogosławieństwa, kiedy ceniliście słowo Pana?

Józef Smith — Mateusz 1:38–55

Jezus instruuje Swoich uczniów, aby byli przygotowani na Jego Drugie Przyjście

Wyjaśnij, że za pomocą przypowieści Jezus instruował Swoich uczniów o tym, jak mają cenić Jego słowo i być przygotowani na Jego Drugie Przyjście.

Podziel uczniów na pary. Przydziel jednemu z uczniów z każdej pary do przestudiowania fragment: Józef Smith — Mateusz 1:38–39, a drugiemu: Józef Smith — Mateusz 1:47–54. Poproś ich, aby odszukali doktryny i zasady w przypisanych wersetach i je zapisali.

Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś ich, aby podsumowali te przypowieści drugiej osobie z pary i omówcie następujące pytania:

Jakie prawdy rozpoznaliście?
W jaki sposób Zbawiciel przedstawił te prawdy w przestudiowanych wersetach?

Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o rozpoznanych prawdach, które mogą być następujące: Tylko Ojciec Niebieski wie, kiedy nastąpi Drugie Przyjście Zbawiciela. I jeśli będziemy wypatrywać znaków i będziemy posłuszni przykazaniom Pana, to będziemy przygotowani na Drugie Przyjście Zbawiciela.

Przejrzyj prawdy rozpoznane w księdze Józef Smith — Mateusz i poproś uczniów, aby rozważyli, jak te prawdy pomagają odpowiedzieć na pytania zapisane przez nich na początku lekcji. Poproś, aby złożyli świadectwo o prawdach, o jakich się dowiedzieli.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów (jeśli to możliwe, rozdaj jej kopie uczniom):

„Co by się stało, gdyby Jego przyjście miało nastąpić jutro? Gdybyśmy wiedzieli, że jutro spotkamy się z Panem — poprzez naszą przedwczesną śmierć lub Jego niespodziewane przyjście — co byśmy dzisiaj zrobili? Co musielibyśmy wyznać? Jakich praktyk zaniechać? Jakie sprawy zakończylibyśmy ugodą? Komu byśmy wybaczyli? Jakie złożylibyśmy świadectwo?

Jeżeli wówczas zrobilibyśmy te wszystkie rzeczy, to dlaczego nie zrobić ich teraz?” („Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 9).

Poproś uczniów, by pisemnie odpowiedzieli na następujące pytanie: Jeśli wiedziałbym, że jutro spotkam Zbawiciela, co bym dzisiaj zmienił? Zachęć ich, aby zastosowali to, co napisali.

Komentarz i tło historyczne

Józef Smith — Mateusz 1:11. „Ten, co pozostanie silny i nie podda się”

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co oznacza być wytrwałym:

„Słowo ‘wytrwale’ jest używane, aby określić stałą pozycję, solidność i siłę, niezłomność i stanowczość (Oxford English Dictionary Online, wyd. 2. [1989], „Steadfast”) […]. Osoba, która jest wytrwała i niezachwiana, jest solidna, stanowcza, pewna i nie daje się odwieść od głównego celu czy misji” („Steadfast and Immovable: Always Abounding in Good Works”, New Era, styczeń 2008, str. 2).

Zbawiciel nauczał: „Lecz ten, co pozostanie silny i nie podda się, zostanie zbawiony” (Józef Smith — Mateusz 1:11). Zostać zbawionym nie oznacza być oszczędzonym przed wszelkim uciskiem. Prorok Józef Smith wyjaśnił:

„Pogląd, że święci unikną wszelkich wyroków, podczas gdy niegodziwi będą cierpieć, jest fałszywy, albowiem wszelkie ciało podlega cierpieniu. ‘Sprawiedliwi ledwo umkną’ […], wielu świętych umknie, gdyż sprawiedliwi żyją wedle wiary, mimo to wielu pośród sprawiedliwych padnie ofiarą chorób, zarazy itd., z powodu słabości ciała, lecz zostaną oni zbawieni w Królestwie Boga” (w: History of the Church, 4:11; zob. także Journals, Volume 1.: 1832–1839, tom 1. z cyklu: Journals of The Joseph Smith Papers, wyd. Dean C. Jessee, Ronald K. Esplin i Richard Lyman Bushman [2008], 352–353).

Józef Smith — Mateusz 1:22 „Powstaną fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy”

Terminy „fałszywi Chrystusowie” i „fałszywi prorocy” odnoszą się do osób — z Kościoła i spoza niego — które twierdzą, że mówią w imieniu Pana, a nie posiadają upoważnienia lub które promują nauki sprzeczne ze słowami żyjących proroków. Fałszywe sposoby oddawania czci to także fałszywi Chrystusowie (zob. Bruce R. McConkie, The Millennial Messiah [1982], str. 48). Wyrażenie: „wybrani zgodnie z przymierzem” w wersecie 22. odnosi się do członków Kościoła Jezusa Chrystusa.

Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił terminy: „fałszywi Chrystusowie” i „fałszywi prorocy”:

„Kiedy myślimy o fałszywych prorokach i fałszywych nauczycielach, mamy skłonność myśleć o tych, którzy opowiadają się za fałszywą doktryną lub zakładają, że mają upoważnienie do nauczania prawdziwej ewangelii Chrystusa według osobistej interpretacji. Często przypuszczamy, że takie osoby są związane z niewielkimi radykalnymi grupami z obrzeży społeczeństwa. Jednakże powtarzam: są fałszywi prorocy i fałszywi nauczyciele, którzy są bądź twierdzą, że są członkami Kościoła. Są to ci, którzy nie mają upoważnienia, aby zatwierdzać stanowisko Kościoła, co do postaw i praktyk. Wystrzegajcie się ich” („Beware of False Prophets and False Teachers”, Ensign, listopad 1999, str. 62).

Józef Smith — Mateusz 1:22 „Jeżeli to możliwe, zwiodą samych wybranych”

Prezydent Joseph F. Smith ostrzegł członków Kościoła:

„Nie możemy przyjąć czegoś jako pochodzącego z upoważnionego źródła, jeśli nie zostało nam przekazane we właściwy sposób, za pośrednictwem zorganizowanego kapłaństwa, które Bóg ustanowił po to, aby przekazywać światu Swój zamysł i wolę […].

Kiedy ktoś korzysta z jakichkolwiek innych źródeł, to jest podatny na kusicielski wpływ Szatana i czyni siebie odpowiedzialnym za stanie się sługą diabła; nie widzi prawdziwego porządku, według którego można cieszyć się błogosławieństwami kapłańskimi; wychodzi z królestwa Boga i staje na niebezpiecznym gruncie. Kiedykolwiek widzicie osobę, która twierdzi, że otrzymała objawienie dla Kościoła bezpośrednio od Pana, niezależnie od porządku, w jakim otrzymywane są objawienia poprzez upoważnienie kapłańskie, możecie być pewni, że jest ona oszustem” (Gospel Doctrine, wyd. 5. [1939], str. 42).