Lekcja 72
Ew. Jana 12
Wprowadzenie
Maria z Betanii, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Jezusa, jako symbol Jego zbliżającego się pochówku. Następnego dnia Jezus triumfalnie wjechał do Jerozolimy i przepowiedział Swoją śmierć. Pomimo cudów, które czynił, niektórzy ludzie nie wierzyli w Niego. Nauczał na temat konsekwencji pokładania oraz niepokładania wiary w Niego.
Propozycje dotyczące nauczania
Ew. Jana 12:1–19
Maria namaszcza stopy Jezusa, następnie Jezus triumfalnie wjeżdża do Jerozolimy
Poproś kilkoro uczniów, aby na tablicy narysowali jeden z zapisanych w Nowym Testamencie cudów Zbawiciela. Gdy uczniowie skończą rysować, poproś resztę klasy, by zgadła, jakie cuda zostały przez nich narysowane. Zapytaj każdego z uczniów, dlaczego zdecydował się narysować ten konkretny cud, a nie inny.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób bycie świadkiem jednego z tych cudów mogłoby wpłynąć na ich wiarę w Zbawiciela. Zachęć ich, aby studiując Ew. Jana 12, zwrócili uwagę na różne sposoby, w jakie ludzie mogą zareagować na cuda dokonane przez Zbawiciela, a także odszukali prawdy, które mogą nam pomóc to zrozumieć.
Podsumuj Ew. Jana 12:1–9, tłumacząc, że sześć dni przed świętem Paschy Jezus zjadł kolację ze swoimi przyjaciółmi w Betanii. Maria, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Zbawiciela drogim olejkiem. Wielu ludzi usłyszało, że Jezus przebywał w Betanii i przybyło, by spotkać się z Nim oraz z Łazarzem, którego Jezus wskrzesił z martwych.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 12:10–11. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, co arcykapłani chcieli uczynić z Łazarzem. Być może będziesz musiał podkreślić, że wskrzeszenie Łazarza było niepodważalnym dowodem na to, że Jezus Chrystus ma moc nad śmiercią.
-
Co arcykapłani chcieli uczynić z Łazarzem? Dlaczego?
-
W jaki sposób przesłanie płynące z tych wersetów pomaga nam dostrzec, jak bardzo niegodziwi byli faryzeusze i arcykapłani? (Możesz przypomnieć uczniom, że ci przywódcy żydowscy pragnęli zabić też Zbawiciela [zob. Ew. Jana 11:47–48, 53]).
Podsumuj Ew. Jana 12:12–16, wyjaśniając, że dzień po tym, jak Maria namaściła stopy Jezusa, wjechał On triumfalnie do Jerozolimy. (Triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy został wstępnie omówiony w lekcji na temat Ew. Mateusza 21:1–11).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:17–19. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobili ludzie, którzy dowiedzieli się o wskrzeszeniu Łazarza przez Jezusa, kiedy Zbawiciel triumfalnie wjechał do Jerozolimy.
-
Co ci ludzie uczynili, kiedy Zbawiciel triumfalnie wjechał do Jerozolimy?
-
W jaki sposób, zgodnie z wersetem 19., zareagowali na to faryzeusze?
Ew. Jana 12:20–36
Jezus przepowiada Swoją śmierć
Podsumuj Ew. Jana 12:20–22, tłumacząc, że „niektórzy Grecy” (werset 20.), być może nowonawróceni na judaizm, którzy przybyli do Jerozolimy na obchody święta Paschy, nalegali na spotkanie z Jezusem. Kiedy Jezus się o tym dowiedział, nauczał o swoim zbliżającym się cierpieniu, śmierci i Zmartwychwstaniu. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Jana 12:27–33 i odszukanie, czego Jezus nauczał na temat Swojego Zadośćuczynienia. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli to, co odnajdą.
-
Co, zgodnie z wersetem 27., był gotowy uczynić Jezus, choć „[jego] dusza [była] zatrwożona”? (Choć odczuwał ciężar nadchodzącego cierpienia, Jezus postanowił wypełnić wyznaczoną Mu misję).
-
O co, zgodnie z wersetem 28., modlił się Jezus? Jak na Jego modlitwę odpowiedział Ojciec Niebieski? (Wyjaśnij, że wyrażenie: „I jeszcze uwielbię” ukazuje pewność, jaką Ojciec Niebieski pokładał w Swoim Synu, że dokona On Zadośćuczynienia).
-
W jaki sposób słowa Jezusa z wersetu 32. odnoszą się do Jego Zadośćuczynienia?
Wyjaśnij, że po usłyszeniu nauk Jezusa, ludzie powiedzieli, że nauczyli się z pism świętych, iż Mesjasz nigdy nie umrze i zapytali, „kimże jest ów Syn Człowieczy”, który zostanie „wywyższony” (Ew. Jana 12:34).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:35–36. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak Pan odpowiedział na to pytanie.
-
Jak Jezus odpowiedział na to pytanie? (Zbawiciel powiedział, że jest „światłem”).
Ew. Jana 12:37–50
Jezus naucza na temat konsekwencji pokładania oraz niepokładania w Niego wiary
Zwróć uwagę uczniów na znajdujące się na tablicy rysunki, które przedstawiają niektóre z cudów dokonanych przez Jezusa. Poproś jednego ucznia o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:11, a innego o przeczytanie Ew. Jana 12:37. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają różne reakcje ludzi na cuda, których dokonywał Jezus.
-
W jaki sposób ludzie zareagowali na cuda, których dokonywał Jezus?
