Lekcja 5
Kontekst i przegląd Nowego Testamentu
Wprowadzenie
Podczas tej lekcji uczniowie poznają historyczny i kulturowy kontekst Nowego Testamentu, łącznie z czynnikami, które spowodowały, że tak wielu Żydów odrzuciło Jezusa jako Mesjasza i Zbawiciela. Poznają też strukturę Nowego Testamentu.
Propozycje dotyczące nauczania
Kontekst Nowego Testamentu
Pokaż część obrazu Szczepan widzi Jezusa po prawicy Boga (Album: Ewangelia w malarstwie, [2009], nr 63; zob. także adres internetowy LDS.org) i użyj kartki papieru lub innego materiału, by zakryć na obrazie wszystko, poza Szczepanem (mężczyzną w niebieskim nakryciu głowy).
Poproś uczniów, aby opisali, co się dzieje na obrazie. Zapytaj uczniów, dlaczego mężczyzna siedzi na ziemi i wyciąga swoją rękę. Gdy uzyskasz odpowiedzi, pokaż resztę obrazu.
-
W jaki sposób cały obraz pomaga wam zrozumieć to, co się dzieje?
Poproś uczniów o przeczytanie nagłówka Dziejów Apostolskich 7, aby zrozumieli, że ten obraz przedstawia Szczepana, ucznia Jezusa Chrystusa, który umiera, będąc kamienowany i widzi Jezusa po prawicy Boga.
-
W jaki sposób możemy przyrównać odkrycie części obrazu do zrozumienia pism świętych?
Wyjaśnij, że to zadanie przedstawia ważność zrozumienia kontekstu pism świętych. Słowo kontekst odnosi się do okoliczności, które stanowią tło fragmentu, wydarzenia lub historii w pismach świętych. Zauważ, że gdy uczniowie poznają historyczny i kulturowy kontekst Nowego Testamentu, będą mogli lepiej rozumieć i stosować jego nauki.
Żydowscy przywódcy religijni w czasach posługi Zbawiciela
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: 2 Nefi 10:3–5. Niech pozostali śledzą tekst i zwrócą uwagę na słowa i wyrażenia użyte przez proroka Jakuba, które opisują duchowy stan niektórych Żydów w czasie posługi Zbawiciela.
-
Jakich słów lub wyrażeń użył Jakub, aby opisać duchowy stan wśród niektórych Żydów? (Wyjaśnij, że określenie wypaczanie religii w wersecie 5. oznacza dążenie do „wzbogacenia się i zdobycia uznania świata” zamiast działania na rzecz dobra ludu Boga [2 Nefi 26:29]. Tymi, którzy byli winni wypaczania religii, byli głównie niegodziwi żydowscy przywódcy religijni, którzy prowadzili lud na manowce).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 23:16, 24. Poproś klasę, aby śledziła tekst wzrokiem, szukając tego, w jaki sposób Zbawiciel opisał tych żydowskich przywódców religijnych z czasów Jego ziemskiej służby.
-
W jaki sposób Zbawiciel opisał tych żydowskich przywódców religijnych?
-
Czego nauczał Zbawiciel o tych przywódcach, gdy nazwał ich „ślepymi przewodnikami”?
Dodatki do prawa Mojżesza i inne fałszywe filozofie
Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób przywódcy religijni prowadzili lud na manowce, narysuj okrąg na tablicy i napisz w środku: prawo Mojżesza. Narysuj kolejny okrąg wokół pierwszego i nazwij go prawo ustne.
Wyjaśnij, że pod nieobecność proroków żydowscy przywódcy religijni dodali swoje własne zasady i interpretacje do tego prawa. Te dodane zasady i interpretacje, znane również jako prawo ustne, ustne tradycje czy tradycje starszych, miały w założeniu zapobiegać łamaniu prawa Boga. Aby zademonstrować jedną z tych zasad, poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek sali. Daj każdemu z nich sznurek z zawiązanym supłem. Poproś jednego ucznia, aby rozwiązał supeł, używając tylko jednej ręki, a drugiego poproś, by zrobił to, używając obu rąk. Gdy spróbują to zrobić, niech wrócą na swoje miejsca.
Wyjaśnij, że według prawa ustnego zabronione było rozwiązywanie supłów w sabat przy użyciu obu rąk. Czynienie tego było uważane za naruszenie dnia sabatu. Jednakże rozwiązywanie supłów przy użyciu jednej ręki było dopuszczalne.
-
Jakie może być niebezpieczeństwo w dodawaniu ludzkich zasad do przykazań Boga?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów na temat pewnych żydowskich przywódców religijnych:
„Wzięli jasne i proste nauki z czystej religii, dodali do nich szereg własnych interpretacji, ozdobili je dodanymi obrzędami i ceremoniami tak, że ze szczęśliwego, pełnego radości sposobu oddawania czci uczynili restrykcyjny, ograniczający i depresyjny system obrzędów i ceremonii. Żywy duch prawa Pana stał się w ich rękach martwą literą obrzędowości żydowskiej” (The Mortal Messiah, 4 tomy [1979–1981], 1:238).
-
Co, według Starszego McConkiego, zrobili żydowscy przywódcy religijni z prawem Boga, gdy dodali do niego własne interpretacje?
Zauważ, że Żydzi współcześni Jezusowi znajdowali się w stanie odstępstwa. Choć upoważnienie i obrzędy Kapłaństwa Aarona nadal były wśród nich obecne, wielu Żydów odeszło od prawdziwego praktykowania religii na sposób objawiony Mojżeszowi przez Boga (zob. NiP 84:25–28). Tradycje starszych miały pierwszeństwo nad czystą religią i zapisanym słowem Boga.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 12:14, a pozostałych, aby śledzili tekst wzrokiem i wyszukali, co faryzeusze chcieli zrobić z Jezusem, ponieważ podważał ich upoważnienie i niektóre z ich ustnych tradycji.
-
Nad czym spiskowali ci przywódcy religijni, aby uczynić Jezusowi?
Wyjaśnij, że poza odstępnymi tradycjami żydowskimi, również inne fałszywe filozofie wpłynęły na odrzucenie Jezusa Chrystusa po Jego Zmartwychwstaniu. Na przykład: rozprzestrzenianie się kultury greckiej spowodowało, że wielu ludzi odrzuciło realność fizycznego zmartwychwstania (zob. I List do Koryntian 15:12). Stąd też, gdy Apostołowie świadczyli o zmartwychwstaniu Zbawiciela po Jego Ukrzyżowaniu, wielu odrzuciło ich świadectwa.
Obce panowanie i oczekiwanie wybawienia Izraela przez Mesjasza
Napisz na tablicy następujące słowa: Babilon, Persja, Macedonia (Grecja), i Rzym.
-
Co, w odniesieniu do Żydów, mają ze sobą wspólnego te wszystkie imperia? (Podbili Żydów i rządzili nimi).
Podziel uczniów na grupy i wręcz każdej z nich poniższą ulotkę:
Poza jednym okresem niepodległości Żydzi w czasach Nowego Testamentu żyli jako zniewolony lud przez ponad 500 lat. Bunt wzniecony przez Machabeuszy, rodzinę żydowskich patriotów, doprowadził do niepodległości na około 160 lat przed narodzeniem Chrystusa. Jednakże do czasu narodzin Chrystusa Izrael został podbity przez Rzym. Król Herod (znany również jako Herod Wielki), który wżenił się w rodzinę Machabeuszy, był wyznaczony przez Rzym do panowania nad Izraelem. Żydzi byli niezadowoleni z rzymskiego panowania i z niecierpliwością wyczekiwali obiecanego Mesjasza, który, według ich wierzeń, miał wybawić ich od Rzymian. Ponieważ wielu Żydów oczekiwało Mesjasza, który wyzwoli ich spod obcego panowania, odrzucili Jezusa Chrystusa jako ich Zbawiciela.
Poproś uczniów, aby przeczytali ulotkę i omówili w grupach następujące pytania (możesz zapisać je na tablicy):
-
Czego wielu Żydów oczekiwało od Mesjasza?
-
Dlaczego, waszym zdaniem, te fałszywe oczekiwania doprowadziły do tego, że wielu Żydów odrzuciło Jezusa jako Mesjasza?
Wyjaśnij, że choć niektórzy Żydzi odrzucili Chrystusa, to ci, którzy byli pokorni i wrażliwi duchowo, rozpoznali w Nim Mesjasza i Zbawiciela.
Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali na głos Ew. Łukasza 2:25–33. Poproś klasę, aby śledziła tekst i zwróciła uwagę na to, co prawy mężczyzna o imieniu Symeon zrobił i powiedział, gdy Maria i Józef przynieśli niemowlę Jezus do świątyni.