-
Jakiej prawdy możemy się nauczyć na temat związku pomiędzy cudami a wiarą w Jezusa Chrystusa, biorąc pod uwagę te różne reakcje? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż cuda same w sobie nie przekonują nas do wiary w Jezusa Chrystusa).
-
W jaki sposób cuda, mimo że same w sobie nie powodują wiary w Jezusa Chrystusa, mogą nas ku niej skłaniać?
-
Dlaczego niektórzy ludzie uwierzyli w Jezusa Chrystusa po ujrzeniu Jego cudów lub usłyszeniu o nich, a inni nie?
Podsumuj Ew. Jana 12:38–41, wyjaśniając, że proroctwa głoszone przez proroka Izajasza (zob. Ks. Izajasza 6:9–10; 53:1–3) zostały wypełnione przez tych, którzy nie uwierzyli w Jezusa. Pomimo wspaniałych czynów dokonywanych przez Zbawiciela niektórzy ludzie zaślepili swoje oczy i utwardzili swoje serca przeciwko Niemu.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:42–43. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego niektórzy przywódcy żydowscy, którzy wierzyli w Jezusa, nie „[wyznali]” tego (werset 42.) ani otwarcie się do tego nie przyznali.
-
Dlaczego niektórzy wysoko postawieni przywódcy żydowscy nie przyznali się do wiary w Jezusa?
-
Co znaczy miłować bardziej „chwałę ludzką niż chwałę Bożą” (werset 43.)?
-
Jakiej zasady możemy się nauczyć z tych wersetów? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Troska o to, by zadowolić innych zamiast Boga, może uniemożliwić nam otwarte przyznanie się do wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię).
Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, zapytaj:
-
Jakie współczesne przykłady potwierdzają tę zasadę?
-
Jakie są odpowiednie sposoby na okazanie naszej wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię?
-
Jakie pozytywne konsekwencje mogą wyniknąć z okazywania wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię?
Aby przygotować uczniów do rozpoznania zasady nauczanej w Ew. Jana 12:44–46, poproś ich, aby zastanowili się nad sytuacją, kiedy nic nie widzieli z powodu ciemności (np. byli w ciemnym pokoju lub na dworze po zapadnięciu zmroku). Poproś kilkoro z nich, aby opisali te doświadczenia, opisując towarzyszące im uczucia, potencjalne zagrożenia oraz to, w jaki sposób światło pomogłoby im w tej sytuacji.
Jeśli uważasz to za stosowne, wyłącz światło w pokoju, jednakże nie może być zupełnie ciemno. Zwróć uwagę, że fizyczna ciemność może nam pomóc zrozumieć, czym jest ciemność duchowa.
-
W jakim sensie przebywanie w fizycznej ciemności jest podobne do przebywania w duchowej ciemności?
-
Jakie niebezpieczeństwa są związane z życiem w duchowej ciemności?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:44–46. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak mogą być błogosławieni ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa.
-
Jak, zgodnie z Ew. Jana 12:46, mogą być błogosławieni ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa? (Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapal światło w pokoju, jeśli je wcześniej wyłączyłeś. Zapisz na tablicy następującą zasadę, używając słów uczniów: Jeśli wierzymy w Jezusa Chrystusa, nie musimy żyć w duchowej ciemności).
-
W jakim sensie Jezus Chrystus jest światłem? W jaki sposób pokładanie w Nim wiary usuwa duchową ciemność z życia danej osoby? (Zob. także NiP 50:23–25; 93:36–39).
Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób Jezus Chrystus poprzez Swoje światło (kierownictwo lub zrozumienie) rozprasza obecną w naszym życiu ciemność duchową, podziel uczniów na grupy, liczące po dwóch lub trzech uczniów. Daj każdej grupie egzemplarz poniższego zadania:
Przedyskutuj z uczniami jeden z wymienionych w tym ćwiczeniu tematów, korzystając z zadanych pytań. Następnie poproś uczniów, aby w ciągu kilku minut przedyskutowali między sobą pozostałe tematy, korzystając z tych samych pytań. (Możesz zamienić niektóre z tych tematów na takie, które są bardziej odpowiednie dla twoich uczniów).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś ucznia z każdej grupy, aby wybrał jeden z tematów z tego ćwiczenia i przedstawił, jak wyglądała dyskusja grupy. Następnie zapytaj uczniów:
-
Jak zasada określona w wersecie 46. pomaga nam zrozumieć, dlaczego pewne tematy i problemy możemy rozumieć inaczej niż inne osoby?
-
W jakich sytuacjach pomogło wam światło płynące od Jezusa Chrystusa i Jego ewangelii?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Gerrita W. Gonga, Siedemdziesiątego, który świadczył, że błogosławieństwa otrzymują ci, którzy wierzą i naśladują Jezusa Chrystusa:
„Wiara to wybór [zob. Mosjasz 4:9] […].
Kiedy wybieramy wiarę, to rozumiemy i spoglądamy na rzeczy z innej perspektywy. Kiedy patrzymy i żyjemy w ten sposób, jesteśmy szczęśliwi i odczuwamy radość w sposób, który jedynie ewangelia może nam umożliwić” („Choose Goodness and Joy”, New Era, sierpień 2011, str. 44).
Podsumuj Ew. Jana 12:47–50, wyjaśniając, że Jezus nauczał, iż ci, którzy nie wierzą Jego słowom i Go odrzucą, będą osądzeni w oparciu o słowa, które wypowiedział, a które są słowami Ojca Niebieskiego i które On przykazał Mu głosić.
Złóż świadectwo na temat błogosławieństw, które otrzymałeś w wyniku pokładania wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię. Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, w jaki sposób zastosują jedną z zasad, której się nauczyli. Zachęć ich, aby pokładali wiarę w Jezusa Chrystusa.