-
Dlaczego, według wersetów 30–32, Jezus został zesłany na ziemię? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni określić następującą zasadę: Jezus Chrystus został zesłany na ziemię, aby przynieść zbawienie wszystkim ludziom).
-
Co zrobił Jezus Chrystus, aby umożliwić zbawienie wszystkim ludziom?
Pokaż zdjęcie Szczepana, które zaprezentowałeś na początku lekcji. Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Nowego Testamentu pamiętali o omówionym kulturowym i historycznym kontekście. Jeśli będą to robić, lepiej zrozumieją nauki Zbawiciela i Jego Apostołów. (Aby uzyskać dodatkowe informacje na temat historycznego i kulturowego tła w Nowym Testamencie, zobacz części: „The Intertestamental Period” [Okres międzytestamentowy] i „The New Testament Setting” [Tło Nowego Testamentu] w książce: New Testament Student Manual ([podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 1–3). Materiały te zawierają krótkie wyjaśnienie o takich grupach, jak Samarytanie, faryzeusze, saduceusze, sanhedryn i uczeni w piśmie).
Krótki przegląd Nowego Testamentu
Powiedz uczniom, że przez 10 sekund będziesz pokazywać im obraz, a potem poprosisz ich o szczegółowe opisanie tego, co zobaczyli. Pokaż obraz Chrystus uzdrawia chorego w Beteździe (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 42; zobacz także adres internetowy: LDS.org). Po 10 sekundach odłóż obraz i poproś uczniów o przygotowanie opisów. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali swój opis reszcie klasy.
-
Dlaczego wasze opisy się różnią, skoro widzieliście ten sam obraz?
-
Dlaczego lepiej jest mieć więcej niż jednego świadka wydarzenia?
Zapisz na tablicy imiona autorów czterech Ewangelii: Mateusz, Marek, Łukasz i Jan. Wyjaśnij, że każdy z tych uczniów Jezusa Chrystusa zapisał wydarzenia i nauki z życia Zbawiciela. Ich zapisy są nazywane Ewangeliami. Słowo ewangelia oznacza „dobrą nowinę”. Możesz zwrócić uwagę na to, że w Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] tytuł każdej Ewangelii został zmieniony na świadectwo, na przykład: „Świadectwo św. Mateusza”.
-
Dlaczego dobrze jest mieć więcej niż jedną ewangelię lub świadectwo o życiu i naukach Jezusa Chrystusa?
Wyjaśnij, że choć cztery Ewangelie różnią się w szczegółach i perspektywie, wszystkie przywołują wydarzenia z życia Zbawiciela i ziemskiej służby wśród Żydów. Wszystkie cztery Ewangelie świadczą o tym, że Jezus Chrystus jest Synem Boga i Zbawicielem świata (zob. Bible Dictionary, „Gospels”).
Możesz wręczyć uczniom kopie skróconych wersji schematu „Doczesne życie Jezusa Chrystusa w skrócie” znajdującego się na końcu tej lekcji. Pełna wersja tego schematu jest dostępna w Aneksie do tego podręcznika. Zachęć ich, aby skorzystali ze schematu w celu określenia kilku głównych wydarzeń z czasu doczesnej służby Zbawiciela.
-
Ile, według tego schematu, trwała ziemska służba Zbawiciela?
-
Gdzie Zbawiciel spędził większą część Swojej posługi?
Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Nowego Testamentu używali tego schematu, aby zrozumieć kontekst czterech ewangelii.
Poproś uczniów, aby otworzyli spis treści w Biblii. Wyjaśnij, że Ewangelie zawierają opis posługi Zbawiciela, a księgi od Dziejów Apostolskich do Objawienia Jana opisują posługę starożytnych Apostołów Chrystusa po Jego Ukrzyżowaniu, Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu. Ci Apostołowie podróżowali przez ziemie Izraela i Cesarstwa Rzymskiego, nauczając ewangelii i zakładając gminy Kościoła. Studiując czyny i zapisy tych Apostołów, możemy wzmocnić naszą wiarę w Zbawiciela i dowiedzieć się, jak otrzymać błogosławieństwa Jego Zadośćuczynienia. Możemy również zauważyć, jak bardzo Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest podobny do starożytnego kościoła Jezusa Chrystusa.
Możesz złożyć świadectwo o prawdach, które odkryłeś podczas studiowania Nowego Testamentu. Zachęć uczniów, aby podczas studiowania w tym roku Nowego Testamentu szukali prawd, które ich pobłogosławią.
Komentarz i tło historyczne
Okres pomiędzy Starym a Nowym Testamentem
Aby uzyskać więcej informacji na temat historycznych i kulturowych uwarunkowań w Nowym Testamencie, zob. S. Kent Brown i Richard Neitzel Holzapfel, „The Lost 500 Years: From Malachi to John the Baptist”, Ensign, grudzień 2014, str. 56–60; Robert L. Millet, „Looking beyond the Mark: Why Many Did Not Accept the Messiah”, Ensign, lipiec 1987, str. 60–64; oraz Richard D. Draper, „The Reality of the Resurrection”, Ensign, kwiecień 1994, str. 32–40.
Cztery Ewangelie
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że Ewangelie zostały napisane dla różnych odbiorców, ale służyły temu samemu celowi — nauczaniu o boskości Jezusa Chrystusa:
„Jest prawdą, że cztery nowotestamentowe ewangelie przedstawiają różne aspekty osobowości i nauk naszego Pana. Wygląda na to, że Mateusz kierował swoją ewangelię do Żydów. Przedstawił Chrystusa jako obiecanego Mesjasza, a chrześcijaństwo jako wypełnienie judaizmu. Zapis Marka kieruje się w stronę rzymskich bądź pogańskich umysłów. Łukasz przedstawia Mistrza Grekom, ludziom dystyngowanym i wysokiej kultury. Ewangelia Jana jest zaś zapisem dla świętych. Stanowi przede wszystkim ewangelię dla Kościoła, dla tych ludzi, którzy rozumieją pisma święte i ich symbolikę i troszczą się o sprawy wieczne i duchowe. Oczywiście tak odmienne podejścia mają wspaniałą zaletę — prezentują prawdy zbawienia ludziom z różnych kultur i środowisk, mającym różne doświadczenia. Jednakże faktem jest, że autorzy wszystkich ewangelii pisali je pod natchnieniem i mieli te same cele: 1. świadczyć o boskości Synostwa naszego Pana i 2. nauczać prawd o planie zbawienia” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 336).
Księgi od Dziejów Apostolskich do Objawienia Jana
Dzieje Apostolskie opisują niektóre z głównych działań misjonarskich Apostołów. Księgi od Listu Rzymian do Listu Judy to listy napisane przez Pawła i innych przywódców Kościoła, zawierające instrukcje i pouczenia dla Świętych. Listy Pawła są ułożone „według długości, w kolejności malejącej od najdłuższego (List do Rzymian) do najkrótszego (List do Filemona). Nie ma to zastosowania do Listu do Hebrajczyków, który został umieszczony na końcu z powodu wątpliwości, czy został on faktycznie napisany przez Pawła” (Bible Dictionary, „Pauline Epistles”). Listy od Listu Jakuba do Listu Judy są określane jako listy powszechne, „ponieważ nie są kierowane do konkretnej osoby lub gminy Kościoła” (Bible Dictionary, „General Epistles”). Księga Objawienia Jana, zwana również Apokalipsą, zawiera rady Umiłowanego Jana skierowane specjalnie do siedmiu gmin Kościoła w Azji oraz objawienie Jana opisujące głównie historię świata, a szczególnie dni ostatnie.
Czym są cztery Ewangelie?
Cztery Ewangelie to pierwsze cztery księgi Nowego Testamentu. Napisane przez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana zawierają świadectwa o doczesnym życiu Jezusa i wydarzeniach odnoszących się do Jego posługi. Na wiele sposobów księga: 3 Nefi z Księgi Mormona jest podobna do tych Ewangelii i czasami jest nazywana „Piątą Ewangelią”.
„Księgi Nowego Testamentu były początkowo spisane w języku greckim. Greckie słowo ewangelia oznacza ‘dobrą nowinę’. Dobrą nowiną jest to, że Jezus Chrystus dokonał zadośćuczynienia, które odkupi całą ludzkość od śmierci i wynagrodzi każdą osobę w zależności od jej postępowania” (Guide to the Scriptures, „Gospels”, adres internetowy: scriptures.lds.org).
Gdzie mogę znaleźć chronologię zapisów czterech Ewangelii?
Chronologię zapisów czterech Ewangelii wraz z tabelą porównującą nauki Jezusa Chrystusa zapisane w Ew. Mateusza, Ew. Marka, Ew. Łukasza, Ew. Jana i objawieniach w dniach ostatnich można znaleźć w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO.